IDforum

Προβολή αρχείου Ερμηνευτικά σκαριφήματα του ΝΟΚ για την εφαρμογή του Ν.4759/20 (Α τμήμα) Ερμηνευτικά σκαριφήματα για την εφαρμογή του Ν.4759/20. Ø Τα σκαριφήματα αποτελούν προσωπικές απόψεις επί του ΝΟΚ Θωμάς Νικολάου Αρχιτέκτων Μηχανικός Υπάλληλος του τμήματος έκδοσης οικοδομικών αδειών (ΤΕΟΑ) της Δ/νσης Πολεοδομίας Θέρμης. Υποβολέας IDforum Υποβλήθηκε 03/25/23 Category Έντυπα  

Προβολή αρχείου Ερμηνευτικά σκαριφήματα του ΝΟΚ για την εφαρμογή του Ν.4759/20 για διόροφα και ισόγεια κτίρια εκτός σχεδίου (Β τμήμα) 5 νέα σκαριφήματα που αφορούν ισόγεια κτίρια κατοικιών στην εκτός σχεδίου δόμηση ενημερωμένα Τα σκαριφήματα αποτελούν προσωπικές απόψεις επί του ΝΟΚ Θωμάς Νικολάου Αρχιτέκτων Μηχανικός Υπάλληλος του τμήματος έκδοσης οικοδομικών αδειών (ΤΕΟΑ) της Δ/νσης Πολεοδομίας Θέρμης. Υποβολέας IDforum Υποβλήθηκε 03/25/23 Category Έντυπα  

Βόμβες έτοιμες να εκραγούν είναι κατά τους ειδικούς οι εμπορικές αναβαθμίσεις παλαιών κτιρίων οι οποίες γίνονται χωρίς να έχουν προηγηθεί έλεγχοι στατικής επάρκειας (!). Οσοι γνωρίζουν το πρόβλημα συνηθίζουν να το περιγράφουν με επτά λέξεις: «Τρέμει το φυλλοκάρδι μας βλέποντας τόση αδιαφορία…». Ωστόσο, η βιβλική καταστροφή που προκάλεσε το πρόσφατο χτύπημα του Εγκέλαδου σε Τουρκία και Συρία αλλά και η έξαρση της σεισμικής δραστηριότητας που παρατηρείται τους τελευταίους μήνες στην Ελλάδα κάνει πολλούς, πλέον, να αναφέρονται ανοιχτά στο πρόβλημα αλλά και στους κινδύνους που εγκυμονούνται εξαιτίας των χωρίς έλεγχο αναβαθμίσεων/ανακαινίσεων… Ο πρόεδρος της Ενωσης και Ομοσπονδίας Κατασκευαστών Κτιρίων Ελλάδας Δημήτρης Καψιμάλης, μιλώντας στα «ΝΕΑ», το λέει ξεκάθαρα: «Σταματήστε τις ανακαινίσεις, αν πρώτα δεν προηγηθεί έλεγχος στατικής επάρκειας σε πολυκατοικίες που κτίστηκαν μέχρι το 1959, αλλά και για τις περισσότερες που κτίστηκαν μέχρι το 1984». Εύλογα τίθεται το ερώτημα: Πώς προέκυψε το πρόβλημα; «Τα τελευταία χρόνια αγοράζονται ολόκληρα κτίρια (πολυκατοικίες), κυρίως από ξένους επενδυτές, είτε με παλαιότητα προ του 1959, είτε της δεκαετίας του 1960 και 1970, τα οποία και ανακαινίζονται ριζικώς και εν συνεχεία μισθώνονται ή πωλούνται» επισημαίνει ο γενικός γραμματέας της Ομοσπονδίας Κατασκευαστών Κτιρίων Ελλάδας, πολιτικός μηχανικός Κωνσταντίνος Κανελλόπουλος. Εργασίες χωρίς επίβλεψη Οπως λέει «δυστυχώς οι εργασίες που πραγματοποιούνται στα περισσότερα από αυτά τα κτίρια, ενώ αφορούν ριζικές ανακαινίσεις, γίνονται χωρίς την επίβλεψη και τον έλεγχο της στατικής επάρκειας από μηχανικό, αφού οι νέοι ιδιοκτήτες τους για να πετύχουν χαμηλά κόστη δεν προβαίνουν ούτε καν στην έκδοση έστω και των κατ’ ελάχιστο απαιτούμενων εγκρίσεων εργασιών δόμησης μικρής κλίμακας». Κατά τον Κωνσταντίνο Κανελλόπουλο, «σε όλα αυτά τα κτίρια καθαιρείται μεγάλος αριθμός εσωτερικών τοιχοποιιών, αλλάζει η διαμερισμάτωση και τροποποιούνται τα στατικά φορτία των ορόφων τους. Επιπλέον γίνονται επεμβάσεις πολλές φορές στον οικοδομικό σκελετό τους με οπές που διανοίγονται στις πλάκες και στα δοκάρια τους για τροποποιήσεις ή προσθήκες κλιμάκων, τροποποιήσεις ολόκληρου του κλιμακοστασίου τους, των εξωστών τους καθώς και των διελεύσεων των ηλεκτρομηχανολογικών εγκαταστάσεων τους». Επίσης, σύμφωνα με τον ίδιο, σε πολλά δώματα πραγματοποιούνται αλλαγές χρήσης βοηθητικών χώρων που μετατρέπονται σε κύριους και ολόκληρες ταράτσες φυτεύονται και προστίθενται διάφορες κατασκευές (πέργκολες, στέγαστρα, ψησταριές και φούρνοι, πάγκοι χτιστοί, ακόμα και υδρομασάζ), προσθέτοντας ανεξέλεγκτα στατικά φορτία στα παλαιά αυτά κτίρια, θέτοντας έτσι σε κίνδυνο τη στατική και αντισεισμική αντοχή τους. Προσοχή στη σεισμική ασφάλεια «Εδώ και πολλά χρόνια έχουμε επισημάνει ότι η κάθε επέμβαση σε παλαιά κτίρια πρέπει να γίνεται με μεγάλη προσοχή, μετά απόειδική μελέτη και με ιδιαίτερη επιμέλεια» τονίζει μεταξύ άλλων ο ακαδημαϊκός, μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Επιστημών και Τεχνών και ομότιμος καθηγητής στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο Παναγιώτης Καρύδης. «Και αυτό διότι από παλιά είχε ξεκινήσει να γίνεται επέκταση καθ’ ύψος (με την προσθήκη ορόφων) ή/και με επέκταση της κάτοψης σε παλαιά κτίρια όπου εκ των υστέρων δόθηκε από την πολιτεία η δυνατότητα αύξησης των συντελεστών εκμετάλλευσης των οικοπέδων». Οπως τονίζει, σχετικά πρόσφατα όμως, παρατηρείται σημαντική οικοδομική δραστηριότητα και για τη χρηστική αναβάθμιση – εμπορική εκμετάλλευση παλαιότερωνκαι μάλιστα πολυώροφων κτιρίων για βραχυχρόνιες μισθώσεις, για μετατροπή σε κτίρια γραφείων κ.λπ. Σ’ αυτήν την περίπτωση διακρίνουμε δύο κατηγορίες πολυώροφων κτιρίων στα οποία επιχειρούνται τέτοιου είδους επεμβάσεις: Α) Η πρώτη και πολυπληθέστερη κατηγορία είναι αυτή των παλαιών πολυκατοικιών, οι οποίες βρίσκονται, κυρίως, στα παλαιά παραδοσιακά κέντρα οικιστικών περιοχών. Η περίοδος ανέγερσής τους στην οποία αναφερόμαστε είναι η προ του 1985, κατά την οποία έχει ανοικοδομηθεί το 78% του δομικού πλούτου της χώρας μας. Σε αυτή την περίοδο, δηλαδή πριν από τον πρώτο Ελληνικό Αντισεισμικό Κανονισμό (αυτός τέθηκε σε ισχύ το 1959) το 30% και στην περίοδο 1959 – 1985 το 48% του δομικού πλούτου της χώρας. Η περίοδος (1959 – 1985) συνέπεσε με τη ραγδαία ανάπτυξη της χώρας με τη συνεπακόλουθη ταχύτατη ανέγερση των πολυκατοικιών με το σύστημα της αντιπαροχής. Ο τρόπος δόμησής τους ήταν με σκελετό από οπλισμένο σκυρόδεμα με υποστυλώματα σε σχετικά μικρές αποστάσεις το ένα από το άλλο και διαχωριστικούς τοίχους από τουβλοδομές. Σύμφωνα με τον Παναγιώτη Καρύδη, κατά τα πρώτα 10 -15 χρόνια αυτής της περιόδου, όπως και της προηγούμενης περιόδου (της προ του 1959), ακόμη περισσότερο, οι εν λόγω τουβλοδομές ήταν στιβαρές, αρκετά πυκνές, καλοχτισμένες με γερά τούβλα από καλούς και έμπειρους μαστόρους. Πολλαπλασιάζονται τα φορτία Β) Η δεύτερη κατηγορία αναφέρεται σε ακόμη παλαιότερα κτίρια από τοιχοποιία και με ξύλινα πατώματα. «Και σε αυτά τα κτίρια οι σύγχρονες επεμβάσεις για τους ίδιους λόγους που αναφέρθηκαν, πολλές φορές, είναι εξίσου βάναυσες και επικίνδυνες αν δεν εκτελούνται έπειτα από ειδική μελέτη και ιδιαίτερα επιμελημένη εκτέλεση» συνεχίζει. Γιατί; Επειδή, μεταξύ άλλων, πολλαπλασιάζονται τα φορτία σε κάθε όροφο. Επιπλέον, σε ό,τι αφορά τα ξύλινα πατώματα, με την κατεδάφιση των διαχωριστικών τοίχων καταστρέφονται οι επί δεκαετίες υπάρχουσες στηρίξεις των πατωμάτων όπως και οι θέσεις στις οποίες επιβάλλονται οι μόνιμες φορτίσεις από τους τοίχους του ίδιου του ορόφου. Ετσι, διαταράσσεται η υπάρχουσα στήριξη και στατικότητα του πατώματος, δημιουργείται κινητότητα αυτού και μειώνεται σημαντικά η ευεργετική λειτουργία που παρείχε στο κτίριο για την αντιμετώπιση των σεισμικών φορτίσεων. Ασπίδα σεισμικής προστασίας «Οι τοιχοποιίες συνέβαλαν ουσιαστικά στην αντισεισμική συμπεριφορά των αντίστοιχων κατασκευών. Αποτελούσαν την πρώτη ασπίδα σεισμικής προστασίας, εφόσον αυτές ήταν εξίσου συνεχείς μέχρι και το ισόγειο – θεμέλια. Θεωρώ ότι παρ’ όλον ότι ο σκελετός υπολογιζόταν με αρκετά μειωμένους σεισμικούς συντελεστές (σε σχέση με ό,τι ισχύει σήμερα), λόγω ακριβώς της ύπαρξης των εν λόγω τοιχοποιιών, η σεισμική συμπεριφορά των πολυκατοικιών της περιόδου αυτής αποδείχθηκε αρκετά ικανοποιητική» συμπληρώνει. «Εύκολα λοιπόν μπορεί να αντιληφθεί ακόμη και ο μη ειδικός ότι αν αφαιρέσουμε τις εν λόγω τοιχοποιίες και δεν τις αντικαταστήσουμε με τα κατάλληλα στοιχεία που να παρέχουν τις αντίστοιχες δυσκαμψίες και αντοχές (πράγμα για το οποίο διατηρώ επιφυλάξεις αν υλοποιείται παντού), αποδεκατίζουμε το παρεχόμενο επίπεδο σεισμικής προστασίας που υφίσταται» συνεχίζει ο ακαδημαϊκός, μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Επιστημών και Τεχνών και ομότιμος καθηγητής στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Και συμπληρώνει: «Παρόμοιο πρόβλημα υπάρχει, για να μην πω ότι είναι ακόμη χειρότερο, με το να κατεδαφίζονται κατά τον ίδιο τρόπο οι τοιχοδομές μόνο σε κάποιον ενδιάμεσο όροφο. Ετσι, δημιουργείται το φαινόμενο της ασυνέχειας της καθ’ ύψος δυσκαμψίας του κτιρίου. Αυτή η δημιουργούμενη ασυνέχεια είναι βλαπτική τόσο για το ίδιο το κτίριο, όσο και για τα γειτονικά του, τα οποία τότε κτίζονταν σε πλήρη επαφή το ένα με το άλλο». Καλύπτοντας τα κτίρια Σύμφωνα με τον Παναγιώτη Καρύδη, πέραν αυτών, για λόγους αισθητικούς ή ακόμη και χρηστικούς, καλύπτονται με επενδύσεις τα φέροντα στοιχεία του κτιρίου όπως είναι τα δοκάρια και τα υποστυλώματα, χωρίς προηγουμένως να επισκευάζονται ή να συντηρούνται καταλλήλως, ανεξαρτήτως από τη δομική κατάσταση στην οποία αυτά βρίσκονται (π.χ. αν ο σιδηροπλισμός τους είναι διαβρωμένος ή αν υπάρχουν ρωγμές). Πού έγκειται το πρόβλημα; «Με αυτές τις επενδύσεις, οι οποίες κατά κανόνα είναι ελαστικές, δεν είναι δυνατόν να παρουσιαστεί στην ορατή επιφάνειά τους η οποιαδήποτε κατάσταση (ρηγμάτωση, διάβρωση, κ.ά.)» υποστηρίζει. Μεγαλύτερο το κόστος σε περίπτωση σεισμού «Οι δαπάνες της προσεισμικής ενίσχυσης είναι για την κοινωνία μικρότερες απ’ ό,τι είναι η συνολική οικονομική συνέπεια μιας σεισμικής καταστροφής που μπορεί να γίνει ύστερα από πολλά χρόνια» λέει μιλώντας στα «ΝΕΑ» ο ομότιμος καθηγητής στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (ΕΜΠ) Θεοδόσης Τάσιος. Οπως λέει, θα πρέπει να υπάρχει μια συγχρηματοδότηση γι’ αυτές τις δαπάνες. Γιατί; Επειδή, όπως λέει, το Δημόσιο έτσι κι αλλιώς θα δαπανήσει αβάσταχτα ποσά στο μέλλον έπειτα από μια ενδεχόμενη σεισμική καταστροφή. Τι πρέπει να γίνει… Σύμφωνα με τον Παναγιώτη Καρύδη δύο πράγματα πρέπει να γίνουν: Πρώτον, προτού γίνει η οποιαδήποτε τέτοιου είδους επέμβαση σε κτίριο κτισμένο πριν από το 1985, να προηγείται μελέτη σεισμικής επάρκειας με πλήρη δομική αποτύπωση και, δεύτερον, να δοθεί η δυνατότητα της κατασκευής στις πιλοτέςτων πολυκατοικιών κατάλληλων στοιχείων δυσκαμψίας και αντοχήςόπου αυτό αποδεικνύεται ότι απαιτείται κατόπιν ειδικής μελέτης. Τα στοιχεία αυτά θα πρέπει να είναι έτσι μελετημένα και κατασκευασμένα ώστε να περιορίζονται μόνο στον χώρο της πιλοτής και, ενδεχομένως, του αντίστοιχου υπογείου αν αυτό υπάρχει. Προκόπης Γιόγιακας Εφημερίδα “Τα Νέα” View full Άρθρου

Οι αρχιτέκτονες LKMK σχεδιάζουν μια διώροφη οικογενειακή κατοικία στο Κρυονέρι. Πρόκειται για ένα κτίριο με σημαντική γεωμετρία, σε σχήμα τραπεζοειδούς, αλλά και ενιαία και ισορροπημένη χρωματική παλέτα στους εξωτερικούς και εσωτερικούς του χώρους. Το έργο αφορά σε διώροφη κατοικία επιφάνειας 170τ.