Didonis

Στην εποχή της αβεβαιότητας και της σύγχυσης που βιώνουμε αυτό που διακυβεύεται είναι ο πολιτισμός και η αρχιτεκτονική υπήρξε για αιώνες από τους στυλοβάτες του πολιτισμού, γι αυτό τον λόγο εθεωρείτο μητέρα των τεχνών. Όμως τα πράγματα άλλαξαν για διάφορους λόγους, ήδη ο Victor Hugo στα 1831 στο γνωστό του κείμενο στο βιβλίο του Η Παναγία των Παρισίων1 και στο κεφάλαιο: “Αυτό θα σκοτώσει εκείνο” προφητεύει την υποβάθμιση της αρχιτεκτονικής και την αποδίδει στην ανάπτυξη της τυπογραφίας. Ο Franc Lloyd Wright, καθώς γράφει στο βιβλίο του Διαθήκη2: “Είχα πάντα παρούσα στο νού μου την τραγωδία που έμελλε να συμβεί στην πολυαγαπημένη μου αρχιτεκτονική για την οποία έγραφε προφητικά ο V. Hugo. Αυτό που κατάλαβα όμως αργότερα, γράφει είναι ότι ο συγγραφέας αυτού του αποφθέγματος μέσα στην ορμή της ανοιχτής σκέψης του, είχε απλά επιβεβαιώσει την αλήθεια “η τέχνη δεν είναι δυνατό να επαναλαμβάνεται”. Έτσι ο ποιητής είχε προβλέψει μια ριζική αλλαγή στα στυλ και τις συνήθειες του παρελθόντος, αποτέλεσμα των νέων αναγκών, των νέων χρήσεων και των νέων μεθόδων που έφερναν οι εφευρέσεις και η εφαρμογή τους στις μηχανές αλλά και τα νέα υλικά μαζί με τις αναπόφευκτες μεγάλες κοινωνικές αλλαγές στην ζωή των ανθρώπων. Είναι προφανές ότι οι τρεις λέξεις: Αρχιτεκτονική, Πολιτισμός και Παράδοση παραπέμπουν σε νοήματα μεγάλου βάθους, τα οποία ξεπερνάνε τις δυνατότητες μου, τις αρμοδιότητες της αρχιτεκτονικής μου ταυτότητας, αλλά και τα χρονικά όρια μιας ομιλίας σαν την σημερινή. Θα ήθελα όμως σήμερα, μιλώντας για αρχιτεκτονική να επισημάνω για ακόμα μια φορά, ότι οι δύσκολες και πολύπλοκες αυτές έννοιες τις οποίες θα επιχειρήσω να προσεγγίσω έχουν όλες ως αρχή και αφετηρία την εστία, τον οίκο και το κατοικείν με ότι αυτό συνεπάγεται για την ιστορία του ανθρώπου. Αυτό είναι το συμπέρασμα στο οποίο έχουμε καταλήξει με τον Δημήτρη Αντωνακάκη από την εδώ και πολλά χρόνια αδιάκοπη σχέση μας, με την αρχιτεκτονική: την πόλη τον πολιτισμό και την παράδοση, στον δύσβατο δρόμο που επιλέξαμε για την «Άσκηση» του αρχιτεκτονικού επαγγέλματος. Η λέξη κληρονομιά αναφέρεται στην καταγωγή, ο κλήρος όμως συνδέεται με το τυχαίο έχει ένα νόημα στατικό, αντίθετα η λέξη παράδοση, είναι ίσως πιο εύστοχη για το θέμα που μας ενδιαφέρει – καθώς το ρήμα παραδίδω παραπέμπει στην ενεργή συμμετοχή μας, προϋποθέτει κίνηση προς τα εμπρός και μια διαδικασία στην οποία θα πρέπει να υπάρχει συμμετοχή και από τις δύο πλευρές. Θέματα πολύ δύσκολα τα οποία ξεπερνούν το τιμάριο της αρχιτεκτονικής πράξης, εμπλέκονται με το νόημα της παράδοσης όπως οι σχέσεις παλιού – νέου, κουλτούρας πολιτισμού, συνέχειας και ασυνέχειας τα οποία παραπέμπουν στο κείμενο των Μαξ Χορκχάιμερ και Τέοντορ Αντόρνο3 για την ατέλειωτη συζήτηση γύρω από την καινοτομία και την έκπληξη τον αποκλεισμό του καινούργιου, την καθησυχαστική μηχανική παραγωγή και αναπαραγωγή γνώριμων μορφών του παρελθόντος (εγγύηση ότι τίποτα δε θα αλλάξει) που απομακρύνει ως ανώφελο κίνδυνο ότι δεν έχει δοκιμαστεί. «Παράδοση όμως -όπως γράφει ο Σεφέρης- δε σημαίνει απαρίθμηση και μνείες παλαιών τίτλων, αλλά έργα που ζουν και γονιμοποιούν τη δημιουργική φαντασία των σημερινών ζωντανών ανθρώπων».4 Στην Ελλάδα, τόπο των μύθων και των συμβόλων – συμβόλων με ανεξάντλητο βάθος, η παράδοση αποτυπώθηκε στην ποικιλότροπη γλώσσα μας, σας επιστρέψουμε λοιπόν στην καταγωγή των λέξεων που αποκαλύπτουν θησαυρούς. Αρχιτεκτονική, λέξη σύνθετη: από τις λέξεις αρχή και τέκτων – τέχνη με κοινή ρίζα τα ρήματα τίκτω που σημαίνει γεννώ και τεύχω που σημαίνει κατασκευάζω Η σύζευξη της λέξης αρχή με τη λέξη τίκτω (γεννώ) οδηγεί στην επίμονη επανάληψη των μύθων και των εικόνων μέσα στο πέρασμα των αιώνων από άτομα και λαούς που δεν είχαν επαφή μεταξύ τους και που εξηγείται μόνο αν δεχτούμε τον αρχέτυπο χαρακτήρα του σύμπαντος και του ποιητικού λόγου όπως γράφει ο Οκτάβιο Πας στο βιβλίο του Η Αναζήτηση της αρχής5 ο ίδιος υποστηρίζει ότι η ποιητική γνώση διατηρεί την κρυφή παράδοση από την αρχαιότητα και συγχωνεύει τις αντιθέσεις αφήνοντας να αστράψει στα μάτια μας η κοσμική αναλογία και ο μυστικός ρυθμός του σύμπαντος. Αρχιτεκτονική, Ποίηση, Κόσμος, Αναλογία (Λόγος) και Σύμπαν: οι λέξεις παραπέμπουν σε δυο θεότητες που έρχονται από τα βάθη των καιρών και ξεπήδησαν από το χάος: στην Γαία και στον Ουρανό. Στην ύλη και στο πνεύμα, στο ορατό και στο αόρατο. Κατά τον Ησίοδο η κόρη του Ουρανού και της Γαίας, η Θέμις είναι θεά της δικαιοσύνης. Πως μοιράζεται λοιπόν δίκαια η γη και ποιο μερίδιο έχει το πνεύμα σ’ αυτή τη μοιρασιά; Να μια καθαρά αρχιτεκτονική δραστηριότητα στην οποία όμως έχει μεγάλη συμμετοχή η πόλη, ο πολιτισμός, η πολιτική όπως θα πρέπει να ασκείται. Για την αρχαία Αίγυπτο η Μάατ, θεά της δικαιοσύνης, της ζυγαριάς, συμβόλιζε το συγκρινόμενο βάρος: των πράξεων από τη μια και των υποχρεώσεων από την άλλη6. Στον ένα δίσκο του ζυγού ή υδρία με την καρδιά του νεκρού -σύμβολο της συνείδησης- και στον άλλο το φτερό της στρουθοκαμήλου -σύμβολο της Μάατ, θεάς της δικαιοσύνης και της αλήθειας-. Είναι ενδιαφέρον ότι η Μάατ συμβόλιζε επίσης τη μονάδα μήκους των Αρχαίων Αιγυπτίων τα 33 εκατοστά, αλλά ταυτόχρονα και το βασικό τόνο του φλάουτου. Το μέτρο λοιπόν της κατασκευής αλλά και της μουσικής -το μέτρο του χώρου και του χρόνου-, η κρίση και η σύγκριση, το ζύγιασμα και η συνείδηση -η συνοπτική αποτίμηση του παρελθόντος βίου- κατοικούν στο βάθος του αρχιτεκτονικού στοχασμού . Ο θάνατος και το πέραν της ζωής, εμπλέκονται στη μυθολογική προσέγγιση νοημάτων που μας αφορούν άμεσα, ως διαχειριστές χώρων, αλλά και ως υπεύθυνους ή τουλάχιστον με ένα μερίδιο ευθύνης για τον πολιτισμό, τις πόλεις και τα υψηλά τείχη (για να θυμηθούμε τον ποιητή) τα οποία εγείρονται και με την δική μας ανοχή η και ενοχή και μας περιορίζουν ασφυκτικά. Η μετάβαση από τη μια κατάσταση