μ., η οποία φιλοξενεί μια πενταμελή οικογένεια. Βρίσκεται σε ένα ιδιαίτερο φυσικό περιβάλλον στο Κρυονέρι, απέναντι στο ρέμα που διέρχεται από την περιοχή. Η θέση του οικοπέδου εξασφαλίζει ιδιωτικότητα, καθιστάτην κατοικία περίοπτη, και της προσφέρει ανεμπόδιστηθέα προς την πλούσια βλάστηση. Το χαρακτηριστικότερο στοιχείο της κατοικίας είναι το τραπεζοειδές στερεό που «αγκαλιάζει» τα δύο τελευταία επίπεδα και εδράζεται στο σκούρο γκρι όγκο του ισογείου. Η συνθετική προσέγγιση της πρισματικής μορφής που προεξέχει, προσδίδει μια δυναμική στη συνολική γεωμετρία του κτιρίου αποσκοπώντας στη διαφοροποίηση από τον τυπικό σχεδιασμό μιας κατοικίας με στέγη που οργανώνεται σε 3 επίπεδα. Το ισόγειο αποτελείται από έναν ενιαίο χώρο καθιστικού και κουζίνας, έχοντας μεγάλα ανοίγματα που οδηγούν στο εξωτερικό περιβάλλον. Η πέργκολα σε συνέχεια του καθιστικού συμμετέχει στην ενοποίηση των κλειστών και ανοιχτών χώρων, φιλοξενώντας δραστηριότητες καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου. Στον πρώτο όροφο συγκεντρώνονται οι χώροι ανάπαυσης, με κάθε υπνοδωμάτιο να έχει τη δική του εκτόνωση προς τον εξωτερικό χώρο, ενώ η σοφίτα, στο τελευταίο επίπεδο, φιλοξενεί το γραφείο – ξενώνα των ιδιοκτητών. Συμπληρωματικά διακοσμητικά στοιχεία του σχεδιασμού είναι η ξύλινη επένδυση στο εσωτερικό του διπλού ύψους της πρόσοψης, τα μεταλλικά πλαίσια που περιγράφουν τα ανοίγματα της σοφίτας και οι χαρακτηριστικές τριγωνικές οπές διαφορετικών διαστάσεων που προσφέρουν πλάγιες οπτικές φυγές. Εσωτερικά της κατοικίας επικρατεί η ίδια χρωματική συνέπεια που βρίσκουμε και εξωτερικά. Το παιχνίδι αντιθέσεων ανάμεσα στις κυρίαρχες λευκές επιφάνειες και τις μαύρες λεπτομέρειες των κουφωμάτων και των επίπλων ενισχύεται από το φυσικό φως. Τίτλος Έργου Μονοκατοικία στο Κρυονέρι Τύπους Έργου Κατοικία Αρχιτέκτονες LKMK Architects Τοποθεσία Κρυονέρι, Δήμος Διονύσου, Αττική Έτος 2022 Στατική Μελέτη Γαβαλάς Φίλιππος Μηχανολογική Μελέτη TECHNOMECH Φωτογράφος Βουμβάκης Παναγιώτης -κείμενο από τις Σκέντου Μαρίνα & Πέππα Μυρτώ πηγή archisearch.gr Βλέπε φώτο Gallery εδώ View full Άρθρου

H κατοικία βρίσκεται σε απομακρυσμένη περιοχή της Aττικής, κτισμένη σε επικλινές οικόπεδο με ιδιαίτερο χαρακτηριστικό την ενδιαφέρουσα θέα προς τη θάλασσα. Περιγραφή H διάσπαση της μεγάλης κτιριακής μάζας που προκύπτει από το κτιριολογικό πρόγραμμα σε μικρότερες ενότητες υπήρξε βασική επιλογή. H σύνθεση οργανώνεται με τη βοήθεια ενός άξονα κίνησης που τονίζεται ογκοπλαστικά και αποτελεί το συνδετικό στοιχείο των επιμέρους όγκων. H κλιμάκωση των επιπέδων επιτρέπει στους εσωτερικούς χώρους να προσαρμοστούν στις έντονες κλίσεις του εδάφους και να αποτελέσουν τη φυσική συνέχεια του περιβάλλοντος χώρου. H διάταξη των ανοιγμάτων διευκολύνει το φυσικό αερισμό/δροσισμό του κτιρίου ενώ παράλληλα συμβάλλει στην ενοποίηση του εσωτερικού με τον εξωτερικό χώρο. Oι τέσσερις βασικοί όγκοι περιλαμβάνουν τις λειτουργικές ενότητες της κατοικίας. Έτσι διακρίνονται οι ζώνες των υπνοδωματίων, του καθιστικού, του φαγητού και τέλος του ξενώνα. H διάσπαση αυτή και η απομάκρυνση του ενός όγκου από τον άλλο καθώς και η τοποθέτησή τους εκατέρωθεν του άξονα κίνησης, δημιουργούν προστατευμένους από τον ήλιο και τον αέρα υπαίθριους χώρους και επιτρέπουν την καλύτερη εκμετάλλευση της θέας. Yπάρχουν τρεις βασικοί υπαίθριοι χώροι: H βορινή αυλή προστατευμένη από τους όγκους του κτιρίου και τους τοίχους αντιστήριξης του περιβάλλοντος χώρου, ο νοτιοανατολικός υπαίθριος χώρος του καθιστικού με θέα προς τη θάλασσα και η αυλή της κουζίνας που οριοθετείται από τον ξενώνα, το υπαίθριο τμήμα της πορείας και τον όγκο της κατοικίας. O διώροφος χώρος του καθιστικού με το χώρο της εστίας και το ξύλινο πατάρι του χώρου εργασίας, αποτελεί το κεντροβαρικό σημείο της κατοικίας, τον κεντρικό χώρο ζωής της οικογένειας. Tο μεγάλο ύψος του χώρου αλλά και η επεξεργασία των ανοιγμάτων δίνουν την αίσθηση μιας καλυμμένης αυλής στο εσωτερικό του σπιτιού. Yλικά H επιλογή των υλικών έγινε με κριτήριο την αντοχή τους στο χρόνο και την ευκολία συντήρησης. Oι επιφάνειες του σκυροδέματος παραμένουν ανεπίχριστες και άβαφες ενώ τα επιχρίσματα που επικαλύπτουν τους τοίχους πλήρωσης όπου απαιτείται, χρωματίζονται με την προσθήκη χρώματος στη μάζα του υλικού κατά τη φάση της κατασκευής. H επιλογή των γαιωδών χρωμάτων βοηθά την ένταξη του συνόλου στο φυσικό τοπίο. Έγχρωμοι τσιμεντόλιθοι χρησιμοποιήθηκαν στις διαμορφώσεις του περιβάλλοντος χώρου και στη βάση του κτιρίου. Tα κουφώματα είναι είτε ξύλινα, είτε μεταλλικά ενώ το ξύλο χρησιμοποιείται και σε ορισμένα φατνώματα της όψης του καθιστικού. Tα δάπεδα επιστρώνονται με ημικατεργασμένες πλάκες Πηλίου στους εσωτερικούς χώρους και πελεκημένο γαρμπιλοσκυρόδεμα με έγχρωμα αδρανή στις υπαίθριες διαμορφώσεις. Oι μονώσεις των δωμάτων προστατεύονται με κροκάλες, σε μια προσπάθεια επεξεργασίας της πέμπτης όψης του κτιρίου που είναι εμφανής από το λόφο στη βορινή πλευρά. Στοιχεία Έργου Αρχιτεκτονική Μελέτη: Δ. Hσαΐας, T. Παπαϊωάννου, Aρχιτέκτονες Mηχ. Στατική Μελέτη: Π. Mπαλλιάν, Πολιτικός Mηχ. Hλεκτρομηχανολογική Μελέτη: M. Φιλιππίδης, Mηχανόλογος-Hλεκτρολόγος Mηχ. Συνεργάτες: K. Φιλίππα, K. Φτάρα, Aρχιτέκτονες Mηχ. Eπίβλεψη: Δ. Hσαΐας, T. Παπαϊωάννου, Aρχιτέκτονες Mηχ. Tεχνική Εταιρία Κατασκευής: Mπαλλιάν & Συνεργάτες O.E. Iδιοκτήτης: N. Λύκος Tοποθεσία: Pιμπάρι Kερατέας Συνολικό Εμβαδό Κτιρίου: Iσόγειο 315 τ.μ., Yπόγειο 200 τ.μ. Xρόνος Εκπόνησης Μελέτης: 1992-1993 Χρόνος Κατασκευής Έργου: Σεπτέμβριος 1993 - Iούνιος 1995 Φωτογραφίες: T. Aμπατζής-Σ. Pάντου πηγή ktirio.gr View full Άρθρου

Καθώς ο άνεμος φυσά, δημιουργούνται στροβιλισμοί στα άκρα των στεγών, οι οποίοι προκαλούν μεγάλη διαφορά πίεσης στην περίμετρο της στέγης. Η κατασκευή στηθαίου, εκτός από τον καθαρά αισθητικό του χαρακτήρα, μειώνει αποτελεσματικά τη διαφορική πίεση και προστατεύει τη στέγη. Η σωστή κατασκευή του στηθαίου περιλαμβάνει κάποιες απλές ρχές για την προστασία του. • Τοποθετείται στεγανή υδατοστεγανή μεμβράνη, η οποία πρέπει να καλύπτει όλο το στηθαίο και να σφραγίζεται η απόληξή της. • Η γωνία στηθαίου - στέγης να ενισχύεται με ένα ξύλινο τριγωνικό τεμάχιο, ώστε να μη σχηματίζεται ορθή γωνία και η στεγανοποιητική μεμβράνη να μην παρουσιάζει ασυνέχειες. • Στην περίπτωση που η απόληξη του στηθαίου κατασκευαστεί με στραντζαριστή λαμαρίνα -αντί του μαρμάρου στέψης που συνηθίζεται-, τότε τα τεμάχια της στραντζαριστής αμαρίνας θα πρέπει να καλύψουν την εσωτερική πλευρά του στηθαίου ως το ύψος της στεγανοποιητικής στρώσης, ώστε να προστατεύεται αποτελεσματικά η κατασκευή. 1. Κεραμίδια. 2. Πηχάκια. 3. Επιτεγίδες. 4. Τεγίδες. 5. Υ δρατμοδιαπερατή στεγανοποιητική μεμβράνη. 6. Πέτσωμα. 7. Αμείβοντες. 8. Μηκίδα. 9. Θερμομόνωση. 10. Φράγμα υδρατμών (π.χ. φύλλο πολυαιθυλενίου) 11. Πλάκα σκυροδέματος. 12. Οροφοκονίαμα. 13. Ε πίχρισμα (π.χ. ασβεστοτσιμεντοκονίαμα). 14. Στηθαίο σκυροδέματος. 15. Ε ξωτερική θερμομόνωση. 16. Οργανικό εξωτερικό επίχρισμα. 17. Τσιμεντοκονίαμα. 18. Μάρμαρο στέψης. 19. Στρώση κλίσεων (τσιμεντοκονίαμα). 20. Στεγανοποιητική στρώση. 21. Τσιμεντοειδές με στεγανοποιητικό μάζας. πηγή https://ktirio.gr/el/εφαρμογες/οψεις-επικαλυψεις-στεγες/εγκιβωτισμένη-ξύλινη-στέγη-συναρμογή-με-περιμετρικό-στηθαίο

Το πρόσφατο τραγικό γεγονός του καταστροφικού σεισμού στην Τουρκία και τη Συρία αναζωπύρωσε πάλι τις συζητήσεις για την επάρκεια των κατασκευών στο ενδεχόμενο σεισμού μεγάλου μεγέθους. Ακούστηκαν πάλι τα συνήθη για τα αναμενόμενα μεγέθη σεισμών και τη σεισμική επάρκεια κτιρίων στον ελλαδικό χώρο με τις συνήθεις αλήθειες ή υπερβολές που, ακριβώς όπως και στην πανδημία, ορίζονται ως τέτοιες μόνο από σχετικά στατιστικά μεγέθη και επίπεδα ασφάλειας. Όπως σε κάθε ενδεχόμενη καταστροφή, έτσι και στην περίπτωση του σεισμού ισχύουν τα λεγόμενα ελάχιστα αποδεκτά επίπεδα ασφάλειας πάνω σε κάθε τεχνικό έργο ή αντιμετώπιση κινδύνου που εξαρτώνται από: 1) την οικονομία της κάθε χώρας ή περιοχής. 2) την παρελθούσα δράση του κινδύνου σε όσο μεγαλύτερο χρονικά εύρος μπορεί αυτή να μετρηθεί και άρα να υφίστανται δεδομένα. 3) την ψυχολογική αποδοχή των πολιτών της χώρας πάνω στα δυσμενή αποτελέσματα της δράσης. Εδώ υπεισέρχεται η αξία της ζωής με βάση την κουλτούρα της χώρας. Δεν είναι για παράδειγμα ίδια η αξία της ζωής σε μια χώρα που έχει συνηθίσει στους πολέμους ή που η κουλτούρα της κυριαρχείται από την πεποίθηση της μετενσάρκωσης ή τη φανατική πίστη στη μετά θάνατον ζωή. 4) την πληθώρα και ευκολία υλικών της περιοχής ή χώρας. Για παράδειγμα στην Κουάλα Λουμπούρ της Μαλαισίας έσπασαν το τότε ρεκόρ ύψους με μπετονένιους δίδυμους πύργους και δεν προτιμήθηκε η χαλύβδινη λύση καθώς στη χώρα υπάρχει φθηνό σκυρόδεμα. Τραγικά κουτή λύση αν θέλετε τη γνώμη μου δεδομένης της γέφυρας που τα ενώνει και απαιτεί επιπλέον ελαστικότητα αλλά και του ύψους φυσικά και η οποία κόντεψε να αποδειχθεί καταστροφική οικονομικά καθώς στα μισά του έργου κατάλαβαν ότι χρησιμοποιούσαν λάθος ποιότητα μπετόν και έπρεπε να ληφθούν μέτρα ή να κατεδαφιστεί ότι ήδη είχαν φτιάξει. Όλα τα παραπάνω υπεισέρχονται απόλυτα στον υπολογισμό των κατασκευών, κτιριακών ή άλλων όπως γέφυρες ή λιμενικά έργα καθώς αυτό που θα πρέπει να κατανοήσουμε είναι ότι μιλάμε για επιστήμη πολιτικού μηχανικού και όχι για τέχνη κι αυτό αποτυπώνεται στους κανονισμούς και υπολογισμούς επακριβώς. Δεν υπάρχει πλέον τίποτα τυχαίο στον γενικό σχεδιασμό ενός σοβαρού δυτικού κράτος και τελικά στον υπολογισμό της στατικής επάρκειας των έργων στην εποχή που αυτές γίνονται με υπολογιστικά συστήματα δεκάδων χιλιάδων ευρώ με την χρήση πεπερασμένων στοιχείων. Ακόμα και αυτό που ο λαός πολλές φορές αποκαλεί «φιλότιμο» υλικού (κυρίως για το σκυρόδεμα) εμείς το αποκαλούμε συντελεστή ασφαλείας της απόκρισης του υλικού σε δράση ή φόρτιση ή συνδυασμό δράσεων και φορτίσεων. Όταν λοιπόν οι κρατικοί και οι επιστημονικοί φορείς συναποφασίζουν να θέσουν τα κατώτερα όρια σε κάθε περιοχή για το σχεδιασμό των κατασκευών θα πρέπει να είστε βέβαιοι ότι δεν υπάρχει απολύτως τίποτα το τυχαίο στους κανονισμούς αυτούς. Ακριβώς όσο επιβάλει το κράτος να αντέξει θα αντέξει για τους σεισμούς και άλλες φυσικές καταστροφές με δεδομένη μια καλή κατασκευή αλλά και ένα καλό έδαφος το οποίο καλό θα ήταν να ελέγχεται από ειδικούς προ της κατασκευής και να θεσμοθετηθεί ο έλεγχος που θα ρίξει και το κόστος του ελέγχου αλλά θα βοηθήσει από λίγο έως απόλυτα. Είδαμε επί του προκειμένου όλοι πρόσφατα την πολυκατοικία που κατέρρευσε λόγω σαθρού εδάφους στην Τουρκία παρά την πολύ χοντρή γενική κοιτόστρωση «ραντιέ» που διέθετε. Θέλεις δεν θέλεις πρέπει να κατασκευάσεις αυτό που πρόκειται να κατασκευάσεις εφαρμόζοντας κατ’ ελάχιστο αυτούς τους κανονισμούς αλλιώς φέρεις ισόβια ευθύνη ως ιδιοκτήτης. Οι μηχανικοί το ξέρουν καλά αυτό και στην Ελλάδα το εφαρμόζουν αυστηρότατα και αυτοί με ισόβια αστική και ποινική ευθύνη. Με τα συνήθη σεισμικά δεδομένα του ελλαδικού χώρου οι συνήθεις συμβατικές κατασκευές πλέον ανεγείρονται με εξαιρετικά υψηλά στάνταρ οπλισμού και με την φιλοσοφία του να μην καταρρεύσουν σε ένα μη συνηθισμένο σεισμό. Ακόμα ωστόσο το κράτος υπολείπεται στο σχεδιασμό καθώς θα πρέπει να επιβάλλει κάποια standards που θα μπορούν να ακολουθηθούν οικονομικά από το σύνολο των πολιτών και όχι μόνο από τα μεσαία και πιο ανώτερα στρώματα. Ο σεισμός της Αθήνας για παράδειγμα ή ο προηγούμενος της Κεφαλλονιάς υπερέβησαν κατά πολύ τα δεδομένα επιταχύνσεων σχεδιασμού που επιβάλλει το κράτος. Ακόμα και τα νέα δεδομένα πχ στην Αθήνα που επιβλήθηκαν μετά το σεισμό του 99 υπολείπονται αυτών που παρατηρήθηκαν. Τι γίνεται λοιπόν με αυτούς που θέλουν το κάτι παραπάνω από αυτά που ορίζει το κράτος και μπορούν να το πληρώσουν; Μήπως υπάρχει κάποια λύση η οποία δεν κοστίζει πολύ περισσότερο αλλά ίσως μερικές φορές να είναι και πιο συμφέρουσα; Και αν υπάρχει τέτοια λύση γιατί δεν την προτιμούν οι περισσότεροι; Υπάρχει τέτοια λύση. Αυτή είναι η χρήση χαλύβδινου σκελετού που κυρίως σε πολυώροφα κτίρια, σε κτίρια μεγάλων