στην άλλη – από τη μια εποχή στην άλλη, καθώς τα μέσα εξελίσσονται και οι ανάγκες διαφοροποιούνται απαιτεί ένα χρόνο αφομοίωσης, συνειδητοποίησης, η σύγχυση μεταξύ σκοπών και μέσων έχει ολέθριες συνέπειες και αυτό δεν αναφέρεται φυσικά μόνο στην αρχιτεκτονική. Ο Le Corbusier ήδη από την δεκαετία του ’507, διαπιστώνοντας την αυξανόμενη σύγχυση μεταξύ σκοπών και μέσων και πιστεύοντας ότι η τεχνολογία δεν αποτελεί αυτοσκοπό, είχε γράψει προφητικά ότι οι δύο πόλοι θα πρέπει να κινούν την αρχιτεκτονική του μέλλοντος: η τεχνολογία και η συνείδηση – και έχει δικαιωθεί όπως δείχνουν τα γεγονότα. Μέσα στην παγκόσμια πραγματικότητα της αβεβαιότητας και της αλαζονείας των ισχυρών και στην κλίμακα των γεγονότων που μας ξεπερνούν, η αγωνιώδης ερώτηση που επανέρχεται είναι: υπάρχουν πράγματι ακόμα περιθώρια για μας τους αρχιτέκτονες, ώστε να κρατήσουμε και να συνεχίσουμε με ένα τρόπο δημιουργικό το πνεύμα, που παραλάβαμε από τη φύση τους ανθρώπους την πόλη, τον πολιτισμό; να κρατήσουμε και να συγκρατήσουμε το πνεύμα του τόπου, για να χρησιμοποιήσω την προσφιλή αυτή φράση, που αποτελεί και τον τίτλο του γνωστού βιβλίου του Christian Norberg Schulz: Genius Loci8 και έχει άραγε πλέον κάποιο αντίκρισμα αυτό το πνεύμα του τόπου στην σημερινή εποχή; Η ουσιαστική συνέχεια της παράδοσης μέσα στη βοή της πληροφορίας και τον κορεσμό των εικόνων, που έρχονται από κάθε κατεύθυνση, μακριά από τον στενό ιστορικισμό και την επιπόλαιη αντιγραφή περιβλημάτων ζωής και αρχιτεκτονικών μορφών, είναι έργο ιδιαίτερα δύσκολο. Ο λόγος, η αρχή, με το νόημα της αφορμής και της αιτίας, η αναγνώριση των πραγματικών αναγκών θα έπρεπε να βρίσκονται στο βάθος κάθε αρχιτεκτονικής πράξης και στον πυρήνα της συνθετικής διαδικασίας. Όμως ο λόγος με το νόημα της επιλογής των προτεραιοτήτων, “οι στοχαστικές προσαρμογές” του ποιητή, ολοένα και απομακρύνονται, από τις κοινότητες των ανθρώπων, αποσυνδέοντας έτσι και την ουσιαστική προσφορά της αρχιτεκτονικής προς τον πολιτισμό. Η πρώτη πραγματικότητα ενός πολιτισμού όπως έγραψε ο Brodel (Μεσόγειος – τόμος Β’) είναι ο γεωγραφικός χώρος που του επιβάλλει τη βλάστηση του, εμείς ανήκουμε στη Μεσόγειο στον «πολιτισμό του βράχου» κι αυτό δημιουργεί προϋποθέσεις για την αρχιτεκτονική «Οι πολιτισμοί, γράφει ο ίδιος είναι γεωγραφικοί χώροι που δημιουργούν εξαρτήσεις που ο άνθρωπος επεξεργάζεται ακατάπαυστα …». Αυτή η ακατάπαυστη επεξεργασία θα πρέπει να είναι ο στόχος για μια ρέουσα παράδοση που δεν παραιτείται αλλά ανανεώνεται συνεχώς. Είναι αυτή η αέναος ηρακλείτειος ροή η οποία διασφαλίζει και τη διάρκεια μέσα στους αιώνες και την αλλαγή όπως γράφει ο Μ. Κοπιδάκης στην εισαγωγή της Ιστορίας της Ελληνικής γλώσσας9. Ο Brodel, επίσης αναλύει διεξοδικά την πολυπλοκότητα της έννοιας πολιτισμός και διαχωρίζει τον πολιτισμό από τους πολιτισμούς στον πληθυντικό, υποστηρίζοντας ότι οι πολιτισμοί δεν είναι απλές οργανικές υπάρξεις με γραμμικό προδιαγεγραμμένο μέλλον: γέννηση, ανάπτυξη, θάνατο. Δεν είναι θνητοί, λοιπόν οι πολιτισμοί και διαχέονται προσαρμοζόμενοι σε μεγάλες περιοχές πέραν από τον αρχικό πυρήνα της εμφάνισής τους, αυτές οι ζώνες επιρροής δημιουργούν πολιτισμικές ενότητες οι οποίες συχνά δεν έχουν άμεση γεωγραφική σχέση με το περιβάλλον της καταγωγής τους, άλλοι είναι οι παράγοντες που καθορίζουν τα «δάνεια» όπως τα αποκαλεί ο Brodel και την γόνιμη συνέχιση και προσαρμογή τους στις ιδιαιτερότητες των εκάστοτε δεδομένων. Το θέμα αυτό αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την αρχιτεκτονική στην παρούσα εποχή της παγκοσμιοποίησης και συνδέεται άμεσα με το θέμα της επιλογής και της κριτικής ματιάς στην πληθώρα των προσφερόμενων εικόνων. Η σύγχυση μεταξύ σκοπών και μέσων στην οποία ήδη αναφερθήκαμε ολοένα και μεγαλώνει, το θέμα της κλίμακας των εγχειρημάτων αλλά και των επιπόλαιων εντυπωσιακών έργων, προτάσεων συνήθως χωρίς αφομοίωση και προσαρμογή, οδηγεί νομοτελειακά στην έκπτωση της αρχιτεκτονικής και στην εξαφάνιση της ποιητικής διάστασης από τους χώρους της καθημερινής ζωής. Το καίριο πλήγμα το υφίσταται η κατοικία και από εκεί η διάβρωση διαχέεται σε όλες τις περιοχές της ανθρώπινης δραστηριότητας. Ας αναφερθώ λοιπόν και πάλι στον Christistian Norberg Shulz για μια σύντομη αναγνώριση των ιδιαιτεροτήτων του ελληνικού τόπου στο κεφάλαιο “Φύση και ένταξη κτιρίων”, γράφει: «Το ελληνικό τοπίο χαρακτηρίζεται από μεγάλη ποικιλία. Αντί για αχανείς μονότονες εκτάσεις συντίθεται από οριοθετημένους χώρους που μοιάζουν να προορίζονται από πριν για ανθρώπινους οικισμούς. Κοιλάδες και γόνιμες πεδιάδες μικρών διαστάσεων, ορίζονται από υψηλά βουνά δύσβατα… ένα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του ελληνικού περιβάλλοντος είναι η προσωπικότητα του τόπου… και συνεχίζει αναγνωρίζοντας το διπλό χαρακτήρα της προστασίας και της απειλής που συναντάει κανείς συχνά στο ελληνικό τοπίο υποστηρίζοντας ότι αυτές οι ιδιαιτερότητες του τοπίου γέννησαν και τους θεούς των Ελλήνων. Κι ο Δημήτρης Πικιώνης αναγνωρίζοντας στην λαϊκή αρχιτεκτονική αντίστοιχες αρετές τις οποίες αποδίδει στη μέσα βλέψη γράφει στα ιδεογράμματα της οράσεως:«Απειρία σχημάτων, η μηχανική, η ανθρώπινη και υπερανθρώπινη εφαρμοσμένη σε μύρια σχήματα, μύριες ματιέρες που υπηρετούν μύριες ανάγκες και σκοπούς ζωής… Το θείό, το ανθρώπινο… το λαϊκό, το προηγμένο, το βιοτεχνικό, η το βιομηχανικό, που συντυχαίνουν σε μιαν απειρία συνέπειας τυχαιότητας η απρόοπτου από τους πλέον διάφορους δρόμους της ζωής… πέραν από ότι η γονιμότερη φαντασία μπορεί να εικάσει…». Αυτό είναι το υπόβαθρο που κατευθύνει τις επιλογές μας για κάθε θέμα στο οποίο καλούμαστε να διαμορφώσουμε αρχιτεκτονικές προτάσεις προσαρμοσμένες στα συγκεκριμένα δεδομένα: του τόπου κλίμα έδαφος περιβάλλον, προσανατολισμός αλλά και τις δεσμεύσεις του νόμου, τους οικονομικούς και τεχνικούς περιορισμούς