ανοιγμάτων, και σε επεκτάσεις καθ’ ύψος πρέπει να θεωρείται πανάκεια. Τα τελευταία 20 με 30 χρόνια η λύση αυτή κερδίζει έδαφος και προτιμάται συχνότερα κυρίως με την εξοικείωση των μηχανικών που ενώ συνήθιζαν να προτείνουν τη συμβατική λύση, κάποιος στην πορεία τους ζήτησε μια χαλύβδινη κατασκευή και έτσι παρά το μπορεί πολλοί να ξεκίνησαν «στου κασίδα το κεφάλι» τελικά βελτιώθηκαν και κάνουν πιο σωστές κατασκευές. Βοήθησαν και κάποιοι fabricators χαλύβδινων σκελετών που κατασκεύαζαν σκελετό κυρίως για βιομηχανικούς χώρους και δώσαν σε μη εξειδικευμένους μηχανικούς τις πρώτες μελέτες και κατευθύνσεις. Να πούμε βέβαια εδώ ότι καλό θα είναι να απευθύνεται κάποιος σε έναν εξειδικευμένο μηχανικό γενικά κυρίως σε δύσκολους τομείς όπως αυτός των χαλύβδινων κατασκευών ή να επιβάλλει στον μηχανικό του να κάνει το ίδιο και να μη προσπαθήσει να κατασκευάσει χωρίς εξειδικευμένο σύμβουλο μελετητή και κατασκευαστή. Θα πρέπει και ο ίδιος ο μηχανικός να κάνει το ίδιο για να μη βρεθεί εκτεθειμένος απέναντι στον πελάτη που θα ζητήσει προσφορά από διάφορους κατασκευαστές που θα του εκθέσουν τυχόν προβλήματα της μελέτης -με πρώτο και συνηθέστερο αυτό του υπερβολικά βαρέως σκελετού- και φυσικά θα τα χρεώσουν παραπάνω. Γιατί όμως τα κτίρια αυτά είναι πιο αντισεισμικά. Επιγραμματικά επειδή φέρουν ελαστικό και πιο ελαφρύ σκελετό ο οποίος αποκρίνεται άριστα στο σεισμό, έχουν ελαφρύτερους ολόσωμους τοίχους που δεν καταρρέουν αλλά και δεν έχουν εκπλήξεις στην κατασκευή. Με λίγα λόγια ότι μελετήσεις αυτό και τελικά παίρνεις δεδομένων των απαραίτητων αλλά απλών ελέγχων στο εργοτάξιο με οπτικό και μηχανικό έλεγχο στα σφιξίματα βιδών και παξιμαδιών και τις κλίσεις της οικοδομής καθώς και στα πιστοποιητικά του σκελετού που απαιτούμε πάντα και για ένα ευνομούμενο κράτος θεωρούμε ότι είναι άψογα. Δεν υφίσταται εδώ λοιπόν το άγχος για την ποιότητα σκυροδέματος, τις αποστάσεις και το είδος των οπλισμών κυρίως ή ακόμα και αυτό του να ξεπέσει κάποιο κουτάκι από μπύρα στο μπετόν από έναν μερακλή εργάτη. Δεν υφίσταται επίσης θέμα κάποιος να κόψει κολώνα ή δοκάρι για να περάσει δίκτυα. Όχι ότι δεν θα είχα ικανό κάποιον κατσαπλιά μάστορα να το κάνει και αυτό αλλά απλά είναι μικρότερα τα μεταλλικά στοιχεία και δεν στέκονται εμπόδιο και επιπλέον είναι και δύσκολο να κοπούν. Επιπλέον οι ιδιοκτήτες σύμμεικτων κτιρίων έχει παρατηρηθεί ότι είναι καλύτερου επιπέδου γενικά και προσέχουν περισσότερο το κτίριο και όσους εμπλέκονται σε αυτό. Ξεκάθαρα η σύμμεικτη λύση είναι η μόνη ασφαλής απάντηση για το σεισμό κυρίως σε κτίρια από 2 ή 3 ορόφους και πάνω και αυτό δυστυχώς δεν έχει ακουστεί από αρμόδιους καθηγητές και σεισμολόγους όσο έπρεπε, αν και μερικοί ψέλλιζαν ενίοτε εν τη ρύμη του λόγου τους κάποια αναφορά μετά από κάποιο σεισμό αλλά και αυτό σπανίως. Και ειλικρινά δεν μπορώ να αντιληφθώ την έλλειψη αναφοράς όταν όλοι αυτοί ξέρουν πάρα πολύ καλά με τα ταξίδια τους σε περιοχές που επλήγησαν από μεγάλους σεισμούς) ότι τα κτίρια χαλύβδινου σκελετού σχεδόν δεν υφίστανται βλάβες. Ιδίως σε περιοχές όπου τα προαναφερόμενα ελάχιστα αποδεκτά επιπέδα ασφάλειας είναι σε ψηλά επίπεδα (πχ Ιαπωνία, Νέα Ζηλανδία, Καλιφόρνια) που δέχονται σεισμούς πάνω από 7 Ρίχτερ πιο συχνά ο χάλυβας έσωσε δεκάδες χιλιάδες ζωές και περιουσίες. Δεν νομίζω λοιπόν ότι αποτελεί ταμπού εν έτει 2023 να το αναφέρουν στον κόσμο όταν βγαίνουν στα κανάλια φυσικά και με το disclaimer ότι μπορεί να αποδειχτεί ακριβότερη λύση ή ότι απαιτεί κάποια περισσότερη προσοχή στην πυραντοχή του σκελετού. Είναι όμως ακριβότερη λύση; Η σωστή απάντηση είναι « υπό προϋποθέσεις ίσως και όχι» και δεν αναφέρομαι στην οριακή περίπτωση καταστροφικού σεισμού όπου δεν είναι μόνο οικονομικότερη λύση σκελετού αλλά προστατεύει -εκτός από τις ζωές και επιχειρήσεις- και το υπόλοιπο κτίριο που δεν είναι φυσικά μόνο σκελετός. Ούτε πάλι αναφέρομαι στην υπόθεση του ακριβού εργολάβου σκυροδεμάτων που ενίοτε μπορεί να χρεώνει και 200% πάνω στο κόστος υλικών και εργασιών. Αναφέρομαι στην εξιδανικευμένη περίπτωση όπου ο ίδιος εργολάβος επιχειρεί να κατασκευάσει με τέλειες μελέτες το ίδιο κτίριο. Στην περίπτωση αυτή λοιπόν με χάλυβα έχουμε εξοικονόμηση πολλών μηνών στα πολυώροφα κτίρια αλλά και σοβαρού κόστους καθώς όσο ψηλώνει ένα κτίριο τόσο πιο συμφέρουσα καθίσταται η λύση του χάλυβα, στα κτίρια με μεγάλα ανοίγματα και σε λύσεις industrial αισθητικής όπου ο χάλυβας εντάσσεται στον σχεδιασμό του χώρου και σε «πανωσηκώματα» όπου η συμβατική λύση «πετάει εκτός» τη μελέτη στον ΚΑΝ.ΕΠΕ. (κανονισμός επεμβάσεων) που πλέον είναι ο πιο αυστηρός στην ΕΕ. Τέλος σε πανωσηκώματα με εξωσκελετό είναι η καλύτερη και οικονομικότερη λύση, καθώς όχι μόνο είναι ευκολότερη και φθηνότερη από την ενίσχυση που επιβάλει ο ΚΑΝ.ΕΠΕ. αλλά μας δίνει και την δυνατότητα επιπλέον ορόφων αν το επιτρέπει ο συντελεστής δόμησης αλλά το απαγόρευε η παλαιότητα του κτιρίου, αλλά και μελλοντικού συμπληρώματος των υποκείμενων ορόφων αν κάποτε αποφασιστεί να κατεδαφιστεί προσεκτικά το συμβατικό αρχικό κτίριο. Αυτό βέβαια με την προϋπόθεση της πρόβλεψης στον σχεδιασμό των υποστυλωμάτων και θεμελίων. Ακόμα σε ισόγεια με τις νέες αρχιτεκτονικές απαιτήσεις σε φόρμες που εντάσσουν το πατάρι (με δώρο υπό προϋποθέσεις τα τετραγωνικά του πλέον στον συντελεστή) στον χώρο και την κεκλιμμένη στέγη για να υποδεχθεί φωτοβολταϊκά πάνελς η οποία συνήθως έχει μεγάλο άνοιγμα. Επίσης στα σύμμεικτα κτίρια έχουμε εξοικονόμηση χώρων από τις μεγάλες κολώνες και τα τοιχία που πλέον αντικαθίστανται από μικρότερα, ακόμα και λιγότερα, υποστυλώματα ή διπλά υποστυλώματα με αντιανέμια