καθώς και τα δεδομένα του προγράμματος το οποίο δεν καταγράφει πάντα τις πραγματικές ανάγκες αλλά συχνά ανάγκες πλαστές αλλοιωμένες από πολλαπλές επιφανειακές και επιπόλαιες επιρροές ανεξάρτητες από ποιότητες που παραπέμπουν στην ουσία του θέματος η εμβάθυνση οδηγεί συνήθως στην αναδιοργάνωση των ενοτήτων του προγράμματος. Μετά από τη σύντομη αυτή αναγνώριση των δεδομένων θα επιχειρήσω με μια πολύ συνοπτική περιήγηση να συσχετίσω με ενδεικτικές εικόνες το ύφος και την κλίμακα της ελληνικής γης (που επεκτείνονται προφανώς και στο νησί της Κύπρου, γλώσσα, φύση και κτίσματα έχουν κοινές καταγωγές και ανήκουν στην ίδια πολιτισμική ενότητα). Τα διαχρονικά αυτά χαρακτηριστικά επανέρχονται αέναα επιστρέφουν συχνά ανανεωμένα μετά από τα ταξίδια τους στην οικουμένη και αποτελούν γενέτειρες αρχιτεκτονικών εμφανίσεων που προσαρμόζονται γόνιμα σε διαφορετικά τοπικά και πολιτισμικά δεδομένα . ΦΥΣΗ ΚΤΙΣΜΑ Τις αρετές, τις ιδιαιτερότητες, την κλίμακα του ελληνικού τοπίου και τη σχέση του με τα κτίσματα που έφτασαν μέχρι εμάς, τις είχαν αναγνωρίσει αρχιτέκτονες που ταξίδεψαν στην Ελλάδα και σημάδεψαν την παγκόσμια αρχιτεκτονική σκηνή, αυτοί κατάφεραν να ανακαλύψουν τις ρίζες που οδηγούν στον καρπό για να θυμηθούμε πάλι το Σεφέρη δεν έμειναν σε επιπόλαιες επιφανειακές μιμήσεις μορφών και περιβλημάτων αλλά μετουσίωσαν ότι αφομοίωσαν αποδεικνύοντας μια γόνιμη ερμηνεία της παράδοσης. Ο Le Corbusier γράφει για την επίσκεψη του στην Ακρόπολη των Αθηνών:«Είκοσι τριών χρονών έφτασα μπροστά στον Παρθενώνα στην Αθήνα… Εβδομάδες ολόκληρες, άγγιζα με τα ανήσυχα, έκπληκτα γεμάτα σεβασμό χέρια μου αυτές τις πέτρες, που τοποθετημένες όρθιες στο επιθυμητό ύψος ανάδιναν την πιο τέλεια μουσική… Σάλπιγγες χωρίς φωνή, αλήθεια των θεών. Η αφή είναι, γράφει, είναι μια δεύτερη μορφή όρασης. Την αρχιτεκτονική και την γλυπτική μπορείς να τις θωπεύσεις όταν η ολοκληρωμένη επιτυχία τους γραμμένη στη μορφή, προκαλεί το χέρι να πλησιάσει». Θα επιχειρήσω στη συνέχεια να επισημάνω και να εικονογραφήσω, με μερικές ενδεικτικές προβολές, μερικά από τα διαχρονικά χαρακτηριστικά, τα οποία αποτελούν την ουσία της παράδοσης και την ερμηνεία του τόπου στην αρχιτεκτονική. Η ΜΕΤΑΒΑΣΗ Κατώφλια ενδιάμεσος χώρος: Από τον ένα χώρο στον άλλο, από την μια κατάσταση στην άλλη δημιουργούνται περιοχές – κατώφλια με διφορούμενο νόημα. Η δύναμη και το νόημα του κενού – υπαίθριο – κλειστό. Το κενό με τις αναλογίες τους άξονες την κλίμακα και την υφή του αποτελεί γενέτειρα της σύνθεσης και πυκνωτή των δραστηριοτήτων – αντανάκλαση της ζωής που εκτυλίσσεται στον κλειστό χώρο. (Πλατείες, αυλές) Η επεξεργασία της κίνησης. Η περιήγηση, η διαδρομή εντός η εκτός του χτισμένου χώρου. Δρόμοι εσωτερικοί και εξωτερικοί. Κίνηση και στάση. ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ ΦΩΣ ΣΚΙΑ Ο Louis Kahn για την διαδοχή φωτός, σκιάς «Η Ελληνική Αρχιτεκτονική με δίδαξε ότι η κολώνα υπάρχει όπου δεν υπάρχει φως. Το θέμα επαναλαμβάνεται: φως, όχι φως, φως, όχι φως, φως… Μια κολώνα και μια κολώνα φέρουν το φως ανάμεσα τους. Το να κάνεις μια κολώνα να αναδύεται από τον τοίχο και να δημιουργεί δικό της ρυθμό: φως, όχι φως, φως αυτό είναι το θαύμα του καλλιτέχνη». ΒΛΕΜΜΑ ΧΩΡΟΣ Α Η κοιλότητα και ο λόφος.Χτισμένο τοπίο. Το κοίλο και η σχέση του βλέμματος στην αρχιτεκτονική. Θέατρα. Οικισμοί. Ο Αldo van Eyck συνδέοντας τη φύση με τον άνθρωπο και την αρχιτεκτονική με τη γη σχεδίασε το γνωστό μας σχέδιο και έγραψε: «άνθρωποι, κάθονται γύρω από ένα κέντρο, σε μια κοιλότητα η ατενίζοντας προς τα έξω, τον ορίζοντα. Υπάρχουν δυο τρόποι για να ευρίσκονται μαζί, ή να είναι μόνοι, οι άνθρωποι… οι εικόνες φυσικά έχουν διφορούμενα νοήματα – ο λόφος αποκαλύπτει, ότι πιθανόν κρύβει η κοιλότητα. Ο άνθρωπος είναι ταυτόχρονα, στραμμένος και προς το κέντρο και προς τον ορίζοντα… Λόφος και κοιλότητα, ορίζων και κέντρο τα μοιράζονται όλοι όσοι κάθονται γύρω από το κέντρο, και τα δυο τους συνδέουν και τα δυο τους θέλγουν…». ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ & ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ Το να ασκείς και να ασκείσαι στην αρχιτεκτονική, επιχειρώντας να συνοψίσεις όλα εκείνα που από χρόνια επιχειρείς να διατυπώσεις με έργο, παλεύοντας με μια τραχιά πραγματικότητα, με την αδιαφορία να σε περιβάλλει, με τον πληθωρισμό της άδειας εικόνας να καταβροχθίζει το ποικιλόμορφο τοπίο, με μια αμείλικτη γραφειοκρατία που μόνο σε ελάχιστες περιπτώσεις έχει πρόσωπο και ξεφεύγει από την ουδέτερη ευθυνοφοβία, είναι μια πράξη ιδιαίτερα οδυνηρή. Όλα αυτά οδηγούν στην ανάγκη να επιστρέψει η αρχιτεκτονική και πάλι στον πολιτισμό. Σ’ αυτό θα συμβάλλει ή στήριξη και η υποστήριξη από την πολιτεία, των πολιτισμικών ενοτήτων στις οποίες συνοπτικά αναφέρθηκα. Τότε μόνο το κάθε αρχιτεκτονικό έργο μικρό η μεγάλο θα αποτελεί μια έστω ελάχιστη προσφορά από τον τοπικό στον οικουμενικό πολιτισμό. Τελειώνοντας θα έλεγα επιστρέφοντας πάλι στα κείμενα και στην Ελληνική γλώσσα ότι κι εμείς οι αρχιτέκτονες με όλη την έκπτωση της αρχιτεκτονικής που βιώνουμε θα μπορούσαμε, να αντλήσουμε δύναμη από την αντοχή της ελληνικής γλώσσας στο πέρασμα των αιώνων. Η ποιητική υποδομή της, γλώσσας μας η αφομοιωτική της αυτοπεποίθηση, έχει αποδείξει πως υποδέχεται και αφομοιώνει τις ιδιοτυπίες της ελληνικής γλώσσας που: κατά τον Μ. Ζ. Κοπιδάκη10 είναι: Αφαιρετική ικανότητα Πλαστικότητα Σημασιολογικός πλούτος Ανταγωνιστική πολυτυπία Αυτά τα χαρακτηριστικά τα οποία προσαρμόζονται και στην ποιητική του χώρου οφείλουμε να τα επεξεργαζόμαστε ακατάπαυστα για μια αρχιτεκτονική που στοχεύει στην πολιτισμό. Ενδεικτικό της επινόησης και της ανάγκης να ξεφύγουν οι έλληνες από την στεγνή αριθμητική είναι ότι για να εκφράσουν τις ιδιαιτερότητες των προσώπων επινοούν μυριάδες ονόματα, την ανάγκη αυτή των ελλήνων για ιδιοπροσωπία επισημαίνει ο