αντίστοιχα. Μια σοβαρή αντισεισμική θωράκιση στα σύμμεικτα έρχεται και από τις τοιχοποιίες που αποτελούνται κατά βάση από ολόσωμους τοίχους χωρίς τούβλα και επιχρίσματα και οπότε αντιστέκονται πολύ καλύτερα στον σεισμό πολλές φορές ακόμα και σωτήρια. Η υποχρεωτική χρήση τους λόγω της ελαστικής απόκρισης των σύμμεικτων κτιρίων στον σεισμό μας φέρνει άψογα αποτελέσματα από ίδιο τον τοίχο που μπορεί να αποτελέσει θανατηφόρο κίνδυνο σε σεισμό αν αποτελείται από τούβλα αλλά και στον σχεδιασμό καθώς οι τοίχοι αυτοί -συνήθως ξηράς δόμησης με θερμοπρόσοψη- αποτελούν μια ελαφρά λύση που πρέπει να λαμβάνεται υπόψη στον στατικό υπολογισμό του κτιρίου και να δίνει επιπλέον όφελος αποφόρτισης στον σκελετό και τα θεμέλια. Δεδομένου και του ΚΕΝΑΚ που πλέον είναι αυστηρότατος μπορούμε με μεγαλύτερα πάχη να πάρουμε τις απαιτούμενες μονώσεις και χωρίς επιβάρυνση στο ωφέλιμο εμβαδό αφού οι τοίχοι άνω των 6 εκ. δεν μετράνε στη δόμηση. Αν ο χρόνος επίσης δεν είναι πρόβλημα για τον ενδιαφερόμενο μπορεί να κάνει χρήση πλακών συμβατικής λύσης και μόνο κυρίως φορέα μεταλλικού που μας δίνει επιπλέον οικονομία (έναντι πλακών με λαμαρίνα σκυροδέματος και πυκνότερη διαδοκίδωση κάτωθι αυτής) χωρίς σεισμική επιβάρυνση καθώς οι πλάκες δεν θεωρούνται επικίνδυνες στον σεισμό. Σε αυτή τη λύση ωστόσο οι σκάλες θα πρέπει να είναι μεταλλικές για την καλύτερη απόκριση σε ακραίες συνθήκες και φυσικά για τη μεγαλύτερη ταχύτητα κατασκευής και οικονομία. Όλα αυτά συν τα ελαφρύτερα θεμέλια και το χαμηλότερο ΙΚΑ ή τις εξωτερικές σκάλες κινδύνου που κατεβάζουν το συνολικό κόστος και χρόνο καθώς στα σύμμεικτα κτίρια ανεγείρονται ταυτόχρονα με τον κύριο φορέα, κάνουν τα σύμμεικτα κτίρια από μη απαγορευτικά έως συμφέροντα για όσους θέλουν να ξεμπερδέψουν μια και καλή με το πρακτικό αλλά και ψυχολογικό πρόβλημα του σεισμού. Για να ξέρουμε και για τι μιλάμε βέβαια οι λύσεις με χαλύβδινο σκελετό με σωστή μελέτη ξεκινάνε -με τις τωρινές αυξημένες τιμές- από το 200-250 € το τετραγωνικό μέτρο για τον σκελετό και τις πλάκες (disclaimer εδώ: μιλάμε για μελέτη-κατασκευή ή έστω κατασκευή με σωστή μελέτη και ανάληψη εργολαβικά του κτιρίου από μία εταιρία και όχι όταν θα πάει ο υποψήφιος πελάτης να μοιράσει τις δουλειές όπου μεμονωμένα ο σκελετός θα κοστίζει έως και τα διπλά). Ακόμα λοιπόν και αν υπάρχει διαφορά με την συμβατική λύση αυτή θα είναι στα επίπεδα ενός καλού κεραμεικού πλακιδίου ή δρύινου πατώματος. Αν αυτά τα ποσά είναι απαγορευτικά για να έχει κάποιος το κεφάλι του ήσυχο για πάντα από σεισμούς τότε τι μπορώ να προσθέσω επί του θέματος; Η λύση του χαλύβδινου σκελετού με τα χρόνια έχει περάσει σοβαρά στους έλληνες παρά τις διαφορές κόστους προς τα πάνω κυρίως από βαριές και κακές μελέτες ή από κτίρια που εμπλέκονται άλλοι εργολάβοι από τον μηχανικό αδείας. Πλέον τελευταία παρατηρείται και μία στροφή στην αγορά τέτοιων κτιρίων και διαμερισμάτων η οποία ομολογουμένως είχε ένα θέμα αποδοχής τα προηγούμενα χρόνια. Σε αυτό βοήθησαν και οι αλλοδαποί ή έλληνες του εξωτερικού που έχουν συχνά πιο μεγάλο budget και αγοράζουν ακριβότερα διαμερίσματα και οι οποίοι είναι περισσότερο εξοικειωμένοι με τον χάλυβα τον οποίο μάλιστα και επιζητούν πολλές φορές σε αντίθεση με τους έλληνες που ακόμα θέλουν «γερό μπετό και κανονικό κτίριο όχι προκάτ». Από τα 22 χρόνια που δραστηριοποιούμαι στον χώρο αποκλειστικά των μεταλλικών και σύμμεικτων κτιρίων τα 15 περίπου βρίσκεται η ιστοσελίδα μου στην πρώτη ή στις πρώτες θέσεις αναζήτησης στο Google. Ως εκ τούτου έχω την ευχή και την κατάρα να είμαι πάμπολλες φορές εκείνος από τον χώρο που ακούει ότι δεν μπορεί να φανταστεί κανείς για τις λύσεις αυτές και γενικά για την οικοδομή. Το γενικό συμπέρασμα είναι ότι σαν λαός μας σώζουν οι μηχανικοί μας που μας κρατάνε σε σοβαρά επίπεδα ποιότητας. Αν αφηνόμασταν πιο ελεύθεροι να ξεδιπλώσουμε το ελευθεριακό ταμπεραμέντο μας που μας διακρίνει ως λαό, θα θρηνούσαμε πάμπολλες τραγωδίες. Δεν είμαι επ ουδενί συντεχνιακός αλλά μπορώ λίγο να περηφανεύομαι για τον κλάδο που αγόγγυστα ακούει τα πάντα και πέρασε όσα πέρασε στην κρίση βιώνοντας επίσης αγόγγυστα την πρώτη και απόλυτη απελευθέρωση επαγγέλματος στη χώρα με την (ορθή μακροπρόθεσμα) κατάργηση των ελάχιστων αμοιβών, αντέχοντας, παραμένοντας και περιμένοντας την έξοδο από την κρίση για να δώσει τώρα λύσεις στην ανάπτυξη που δεν υφίσταται χωρίς την οικοδομή. Θα ήταν καλό λοιπόν για όλους και για τον κλάδο να αγκαλιάσει αυτή τη μέθοδο κατασκευής περισσότερο αν και όπως προείπα τα τελευταία χρόνια έχει κάνει μεγάλα βήματα στον τομέα αυτόν. Σε κάθε περίπτωση πάντως θα πρέπει οι υποψήφιοι ιδιοκτήτες να αξιολογούν καλύτερα τις οικονομικές τους δυνατότητες και τους κανονισμούς πριν κατασκευάσουν κάποιο κτίριο, ιδίως σε επικίνδυνες σεισμικά περιοχές. Ακόμα και αν δεν επιλέξουν χαλύβδινο σκελετό θα πρέπει να γνωρίζουν ότι μπορούν και θα πρέπει να ζητήσουν από τον μελετητή τους να ενισχύσει το κτίριό τους αντισεισμικά περισσότερο από όσο επιβάλει το κράτος και οι φορείς του με τους -ίσως μετριοπαθείς για αυτούς- κανονισμούς. * Ο Γιώργος Β. Βελτσίστας είναι διπλωματούχος πολιτικός μηχανικός του πολυτεχνείου Πατρών που τα τελευταία 22 χρόνια δραστηριοποιείται αποκλειστικά στο χώρο των μεταλλικών και σύμμεικτων κτιρίων πηγή liberal.gr View full Άρθρου