Μ. Ζ. Κοπιδάκης στην ομιλία του με τον χαρακτηριστικό τίτλο:«Η γλώσσα είναι πατρίδα» αναφερόμενος σε μερικά από τα πενήντα ονόματα με τα οποία ο Ησίοδος ονομάτιζε τις Νηρηίδες: Πλωτώ, Αμφιτρίτη, Ποντοπόρεια, Σαώ, Γαλήνη, Γλαύκη, Κυμοθόη. Οι δυσκολίες που συναντάει η αρχιτεκτονική είναι άπειρες, σ’ αυτόν τον δρόμο της επιθυμίας για αναγνωσιμότητα αλλά και πολλαπλότητα, για σχεδιασμό και κατασκευή χώρων αφηγηματικών, που μας επιτρέπουν να συνεπάρουμε άλλους, έξω από το δικό μας εγώ. Πρόκειται για τόπους ζωής οι οποίοι προσφέρουν όσα χαρακτηριστικά οφείλει να διαθέτει κάθε κατοίκηση να είναι βαθιά ποιητική, όπως το έγραψε και τόσο γλαφυρά ανέπτυξε ο Χάιντεγκερ… Σ’ αυτό τον δύσκολο δρόμο που διανύει η αρχιτεκτονική βάλλεται από παντού, από πληθωρισμούς και στερήσεις, χιλιάδες βουβές εικόνες, απειρία υλικών, βουλιμία και άμετρη επιδεικτικότητα, υπεροψία η ραθυμία της εξουσίας, σχολαστικότητα και ευθυνοφοβία για την ερμηνεία των νόμων και το πιο επώδυνο αδιαφορία που καταλήγει σε επιθετικότητα στα σώματα των κτιρίων που σχεδιάστηκαν με αγάπη… Κι αν σκεφτεί κανείς ότι κατοικούμε αυτόν τον μαγικό τόπο, και μιλάμε μια γλώσσα που έχει συγκρατήσει την συνέχεια της και σαν άνθος πολιτισμούτο στημονολογικό της λεξιλόγιο από τα χρόνια του Ομήρου. Λέξεις όπως θάλασσα, και πληγή έχουν μείνει ανέπαφες από τότε -λέξεις χαρακτηριστικές που μας ένωσαν εδώ και αιώνες όλους εμάς τους πεισματάρηδες ελληνόφωνους που παρά τις πολλαπλές πιέσεις εξακολουθούμε να μιλάμε αυτή την πλούσια γλώσσα και να την υποστηρίζουμε με ποίηση γραπτή και χτισμένη-. Αυτή η γλώσσα μας οδηγεί και μας παρηγορεί στις δύσκολες στιγμές του βίου και μας δίνει κουράγιο για να φωτίσουμε και εμείς με τα μικρά η μεγάλα έργα μας τον δρόμο προς ένα πολιτισμό που τα κύρια χαρακτηριστικά του θα είναι η διαδικασία του εξανθρωπισμού και η ανάπτυξη των πνευματικών ικανοτήτων του ανθρώπου, ένα πολιτισμό που μας επιτρέπει να ελπίζουμε και να ονειρευόμαστε κι ας μη ξεχνάμε ότι και η λέξη ονειροπόλος έχει μείνει ανέπαφη από τον καιρό του Ομήρου. Ο Σεφέρης που τόσο αγάπησε την Κύπρο έγραψε στις Δοκιμές: «Μαθαίνουμε την τέχνη μας σε πολλά και διάφορα εργαστήρια είτε μέσα είτε έξω από την Ελλάδα. Πώς να γίνει αλλιώς; Όλοι μας πρέπει να διδαχτούμε και να επεξεργαστούμε αυτό που διδαχτήκαμε. Αλλά ότι και να κάνουμε, όσο και να μας απελπίζουν κάποτε οι κακές πλευρές της πολυμήχανης εφευρετικότητας μας, δεν μπορούμε να καταργήσουμε το γεγονός ότι είμαστε ένας λαός με παλικαρίσια ψυχή, που κράτησε τα βαθιά κοιτάσματα της μνήμης του σε καιρούς ακμής και σε αιώνες διωγμών και άδειων λόγων. Τώρα που ο τριγυρνός μας κόσμος μοιάζει να θέλει να μας κάνει τρόφιμους ενός οικουμενικού πανδοχείου, θα την απαρνηθούμε άραγε αυτή τη μνήμη; θα γίνουμε απόκληροι; Δεν γυρεύω μήτε το σταμάτημα μήτε το γύρισμα προς τα πίσω, γυρεύω το νου την ευαισθησία και το κουράγιο των ανθρώπων που προχωρούνε εμπρός». ΣΟΥΖΑΝΑ ΑΝΤΩΝΑΚΑΚΗ a66architects.com

ΤΕΕ - Τμήμα Κεντρικής & Δυτικής Θεσσαλίας 14-06-2022 Στο πλαίσιο του υποστηρικτικού του ρόλου προς τα μέλη του, το Τμήμα Κεντρικής & Δυτικής Θεσσαλίας του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος, ανέλαβε άλλη μια πρωτοβουλία εκπαιδευτικού χαρακτήρα, διοργανώνοντας διαδικτυακό σεμινάριο (webinar) με θέμα «Ηλεκτρονική Ταυτότητα Κτιρίου (ΗΤΚ)». Το webinar πραγματοποιήθηκε Τρίτη, 14 Ιουνίου και ώρα 12:00, με διάρκεια 2 ωρών και αποτελούνταν από δύο σκέλη. Το πρώτο σκέλος, με διάρκεια μίας ώρας, αφορούσε στις εισηγήσεις, ενώ στο δεύτερο σκέλος, με διάρκεια επίσης μία ώρα, ήταν διαδραστικό, καθώς οι συμμετέχοντες είχαν τη δυνατότητα να υποβάλλουν ερωτήσεις στους εισηγητές και να λάβουν διευκρινιστικές απαντήσεις. Εισηγητές ήταν οι εξής: Νίκος Παναγιωτόπουλος, Μεταλ. Μηχ. PhD, Προϊστάμενος Γενικής Διεύθυνσης Ανάπτυξης Έργων ? Επαγγελματικών & Επιστημονικών θεμάτων ΤΕΕ Αλεξάνδρα Ματάλα, Πoλ. Μηχ. MSc, Προϊστάμενη Διεύθυνσης Πληροφοριακών Συστημάτων & Εφαρμογών ΤΕΕ Κλαίρη Δήμα, Αρχ. Mηχ. Arch, Προϊστάμενη Τμήματος Τράπεζας Πληροφοριών ΤΕΕ Μιχάλης Παπαμιχαήλ, Πολ. Μηχ., Επιστημονικός συνεργάτης ΤΕΕ

Οι Αρχιτεκτονικοί Σύλλογοι της Δανίας, της Νορβηγίας, της Φινλανδίας και της Ισλανδίας, που εκπροσωπούν συνολικά 14.000 αρχιτέκτονες, δημοσίευσαν πρόσφατα μια ανοιχτή επιστολή προς τον Andrew Anagnost, CEO της Autodesk, επισημαίνοντας μια σειρά από σοβαρούς προβληματισμούς της κοινότητας των Αρχιτεκτόνων, Κατασκευαστών και Μηχανικών (AEC), αναφορικά με το λογισμικό του εργαλείου μοντελοποίησης BIM, το Revit. Ήδη τα τελευταία δύο χρόνια έχουν αναληφθεί διάφορες πρωτοβουλίες που εγείρουν ανησυχίες σχετικά με την κατάσταση της αγοράς λογισμικού στον κλάδο της Αρχιτεκτονικής, της Μηχανικής και των Κατασκευών (AEC ). Δύο χρόνια μετά την πρώτη ανοιχτή επιστολή και άλλων επιστολών με τις θέσεις του κλάδου που της έχουν απευθυνθεί, η διοίκηση της Autodesk δεν έχει ανταποκριθεί ούτε έχει κάνει κάτι ουσιαστικό για τα θέματα που τέθηκαν. Στους προβληματισμούς συμπεριλαμβάνονται: Η έλλειψη ανταγωνισμού στον κλάδο του λογισμικού, οδηγεί σε ετήσια κλιμάκωση του κόστους αγοράς και οι εταιρείες πελάτες του κλάδου AEC, για τον οποίο τα θέματα ψηφιοποίησης είναι πιεστικά, δυσκολεύονται να ανταποκριθούν. Υπάρχουν παραδείγματα που η Autodesk φαίνεται να αυξάνει τις τιµές κατά 30% ετησίως καθιστώντας πολύ δύσκολη την προβλεψιµότητα, η οποία είναι καθοριστική για τον κατασκευαστικό κλάδο. Αναφορικά με το ίδιο το λογισμικό, οι επικαιροποιήσεις που γίνονται δεν είναι ουσιαστικές και συνεπείς και προβλήματα που έχουν εντοπιστεί δεν διορθώνονται. Ενώ σήμερα οι δυνατότητες των πληροφοριακών συστημάτων είναι αυξημένες, το συγκεκριμένο λογισμικό υπολείπεται, γεγονός που πλήττει την παραγωγικότητα των εταιρειών πρωτοπόρων στον ψηφιακό σχεδιασμό. Η διαλειτουργικότητα και η συμβατότητα ακόμα και λογισμικών της ίδιας εταιρείας (πχ. Revit, Civil3D) εάν και προαπαιτούμενη, στην πράξη δεν ισχύει. Οι χρήστες είναι αναγκασμένοι να επωμιστούν επιπλέον κόστη για να αντισταθμίσουν αυτή την ανεπάρκεια, αυξάνοντας έτσι το συνολικό κόστος στο ήδη ακριβό προϊόν. Οι ανησυχίες για την έλλειψη ανάπτυξης του βασικού λογισμικού ενισχύονται από την έλλειψη διαφάνειας σχετικά με το μέλλον των προϊόντων λογισμικού της εταιρείας. Αναφορικά με το πλαίσιο αδειοδότησης του λογισμικού Revit, οι πολιτικές αδειών αλλάζουν συνεχώς προς όφελος της Autodesk και όχι των πελατών της. Η µεταφορά αδειών πολλαπλών χρηστών σε µεµονωµένους και επώνυµους χρήστες συνέβαλε τόσο στην αύξηση του κόστους των αδειών όσο και του διοικητικού κόστους. Το βασικό λογισµικό πωλείται ολοένα και περισσότερο σε μορφή πακέτου που περιέχει και πολλές άλλες διαφορετικές εφαρμογές που όμως δεν αφορούν όλους τους χρήστες. Στον αντίποδα της επισήμανσης των προβλημάτων, οι συντάκτες των ανοιχτών επιστολών παραθέτουν μεταξύ άλλων τα προτεινόμενα επόμενα βήματα : Οι πελάτες της Autodesk αναμένου να δουν στο άμεσο μέλλον ενέργειες και πρόοδο στην ανάπτυξη του πυρήνα του λογισμικού σχεδιασμού BIM από την Autodesk και για την ικανοποίηση των αιτημάτων των χρηστών. Η πλατφόρµα να είναι βασισµένη σε σύγχρονο κώδικα, ικανή για οµαλή απόδοση των µοντέλων ανεξάρτητα από την πολυπλοκότητα του έργου. Δέσμευση στην έρευνα και την ανάπτυξη, εστιασμένη στις ανάγκες της παγκόσμιας κοινότητας σχεδιασμού. Βελτιωµένη υποστήριξη των ανοικτών προτύπων δεδοµένων, που επιτρέπει την ελεύθερη συνεργασία και την μετάπτωση των δεδοµένων σε πλατφόρµες και υπηρεσίες εκτός της Autodesk για όλους τους εµπλεκόµενους στον κλάδο. Βελτίωση των εργαλείων µοντελοποίησης και αυτοµατοποίηση επαναλαµβανόµενων εργασιών. Ολοκληρωμένη οπτικοποίηση σε πραγματικό χρόνο, υψηλής ποιότητας, με πλήρη αξιοποίηση των σύγχρονων πόρων υλικού. Προτείνεται η σύσταση µικρής οµάδας εργασίας από εµπειρογνώµονες του κλάδου που θα συνεργαστούν με τους υπεύθυνους προϊόντων και τους προγραµµατιστές της Autodesk. Αυξημένη δέσμευση για συνεχή βελτίωση της εφαρμογής ως προς τη διαλειτουργικότητα, καθώς και ευθυγράμμιση με τα διεθνή πρότυπα δεδομένων. Προτείνεται συµφωνία για σταθερότητα κόστους το οποίο θα είναι εναρµονισµένο µεταξύ των εφαρµογών Autodesk της ΕΕ και των ΗΠΑ, πιο ευέλικτες άδειες χρήσης και πιο αποτελεσματική διαχείριση και υποστήριξη των αδειών. Περισσότερα µοντέλα πληρωµής ανάλογα µε τη χρήση. Πιο ευέλικτα τα πακέτα εφαρμογών Το Συμβούλιο Αρχιτεκτόνων της Ευρώπης (ACE- Architects’ Council of Europe) προσυπογράφει πλήρως την εν λόγω σκανδιναβική ανοικτή επιστολή προς την Autodesk. Οι Βόρειες χώρες προτρέπουν τα μέλη της κοινότητας των Αρχιτεκτόνων, Μηχανικών και Κατασκευαστών, να υποστηρίξουν την αντίδραση διαβάζοντας την ανοιχτή επιστολή και προσυπογράφοντας. Το πλήρες κείμενο της ανοιχτής επιστολής είναι διαθέσιμο εδώ: https://www.the-nordic-letter.com/ πηγή tee.gr View full Άρθρου

Το κτίριο βρίσκεται στην περιοχή της Μονής Βλατάδων, στην Άνω Πόλη Θεσσαλονίκης, με πολύ έντονη κλίση εδάφους προς το νότο και με θέα προς τη Θεσσαλονίκη. Για την ογκοπλασία και τη μορφολογία του ελήφθησαν υπόψη τόσο τα αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά όσο και η ιδιαίτερη γεωμορφολογία και τα κλιματολογικά δεδομένα του τόπου. Oι δύο κατοικίες οργανώθηκαν σε επάλληλα κλιμακούμενα επίπεδα, τα οποία προσαρμόζονται στην έντονη κλίση του εδάφους και εντάσσονται αρμονικά στο περιβάλλον των σχετικά μικρότερων κτισμάτων της περιοχής. Η ογκοπλασία, η εσωτερική οργάνωση των χώρων και η επιλογή των υλικών κατασκευής έγιναν με βάση τις αρχές του βιοκλιματικού σχεδιασμού. Eπίσης, βασικές αρχές για το σχεδιασμό του κτιρίου είναι η λιτότητα των μορφών, η επιλογή υλικών συναφών με τα υλικά και τις κατασκευές του τόπου καθώς και η σωστή φυσική γήρανσή του. O συνολικός όγκος του κτίσματος αποτελείται από ένα διώροφο τμήμα με εμφανή λιθοδομή στο οποίο εντάσσεται η πρώτη κατοικία, ενώ η δεύτερη κατοικία οργανώνεται στο υπερκείμενο τμήμα το οποίο αποτελείται από διασπασμένους και κλιμακούμενους όγκους. Συνδετικό στοιχείο αποτελεί η διώροφη αρχιτεκτονική προεξοχή. Το “πέτρινο” κάτω τμήμα και οι υπερκείμενοι επιχρισμένοι όγκοι εντάσσονται στη μορφολογία των κατασκευών της περιοχής. Καταλήγοντας, διαπιστώνεται ότι ένα νέο κτίριο μπορεί να ενταχθεί αρμονικά σε ένα ιστορικό περιβάλλον χωρίς αναγκαστικά να αντιγράψει τα ιδιαίτερα μορφολογικά χαρακτηριστικά των γύρω κτισμάτων αλλά να υιοθετήσει ορισμένες αρχές και σχέσεις οι οποίες πηγάζουν από τη μελέτη των δεδομένων του συγκεκριμένου τόπου. Στοιχεία Έργου Αρχιτεκτονική Μελέτη-Επίβλεψη: Μ. Νομικός Στατική Μελέτη: Π. Τσουκαλάς H/M Mελέτη: Μ. Ταυρίδου, Σ. Ξανθόπουλος Xρόνος Κατασκευής Έργου: 1995-1998 πηγή ktirio.gr Φώτο Gallery έργου View full Άρθρου

Βλέπε σχετική συζήτηση για το 2% στο Φόρουμ στο θέμα Μεταβιβάσεις - Εμπόδιο η εφαρμογή του 2% του άρθρου 81

Η τεχνολογία αλλάζει διαρκώς τον κόσμο μας, μεταμορφώνοντας το παρόν και διαμορφώνοντας το μέλλον. Σε αντίθεση μάλιστα με το πρόσφατο παρελθόν, οι ρυθμοί του ψηφιακού μετασχηματισμού δείχνουν να επιταχύνονται, μετά και τα νέα δεδομένα που διαμορφώθηκαν με την πανδημία της COVID-19. Έτσι, σε 20 χρόνια οι δουλειές μας δεν θα είναι καν ίδιες. Η αυτοματοποίηση και η τεχνητή νοημοσύνη θα εξαλείψουν πολλά επαγγέλματα και άλλα θα αλλάξουν άρδην. ι προβλέψεις και εκτιμήσεις κυμαίνονται από υπεραισιόδοξες έως εξαιρετικά δυσοίωνες. Οι υποστηρικτές της πρώτης κατηγορίας προβλέπουν ότι η αυτοματοποίηση θα επιτρέψει στους ανθρώπους να γίνουν πιο δημιουργικοί. Στη δεύτερη κατηγορία, κοινός παρονομαστής είναι ο φόβος μαζικών απωλειών θέσεων εργασίας και η δημιουργία μιας νέας «στρατιάς» νεο-ανειδίκευτων εργατών σε ένα δυστοπικό μέλλον. Σε κάθε περίπτωση, η ραγδαία τεχνολογική