Οι μεταλλικές διαμορφωμένες πλάκες τοποθετούνται με κοχλίωση. Για τη στήριξή τους χρησιμοποιείται μεταλλικός σκελετός, ο οποίος στηρίζεται σε κατάλληλα στηρίγματα (διατομής Π ή L) που τοποθετούνται στον τοίχο. Συχνά τα στηρίγματα ενσωματώνονται στην πλάκα σκυροδέματος από τη φάση της κατασκευής. Το θερμομονωτικό υλικό τοποθετείται εξωτερικά επάνω στον υφιστάμενο τοίχο. Κατόπιν οι μεταλλικές διαμορφωμένες πλάκες κοχλιώνονται στο πέλμα των δομικών στοιχείων του μεταλλικού σκελετού. Ανάλογα με τον τύπο των πλακών (επίπεδες, τραπεζοειδείς, καμπύλες) και την ύπαρξη νευρώσεων για την αύξηση της δυσκαμψίας τους μπορεί να χρειαστεί η τοποθέτηση μηκίδων ή όχι στο μεταλλικό σκελετό, προκειμένου να μειωθούν οι παραμορφώσεις των στοιχείων επικάλυψης από την επίδραση της ανεμοπίεσης. 1. Λαμαρίνα τραπεζοειδούς διατομής. 2. Θερμομονωτική στρώση. 3. Μεταλλικός ορθοστάτης. 4. Οπτοπλινθοδομή. 5. Εσωτερικό επίχρισμα (π.χ. ασβεστοτσιμεντοκονίαμα, πάχους 2,0 cm). 6. Φέρον στοιχείο από οπλισμένο σκυρόδεμα. 7. Οροφοκονίαμα. 8. Εξισωτική στρώση (π.χ. γαρμπιλόδεμα ή περλιτόδεμα ή τσιμεντοκονίαμα, πάχους 5,0 - 9,0 cm). 9. Τσιμεντοκονίαμα συγκόλλησης (π.χ. πάχους 2,0 cm). 10. Τελική επίστρωση (π.χ. πλακίδιο 1,0 cm ή μάρμαρο 2,0 - 3,0 cm). Εάν η τελική επίστρωση είναι πλακίδιο, αντί του τσιμεντοκονιάματος συγκόλλησης μπορεί να χρησιμοποιηθεί κόλλα ακρυλικής βάσης πάχους 0,3 cm. 11. Περιμετρικό αρμοκάλυπτρο. πηγή ktirio.gr

Ο παλαιότερος τρόπος τοποθέτησης πλακών μαρμάρου και κεραμικών πλακιδίων ήταν η επικόλληση με ισχυρό τσιμεντοκονίαμα. Σήμερα ο τρόπος αυτός έχει περιοριστεί σε ελάχιστες εφαρμογές, κυρίως χαμηλού ύψους και επικρατέστερη είναι η ανάρτηση στην όψη με μηχανικά μέσα. Τόσο οι πλάκες μαρμάρου, όσο και τα κεραμικά πλακίδια, όταν πρόκειται να στερεωθούν με επικόλληση, θα πρέπει να επικολλώνται επάνω σε οπτοπλινθοδομή ή οπλισμένο σκυρόδεμα και όχι επάνω στη θερμομονωτική στρώση. Επίσης λόγω του γεγονότος ότι όταν επικολλώνται πρακτικά λειτουργούν ως φράγμα υδρατμών και αυξάνουν σημαντικά τον κίνδυνο συμπύκνωσης υδρατμών, θα πρέπει στο κέλυφος να τοποθετείται μία πρόσθετη στρώση προς τη θερμή πλευρά της διατομής του δομικού στοιχείου που θα λειτουργεί επίσης ως φράγμα υδρατμών και θα παρεμποδίζει την πορεία προς τα έξω των διαχεόμενων υδρατμών μέσω της μάζας του δομικού στοιχείου. Γενικά όμως, η στήριξη των πλακών δεν συνιστάται να γίνεται μόνο με τσιμεντοκονίαμα ή άλλες τσιμεντούχες κόλλες αλλά και με μηχανικά μέσα (αγκύρια). Τα αγκύρια διακρίνονται αφενός σε ολόσωμα, τα οποία έχουν βάση έδρασης από το ίδιο το μέταλλο και αφετέρου σε ρυθμιζόμενα διαφόρων τύπων, που στερεώνονται με βύσματα στην οικοδομή. Η επιλογή του κατάλληλου τύπου αγκυρίων προσδιορίζεται από τη στατική μελέτη, από την επάρκεια αντοχής των στοιχείων της υποδομής που θα στηριχτούν αυτά, από την καθετότητα και την επιπεδότητα των όψεων, από τις αρχιτεκτονικές απαιτήσεις του έργου αλλά και από το πάχος της θερμομονωτικής ή/και ηχομονωτικής στρώσης. Όταν οι πλάκες επένδυσης τοποθετούνται με ανάρτηση σε μεταλλικό σκελετό συνιστάται η διαμόρφωση διακένου αερισμού, προκειμένου να εκτονώνονται οι διαχεόμενοι υδρατμοί και να αποφεύγεται το φαινόμενο σχηματισμού υγρασίας λόγω συμπύκνωσης επάνω σ' αυτές. Σ' αυτό το διάκενο τοποθετείται η θερμική μόνωση σε επαφή με το εσωτερικό κέλυφος, αφήνοντας τελικά ελεύθερο χώρο τουλάχιστον 30 mm. Μεταξύ των πλακών επένδυσης διαμορφώνονται αρμοί που είτε μένουν ελεύθεροι (εφόσον οι πλάκες αλληλοεπικαλύπτονται με τη διαμόρφωση κατάλληλης πατούρας) είτε σφραγίζονται με ειδικό αρμοκονίαμα, ανθεκτικό στην ηλιακή ακτινοβολία, με σκοπό την προστασία τους από το νερό της βροχής. Αυτή η προστασία μπορεί να επιτευχθεί και από την κατάλληλη διαμόρφωση της πατούρας στην άκρη των πλακών. Λεπτομέρεια επένδυσης εξωτερικής τοιχοποιίας με κεραμικές πλάκες. 1. Κεραμικές πλάκες. 2. Κατακόρυφες δοκοί που στηρίζονται στην όψη (ορθοστάτες). 3. Οριζόντιες μεταλλικές δοκοί στήριξης των πλακών. 4. Διάκενο αερισμού (π.χ. πλάτους 4 - 6 cm). 5. Θερμομονωτική στρώση ανάμεσα στους ορθοστάτες του καννάβου στήριξης των πλακών. 6. Οπτοπλινθοδομή. 7. Εσωτερικό επίχρισμα (π.χ. ασβεστοτσιμεντοκονίαμα 2,0 cm). 8. Οροφοκονίαμα. 9. Φέρον στοιχείο οπλισμένου σκυροδέματος. 10. Εξισωτική στρώση (π.χ. γαρμπιλόδεμα ή περλιτόδεμα ή τσιμεντοκονίαμα, πάχους 5,0 - 9,0 cm). 11. Τσιμεντοκονίαμα συγκόλλησης (π.χ. πάχους 2,0 cm). 12. Τελική επίστρωση (π.χ. πλακίδιο 1,0 cm ή μάρμαρο 2,0 - 3,0 cm). Εάν η τελική επίστρωση είναι πλακίδιο, αντί του τσιμεντοκονιάματος συγκόλλησης μπορεί να χρησιμοποιηθεί κόλλα ακρυλικής βάσης, πάχους 0,3 cm. 13. Περιμετρικό αρμοκάλυπτρο. πηγή ktirio.gr

Η θερμομονωτική προστασία της διατομής δαπέδου που βρίσκεται επάνω από μη θερμαινόμενο χώρο (όπως π.χ. σε περιπτώσεις πιλοτής, ισόγειου δαπέδου επάνω από υπόγειους αποθηκευτικούς χώρους ή κλειστούς χώρους στάθμευσης, δαπέδου επάνω από κλειστό χώρο εισόδου πολυκατοικίας κτλ.) είναι απαραίτητη διότι διαφορετικά, ο πρώτος όροφος θα καταπονείται σε μεγάλο βαθμό από τις θερμικές απώλειες του δαπέδου του. Η θερμομονωτική στρώση στερεώνεται είτε με επικόλληση και βύσματα, όπως και στα κατακόρυφα δομικά στοιχεία, είτε με ανάρτηση μη αεριζόμενης ψευδοροφής, επάνω στην οποία τοποθετούνται οι θερμομονωτικές πλάκες. Προς αποφυγή δημιουργίας θερμογεφυρών η θερμομόνωση πρέπει να εφαρμόζεται και περιμετρικά στα δοκάρια. 1. Πλακίδια. 2. Κόλλα πλακιδίων. 3. Εξισωτική στρώση (π.χ. γαρμπιλόδεμα). 4. Εξισωτική στρώση ελαφροδέματος για μείωση των μόνιμων φορτίων της πλάκας (π.χ. κισσηρόδεμα, περλιτόδεμα, αφροσκυρόδεμα). 5. Πλάκα οπλισμένου σκυροδέματος. 6. Θερμομόνωση οροφής υπόστυλου χώρου. 7. Γυψοσανίδα ή τσιμεντοσανίδα. 8. Μεταλλικές ράβδοι τύπου πλαγιασμένου Π. 9. Εξομαλυντική στρώση τσιμεντοκονιάματος. 10. Κονίαμα επικόλλησης. 11. Θερμομονωτικές πλάκες. 12. Οργανικό επίχρισμα ακρυλικής βάσης με ενσωματωμένο υαλόπλεγμα.