εξέλιξη προβλέπεται ότι θα επηρεάσει όλους τους τομείς. Αναλυτές τονίζουν ότι ακόμη και οι επαγγελματίες σε παραδοσιακά προσοδοφόρους τομείς, όπως η ιατρική και η νομική, δεν θα πρέπει να θεωρούν τίποτε δεδομένο, καθώς η καθημερινότητα θα προσαρμόζεται σε όλες τις εκφάνσεις της στη νέα εποχή των δεδομένων (data). ελέτες αφιερώνονται στις δεξιότητες που αναμένεται να είναι περιζήτητες στο μέλλον, προτάσσοντας τις γνωστικές και ψηφιακές δεξιότητες ως ισχυρά πλεονεκτήματα στην μελλοντική αγορά εργασίας. Σε κάθε περίπτωση, θα πρόκειται για έναν υπερ-γρήγορο κόσμο με εμμονή στα δεδομένα, προβλέπει ο Νικόλας Μπάντμιντον, παγκοσμίου φήμης μελλοντολόγος και σύμβουλος στρατηγικού σχεδιασμού. Οι περιζήτητοι του μέλλοντος «Το θέμα δεν είναι ποιες θέσεις εργασίας θα αυτοματοποιηθούν, αλλά πότε θα αυτοματοποιηθούν: κάθε μέρος της οικονομίας θα επηρεαστεί», λέει ο Μπάντμιντον στην βρετανική εφημερίδα The Daily Telegraph. Έχοντας σπουδάσει Επιστήμη Υπολογιστών, ο 50χρονος μελοντολόγος μελετά τις τεχνολογικές εξελίξεις σε όλους τους τομείς και αναλύει τις τάσεις για το μέλλον. Πληρώνεται για να μοιράζεται αυτές τις εκτιμήσεις τους με πολυεθνικές και οργανισμούς, όπως η Nasa, η Google, η Microsoft και τα Ηνωμένα Έθνη. «Οι μηχανές προβλέπεται να είναι καλύτερες από εμάς στη μετάφραση γλωσσών έως το 2024, στη συγγραφή εκθέσεων επιπέδου δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης έως το 2026, στην οδήγηση φορτηγού έως το 2027, στην εργασία στο λιανεμποριο έως το 2031, στο να γράψου ένα μπεστ σέλερ βιβλίο μέχρι το 2049, στις χειρουργικές επεμβάσεις μέχρι το 2053», επισημαίνει. Μελέτη της Deloitte κατέληξε στο συμπέρασμα ότι 100.000 νομικοί ρόλοι θα αυτοματοποιηθούν έως το 2036. «Στην πραγματικότητα», τονίζει ο Μπάντμιντον, «όλες οι ανθρώπινες δουλειές θα αυτοματοποιηθούν μέσα στα επόμενα 120 χρόνια»…. Παρ’ όλα αυτά, υπογραμμίζει, «οι βαθείς ανθρώπινοι δεσμοί, η ενσυναίσθηση, η περιέργεια -πολύ ανθρώπινες ιδιότητες- θα είναι ζωτικής σημασίας». Κρίσιμοι παράγοντες, τονίζουν ειδικοί, θα είναι η ανθεκτικότητα και η προσαρμοστικότητά μας. Λαμβάνοντας δε όλα τα παραπάνω, μελλοντολόγοι προβλέπουν ποια θέσεις εργασίας θα είναι οι πιο περιζήτητες και ως εκ τούτου υψηλότερα αμειβόμενες το 2040. Ορισμένες φαντάζουν να βγαίνουν από… σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Ειδικοί σε θέματα κυβερνοασφάλειας και παραπληροφόρησης Σε έναν υπερ-συνδεδεμένο κόσμο αυξάνεται κατακόρυφα ο κίνδυνος κυβερνοεπιθέσεων και παραβίασης ψηφιακών τομέων και δεδομένων. Οι ομάδες εμπειρογνωμόνων στον τομέα της κυβερνοασφάλειας θα ενισχυθούν με μελετητές παραπληροφόρησης, προκειμένου να διασφαλιστεί το απόρρητο και η ασφάλεια για όλους. «Υπάρχουν αυτή τη στιγμή “φάρμες τρολ” που διοχετεύουν παραπληροφόρηση στις πλατφόρμες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και θα χρειαστούμε εκπαιδευμένους ανθρώπους για να καταλάβουμε τι είναι ψεύτικο και πώς να το σταματήσουμε», λέει ο Βρετανός μελλοντολόγος. Αυτές οι θέσεις εργασίας προβλέπεται ότι θα είναι οι καλύτερα αμειβόμενες σε οργανισμούς στα τέλη της δεκαετίας του 2030 και σε όλη τη δεκαετία του 2040. Στην καλύτερη θέση εκκίνησης είναι οι προγραμματιστές λογισμικού, αναλυτές δεδομένων και επιχειρήσεων, διαχειριστές βάσεων δεδομένων, εκπαιδευτές και μηχανικοί τεχνητής νοημοσύνης, ειδικοί στον τομέα της κυβερνοασφάλειας. Επαγγελματίες στον τομέα της υγείας για βιοχάκινγκ Η μακροζωία φαίνεται πιθανό να γίνει βασικός στόχος για τους εξαιρετικά πλούσιους, καθώς ο μέσος όρος ηλικίας αυτών με κέρδη άνω των 10 εκατομμυρίων λιρών μπορεί να φτάσει τα 130 περίπου χρόνια. Η προοπτική αυτή βάζει στο επίκεντρο την πρακτική του λεγόμενου βιοχάκινγκ (biohacking), με τη χρήση εμφυτεύσιμων τεχνολογιών, της διατροφής, συμπληρωμάτων, ιατρικών διαδικασιών και ενέσεων βλαστοκυττάρων. «Θα υπάρξουν εξειδικευμένα νοσοκομεία με ενθουσιώδεις γιατρούς, νοσηλευτές, χειρουργούς, έρευνα και ανάπτυξη για τα πάντα ώστε να εξασφαλίζουν μεγαλύτερη διάρκεια ζωής για όσους μπορούν να το αντέξουν οικονομικά», προβλέπει ο Μπάντμιντον. «Η γήρανση του πληθυσμού σημαίνει επίσης ότι θα υπάρξει μεγάλη ζήτηση για φροντιστές και νοσηλευτές», επισημαίνει. Το πεδίο είναι ανοιχτό για γιατρούς, νοσηλευτές, χειρουργούς, φυσιοθεραπευτές, διατροφολόγους. Η μετεξέλιξή τους προς αυτήν την κατεύθυνση αναφέρεται ότι θα περιλαμβάνει έναν συνδυασμό της παραδοσιακής ιατρικής για μια γκάμα ειδικοτήτων, με την τεχνολογία. «Στο μέλλον», υποστηρίζει ο Μπάντμιντον, «αν είστε εξαιρετικά πλούσιοι και θέλετε να ζήσετε για πάντα, θα μπορούμε να το κάνουμε και αυτό»… Επιστήμονες και μεσίτες δεδομένων «Μέχρι το 2040, τα δεδομένα θα δημιουργούνται με ρυθμό άνω των 200 petabyte ετησίως, με περισσότερες από 8.000 αλληλεπιδράσεις ψηφιακών δεδομένων ανά άτομο κάθε μέρα: μία κάθε 10 δευτερόλεπτα περίπου», επισημαίνει ο Μπάντμιντον. Καθώς αρχίζουμε να αποκτούμε περισσότερη εξουσία στα δεδομένα που παράγουμε και να ασχολούμαστε πιο σοβαρά με τις διαδικτυακές ταυτότητές μας, προβλέπεται ότι θα βρεθούμε σε θέση επιλογής για την αξιοποίησή τους, ακόμη και με τη δυνατότητα αποκόμισης χρημάτων από αυτό, όπως π.χ. γίνεται σήμερα με τη συμμετοχή σε δοκιμές φαρμάκων. Θα προκύψουν λοιπόν επαγγελματίες και εταιρείες «Μεσιτείας Προσωπικών Δεδομένων». Πρόδρομοι αυτών θα μπορούσε να είναι οι σημερινοί προγραμματιστές λογισμικού, αναλυτές δεδομένων και επιχειρήσεων, διαχειριστές βάσεων δεδομένων, εκπαιδευτές τεχνητής νοημοσύνης και μηχανικοί. Ανθρωποκεντρικοί σχεδιαστές και επιστήμονες ηθικής φιλοσοφίας Καθώς η τεχνολογία θα γίνεται όλο και περισσότερο αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας -από την εκπαίδευση και την εργασία, έως το σπίτι και την ιδιωτική ζωή μας- θα απαιτηθεί, κατά τον Βρετανό μελλοντολόγο, ένας ευρύτερος ανθρωποκεντρικός επανασχεδιασμός, με νέους τρόπους συμμετοχής και επικοινωνίας. Στη λογική αυτή, η τεχνολογία θα πρέπει να σχεδιαστεί έτσι, ώστε στην εποχή των δεδομένων να είναι ο άνθρωπος που την χρησιμοποιεί η προτεραιότητα και όχι η εκάστοτε τεχνολογική εταιρεία. Επίσης, προβλέπεται επανασχεδιασμός μεγάλου τμήματος των συστημάτων διακυβέρνησης και διοίκησης, κυρίως σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο, με επίκεντρο την ενδυνάμωση του ρόλου των πολιτών και τη διαφάνεια. Σε αυτό το πλαίσιο θα έχουν κομβικό ρόλο νέα επαγγέλματα, που θεωρείται ότι θα μπορούσε να είναι οι διάδοχοι σημερινών, όπως των σχεδιαστών συστημάτων, μηχανικών λογισμικού, καθηγητών Ηθικής Φιλοσοφίας, φιλόσοφοι, ψυχολόγοι. Αρχιτέκτονες metaverse Αντί να κάνουμε επαγγελματικές συσκέψεις μέσω κλήσεων Zoom, μέχρι το 2040 μπορεί αυτές να γίνονται σε χώρους εικονικής πραγματικότητας (VR). «Θα ζήσουμε σε έναν κόσμο μικτής πραγματικότητας, ώστε να μπορώ να φοράω φαινομενικά κανονικά γυαλιά και να κοιτάζω τον κόσμο επαυξημένο με πληροφορίες για αντικείμενα», λέει ο Μπάντμιγκτον. Αυτός ο εικονικός κόσμος της σύνδεσης με avatar, ακόμη και με 8G -αναφέρει- θα κατασκευαστεί από πολυπληθείς ομάδες. Κεντρικό ρόλο θα έχουν οι αρχιτέκτονες metaverse και σχεδιαστές παγκόσμιων εμπειριών online-offline για μεγάλες εταιρείες τεχνολογίας, κυβερνήσεις, τεχνολογικές πλατφόρμες και διαφημιστικές εταιρείες. Θεωρείται ότι θα είναι η μετεξέλιξη για αρχιτέκτονες, σχεδιαστές βιντεοπαιχνιδιών, καλλιτέχνες οπτικών εφέ, εικαστικούς καλλιτέχνες, μουσικούς και μηχανικούς ήχου, σχεδιαστές μόδας, ειδικούς λιανικών πωλήσεων. Μεταφραστές και ψυχολόγοι τεχνητής νοημοσύνης Φανταστείτε το ξυπνητήρι σας να επικοινωνεί με την καφετιέρα και την τοστιέρα σας σε μια άψογα συντονισμένη συνεργασία, ώστε ο καφές και το τοστ σας να είναι έτοιμα όταν θα μπείτε στην κουζίνα. Μπορεί επίσης να συνδέονται με άλλες συσκευές του είδους τους, λαμβάνοντας πληροφορίες για με το πόσο συχνά και πότε χρησιμοποιούνται, εκπληρώνοντας μέσω της τεχνητής νοημοσύνης και με το… παραπάνω τον σκοπό κατασκευής τους. Ωστόσο «η Εκμάθηση Μηχανών (Machine Learning), οι “έξυπνες” συσκευές, το Διαδίκτυο των Πραγμάτων (Internet of Things) και η ρομποτική θα είναι τόσο διαδεδομένες στην κοινωνία, που σύντομα θα έχουν αισθήματα, όπως εμείς», προβλέπει ο Μπάντμιντον. Ως εκ τούτου, λέει, «οι επαγγελματίες ψυχολόγοι θα βελτιώσουν τις δεξιότητές τους για να κατανοήσουν τις μικροδιαφορές της τεχνητής νοημοσύνης και πώς μαθαίνουν οι μηχανές». Θα απαιτηθεί παράλληλη εκπαίδευση σε τομείς όπως η πληροφορική και η νευρογλωσσολογία. Σύμφωνα με τον μελλοντολόγο Μάθιου Γκρίφιν, ιδρυτή της δεξαμενής σκέψης Ινστιτούτο 311, θα απαιτηθούν επίσης μεταφραστές ρομπότ. «Άνθρωποι ικανοί να κατανοήσουν τις διαφορετικές γλώσσες που η τεχνητή νοημοσύνη έχει δημιουργήσει από μόνη της και για τον εαυτό της», εξηγεί. Διαδικτυακοί τοπικοί επιχειρηματίες Υπηρεσίες και προϊόντα παρέχονται και πωλούνται ήδη στο διαδίκτυο, σε διεθνές επίπεδο και από οποιοδήποτε μέρος του κόσμου. Σε αρκετές περιπτώσεις, ανεξαρτήτως του μεγέθους μιας επιχείρησης, η ανάπτυξή της βασίζεται επίσης σε συνεργασίες, σε τοπικό και διεθνές επίπεδο, με ελεύθερους επαγγελματίες. Στο μέλλον εκατομμύρια περισσότεροι άνθρωποι αναμένεται να ξεκινήσουν τη δική τους εταιρεία. «Κάποιες από αυτές θα είναι online, άλλες εκτός σύνδεσης», λέει ο Μπάντμιντον. Για παράδειγμα, αναφέρει, «μερικές θα παρέχουν χειροτεχνικές υπηρεσίες σε ανθρώπους που δεν θέλουν ένα ρομπότ να τους κάνει σάντουιτς». Μηχανικοί Τροφίμων «Σήμερα έχουμε τη δυνατότητα να εκτυπώνουμε 3D τρόφιμα», λέει ο Γκρίφιν. «Έχουμε επίσης τη δυνατότητα να καλλιεργούμε διαφορετικά είδη τροφίμων σε βιοαντιδραστήρες, όπου βάζεις ένα κύτταρο από ένα ζώο και καταλήγεις κυριολεκτικά με ένα κιλό κρέας». «Ένας μηχανικός τροφίμων είναι σε θέση να κατασκευάζει διαφορετικά τρόφιμα σε μοριακό επίπεδο», εξηγεί. Κατά πολλούς αναλυτές, αυτός ίσως να γίνει σε πολλές περιπτώσεις μονόδρομος, λόγω υπερπληθυσμού και της επιδεινούμενης κλιματικής αλλαγής. Ακτιβιστές καλλιτέχνες και δημιουργοί Κατά τον Μπάντμιντον, μέχρι το 2040 η τηλεόραση όπως την ξέρουμε θα έχει πάψει να υπάρχει. Το παν, λέει, θα είναι το περιεχόμενο συν την εμπειρία. Προβλέπει ότι πιο συνεργατικές και διαδραστικές μορφές τηλεόρασης, μουσικής, βίντεο και τέχνης και αναβίωση των ζωντανών παραστάσεων, από το θέατρο, έως τον δρόμο. Αυτό δεν θα αφορά απλώς την ψυχαγωγία, υποστηρίζει. «Θα ενώσει την κοινωνία, δίνοντας σκοπό στη ζωή και θα τα βάλει με τις κυβερνήσεις και τις μεγάλες επιχειρήσεις». Κεντρικό ρόλο θα έχουν καλλιτέχνες, συγγραφείς και τηλεοπτικοί παραγωγοί. πηγή in.gr View full Άρθρου

Χιλιάδες φάκελοι έχουν «εξαφανιστεί» από τα αρχεία των Πολεοδομικών Γραφείων της χώρας, ενώ από πάρα πολλούς άλλους λείπουν απαραίτητα σχέδια π.χ. κατόψεις, με αποτέλεσμα να ταλαιπωρούνται πολίτες και μηχανικοί που συναλλάσσονται με τις υπηρεσίες. Η απουσία των φακέλων έχει ως συνέπεια, εκτός των άλλων, να απαιτείται η ανασύστασή τους. Και μπορεί η νομοθεσία να ορίζει ότι η ανασύσταση πρέπει να γίνει από τις αρμόδιες πολεοδομίες, στην πραγματικότητα όμως, την διαδικασία την αναλαμβάνουν οι ενδιαφερόμενοι ιδιοκτήτες, οι οποίοι καλούνται να επιβαρυνθούν με το κόστος. Μάλιστα σε περίπτωση που κάποιος έχει μια γκαρσονιέρα σε μια πολυκατοικία, πρέπει να πληρώσει μηχανικό για να συντάξει το φάκελο ανασύστασης όλης της οικοδομής, που κοστίζει χιλιάδες ευρώ. Το πρόβλημα είναι μεγάλο και αφορά χιλιάδες οικοδομικές άδειες που εκδόθηκαν πριν το 2018, ημερομηνία που ξεκίνησε η ηλεκτρονική έκδοση των Αδειών Δόμησης και τα αρχεία πλέον μπορούν να ανακτηθούν από την ηλεκτρονική βάση του ΤΕΕ. Γιατί είναι απαραίτητη η ανασύσταση φακέλου; Η ηλεκτρονική ταυτότητα του κτιρίου που ισχύει για τις μεταβιβάσεις από 1η Απριλίου 2022 περιλαμβάνει ως απαιτούμενα δικαιολογητικά τα αρχιτεκτονικά σχέδια της οικοδομής. Σε περίπτωση απώλειας δεν εκδίδεται πιστοποιητικό πληρότητας φακέλου. Έτσι το ακίνητο δεν μπορεί να μεταβιβαστεί, να γίνουν τακτοποιήσεις τυχόν αυθαιρεσιών που έχουν γίνει, να ενταχθεί η ιδιοκτησία στο πρόγραμμα Εξ οικονομώ, να εκδοθεί Αδεια Λειτουργίας της επιχείρησης που εδρεύει σε κατάστημα της οικοδομής κλπ. Ποιος έχει την ευθύνη για την ανασύσταση απολεσθέντων φακέλων οικοδομικών αδειών; Σύμφωνα με το ΔΙΑΔΠ/Α/15303/4-8-2005 έγγραφο του Υπουργείου Εσωτερικών και την εγκύκλιο ΠΔ 114/2005, η υπηρεσία η οποία από υπαιτιότητά της έχει απωλέσει τον φάκελο του πολίτη, οφείλει, για την ανασύστασή του, να συγκεντρώσει τα στοιχεία εκείνα, τα οποία θα της δώσουν την δυνατότητα να προβεί στην έκδοση της διοικητικής πράξης, είτε αυτά είναι δικαιολογητικά, είτε πληροφορίες. Εν προκειμένω η Υπηρεσία Δόμησης (πολεοδομία) έχει την ευθύνη. Πώς γίνεται η ανασύσταση του φακέλου; Ο ανασυσταθείς φάκελος, περιέχει: Προγενέστερες πράξεις της υπηρεσίας ή άλλων από αυτήν υπηρεσιών, Διοικητικές πράξεις οι οποίες είχαν εκδοθεί σε προηγούμενα στάδια της επεξεργασίας του αιτήματος του πολίτη, Διοικητικές πράξεις άλλων υπηρεσιών, οι οποίες συμπράττουν στην διεκπεραίωση του συγκεκριμένου αιτήματος, Στοιχεία, αντίγραφα ή πληροφορίες, όπως π.χ. απόφαση ένταξης συγκεκριμένης περιοχής στο σχέδιο πόλης ή από φακέλους άλλων πολιτών, όπως πχ συνδιοκτητών ακινήτων, Αυτοψίες ή επιτόπιους ελέγχους Στοιχεία τα οποία μπορεί να περιέλθουν στην υπηρεσία με την σύμπραξη εκ νέου του ίδιου του ενδιαφερόμενου πολίτη Ιδιωτικά έγγραφα (πχ. Βεβαιώσεις και στοιχεία από φακέλους μηχανικών) ή έγγραφα που έχουν εκδοθεί από Δημόσιες επιχειρήσεις, Οργανισμούς κ.λ.π., όπως Τράπεζες, ΔΕΗ κ.λ.π. Τι γίνεται όταν η πολεοδομία δεν προχωρά στην ανασύσταση του απολεσθέντος φακέλου της άδειας; Ο νόμος προβλέπει την σύμπραξη του πολίτη ο φάκελος του οποίου έχει απολεσθεί, γεγονός που ισχύει στην πραγματικότητα, διότι οι πολεοδομίες δεν έχουν προσωπικό και τεχνικά μέσα για να προβούν σε αυτήν την εργασία. Τι προβλέπεται σε περίπτωση απώλειας φακέλου λόγω βίαιου συμβάντος, π.χ. πλημμύρα ή πυρκαγιά; Η περίπτωση απώλειας φακέλου από βίαιο συμβάν εντάσσεται στο πεδίο εφαρμογής των διατάξεων που διέπουν την ανασύσταση φακέλου λόγω απώλειας και ακολουθείται η προβλεπόμενη διαδικασία. Τι προβλέπει ο νόμος περί αυθαιρέτων για την απώλεια φακέλου; Σύμφωνα με το νόμο 4495/2017 αν έχει απολεσθεί ο φάκελος της οικοδομικής άδειας, εφόσον η απώλεια βεβαιώνεται από την αρμόδια Υπηρεσία Δόμησης και προκειμένου να διερευνηθεί η νομιμότητα του υφισταμένου κτιρίου, είναι δυνατή η υποβολή στην αρμόδια Υπηρεσία Δόμησης φακέλου αποτύπωσης κτιρίου, που έχει ανεγερθεί με βάση οικοδομική άδεια πριν από τις 28.7.2011 η οποία έχει απολεσθεί. Τι πρέπει να περιλαμβάνει ο φάκελος, που θα κατατεθεί στην πολεοδομία; Για να γίνει αποδεκτός ο φάκελος από την οικεία Υπηρεσία Δόμησης, πρέπει να περιλαμβάνει τοπογραφικό διάγραμμα, διάγραμμα κάλυψης, κατόψεις αποτύπωσης όλων των ορόφων, τομή, φωτογραφίες όλων των όψεων, υπεύθυνη δήλωση μηχανικού καθώς και κρατήσεις και εισφορές σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις. Σε ποια περίπτωση μπορεί να χρησιμοποιηθεί η κάτοψη συμβολαιογραφικού εγγράφου; Μπορεί να γίνει αποδεκτό από την οικεία Υπηρεσία Δόμησης το σχέδιο της κάτοψης το οποίο προσαρτήθηκε στην πράξη σύστασης διηρημένων ιδιοκτησιών στις περιπτώσεις αυτοτελών οριζόντιων ή καθέτων ιδιοκτησιών, των οποίων η οικοδομική άδεια εκδόθηκε πριν από την έναρξη ισχύος του από 8.9.1983 προεδρικού διατάγματος. Αν η πραγματική κατάσταση συμφωνεί με τα σχέδια της σύστασης διηρημένων ιδιοκτησιών, είναι δυνατή η υποβολή της κάτοψης που επισυνάπτεται στη σύσταση και δεν απαιτείται να προβεί ο μηχανικός στη σύνταξη νέου σχεδίου κάτοψης. Τι γίνεται όταν υπάρχουν αυθαιρεσίες; Στην περίπτωση που η πραγματική κατάσταση δεν συμφωνεί με τα σχέδια της σύστασης διηρημένων ιδιοκτησιών και κατά την αποτύπωση προκύψουν αυθαίρετες κατασκευές, αυθαίρετα τμήματα κτιρίου κ.λ.π., αυτά διαγραμμίζονται ή/και αναφέρονται ευκρινώς στο διάγραμμα κάλυψης που θα υποβληθεί στην πολεοδομία με ειδική μνεία στην υπεύθυνη δήλωση μηχανικού, σχετικά με την τακτοποίηση των αυθαιρεσιών με την υπαγωγή τους στις διατάξεις του ν.4495/17. Μπορεί ο μηχανικός, ενώ υπάρχει το έντυπο της οικοδομικής άδειας της οικοδομής, να την τακτοποιήσει ως αυθαίρετη παρακάμπτοντας τη διαδικασία της ανασύστασης; Πράγματι ορισμένοι μηχανικοί, κυρίως σε οικοδομές που κτίστηκαν πριν το 1975, για να βοηθήσουν τους πελάτες τους να τελειώσουν γρήγορα και με λιγότερο κόστος, επέλεγαν να δηλώσουν το κτίριο ως εξ ολοκλήρου αυθαίρετο καταβάλλοντας το παράβολο των 250 ευρώ. Η διαδικασία όμως δεν είναι ορθή, διότι δεν προβλέπεται από το Νόμο και απαιτείται να γίνει ανασύσταση του φακέλου της οικοδομικής άδειας. Τι γίνεται όταν δεν συμφωνούν όλοι οι ιδιοκτήτες της πολυκατοικίας να γίνει ανασύσταση; Η αίτηση για την ανασύσταση του φακέλου μπορεί να γίνει από οποιονδήποτε ιδιοκτήτη, χωρίς την απαίτηση συναίνεσης του συνόλου των συνιδιοκτητών. Ο ιδιοκτήτης επιλέγει τον μηχανικό ο οποίος συντάσσει τον φάκελο της ανασύστασης όλης της οικοδομής. Σε περίπτωση που η οριζόντια ιδιοκτησία έχει αυθαιρεσίες που τακτοποιούνται, μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας υπαγωγής στον ν.4495/17 συμπληρώνεται ο φάκελος με τα σχετικά δικαιολογητικά. Μπορεί να γίνει μερική ανασύσταση του φακέλου μόνο για ένα διαμέρισμα ή όροφο; Σε περίπτωση μερικής απώλειας φακέλου, γίνεται αναπλήρωση των μελετών που λείπουν. Δεν μπορεί όμως να γίνει ανασύσταση φακέλου τμηματικά π.χ. για έναν όροφο. Τα δικαιολογητικά θα αφορούν όλη την οικοδομή. Της ΓΡΑΜΜΑΤΗΣ ΜΠΑΚΛΑΤΣΗ, τοπογράφου – πολεοδόμου μηχανικού, πηγή taxydromos.gr View full Άρθρου