Διαμόρφωση στρώσεων αντεστραμμένου επισκέψιμου τύπου δώματος επί προϋπάρχουσας πλάκας οπλισμένου σκυροδέματος σε περίπτωση επέμβασης ολικού χαρακτήρα. H στεγανοποίηση του δώματος πραγματοποιείται κατά κύριο λόγο είτε με επαλειφόμενα ελαστομερή ρευστά στεγανοποιητικά υλικά είτε με ασφαλτικά φύλλα (ασφαλτόπανα). Προτείνεται η νέα διαμόρφωση του δώματος να έχει τη μορφή αντεστραμμένου δώματος επάνω στο υφιστάμενο, καθώς μ’ αυτόν τον τρόπο περιορίζονται τα πρόσθετα φορτία των νέων στρώσεων. Οι νέες στρώσεις του δώματος μπορούν να διαστρωθούν είτε επί των παλαιών, εφόσον αυτές είναι σε καλή κατάσταση και δεν δείχνουν να έχουν προβληθεί από υγρασία, είτε στην επιφάνεια που διαμορφώνεται, αφού γίνει απόξεση των παλαιών, σαθρών στρώσεων. Η σειρά των εργασιών για την ολική ανακαίνιση του δώματος είναι η εξής: • Καθαίρεση όλων των σαθρών τμημάτων των κατακόρυφων επιφανειών και εφαρμογή ρητινούχου τσιμεντοκονιάματος διαρκούς ελαστικότητας για εξομάλυνσή τους. • Απόξεση και απομάκρυνση όλων των σαθρών τμημάτων και καθαρισμός της οριζόντιας επιφάνειας. • Σφράγιση τυχόν αρμών, όπως περιγράφηκε προηγουμένως στην αντιμετώπιση μικρορηγματώσεων. • Διαμόρφωση, εφόσον δεν υπάρχουν, των απαραίτητων κλίσεων με απλό ή ρητινούχο τσιμεντοκονίαμα. Εναλλακτικά διάστρωση μιας λεπτής στρώσης τσιμεντοκονιάματος, ως υπόστρωμα για την εφαρμογή της στεγανοποιητικής στρώσης. • Διαμόρφωση γωνίας 135° με τσιμεντοκονίαμα στα σημεία συναρμογής του οριζόντιου δώματος με τα κατακόρυφα δομικά στοιχεία. • Επάλειψη με υλικό προεργασίας (αστάρι) σε όλη την έκταση του δώματος. • Εφαρμογή στεγανοποιητικής στρώσης. • Προστασία της από την ηλιακή ακτινοβολία. 1. Κροκάλες (στρογγυλεμένα άκρα) 40 mm < Φ < 80 mm. 2. Γεωύφασμα. 3. Θερμομόνωση. 4. Ασφαλτόπανο σε δύο στρώσεις. 5. Τσιμεντοκονίαμα κλίσεων, το οποίο μπορεί να υπάρχει από την υφιστάμενη διατομή και να διατηρηθεί, εφόσον δεν έχει κατασκευαστικά σφάλματα ή φθορές ή να διαστρωθεί εκ νέου. 6. Προϋπάρχουσα πλάκα οπλισμένου σκυροδέματος, η οποία λειτουργεί ως υπόστρωμα για τις νέες στρώσεις. 7. Οροφοκονίαμα. πηγή ktirio.gr

Ανεξάρτητα από τον τύπο δώματος που διαμορφώνεται (συμβατικό ή αντεστραμμένο), πρέπει σε κάθε περίπτωση τα ασφαλτικά φύλλα της στεγανοποιητικής στρώσης να μην τερματίζουν στο άκρο της οριζόντιας επιφάνειας, αλλά να γυρίζουν στο στηθαίο και να το επικαλύπτουν, σχηματίζοντας αμβλεία γωνία με την οριζόντια επιφάνεια. Η στεγανοποιητική στρώση πρέπει να προστατεύεται από την υπεριώδη ηλιακή ακτινοβολία με κάποια επικάλυψη, για παράδειγμα ασφαλτόπανο με ψηφίδα, ή με γαλβανισμένα μεταλλικά ελάσματα που διατρέχουν το στηθαίο σ’ όλο του το μήκος. Στην απόληξη των στηθαίων χρησιμοποιούνται συνήθως πλάκες μαρμάρου, οι οποίες πρέπει να έχουν επαρκή κλίση προς το δώμα και την κατάλληλη εγκοπή (νεροσταλάκτη). Εναλλακτικά, το στηθαίο μπορεί να επικαλυφθεί με προκατασκευασμένες ειδικές μεταλλικές διατομές. Α. Θερμομόνωση βατού, συμβατικού δώματος 1. Πλάκες πεζοδρομίου. 2. Συνδετικό κονίαμα. 3. Γεωύφασμα. 4. Ασφαλτόπανο σε δύο στρώσεις. 5. Εξομαλυντική στρώση τσιμεντοκονιάματος. 6. Ελαφροσκυρόδεμα κλίσεων. 7. Προστατευτικό φύλλο πολυαιθυλενίου (τοποθετείται μόνον αν η θερμομονωτική στρώση είναι ευπρόσβλητη στην υγρασία). 8. Θερμομόνωση. 9. Φράγμα υδρατμών (π.χ. φύλλο πολυαιθυλενίου). 10. Πλάκα οπλισμένου σκυροδέματος με επικάλυψη εξομαλυντικής στρώσης τσιμεντοκονιάματος. 11. Οροφοκονίαμα. 12. Εσωτερικό επίχρισμα. 13. Στηθαίο σκυροδέματος. 14. Εξομαλυντική στρώση τσιμεντοκονιάματος. 15. Κονίαμα επικόλλησης θερμομονωτικών πλακών. 16. Θερμομονωτικές πλάκες. 17. Οργανικό επίχρισμα ακρυλικής βάσης σε δύο στρώσεις με ενσωματωμένο υαλόπλεγμα. 18. Βύσμα στερέωσης. 19. Τσιμεντοκονίαμα επικόλλησης μαρμάρου στέψης. 20. Μάρμαρο στέψης με κλίση προς το δώμα. 21. Διπλό ασφαλτόπανο με ψηφίδα στο ελεύθερο τμήμα του. Β. Θερμομόνωση επισκέψιμου, αντεστραμμένου δώματος 1. Κροκάλες 40 mm < Φ < 80 mm. 2. Γεωύφασμα. 3. Θερμομόνωση. 4. Ασφαλτόπανο σε δύο στρώσεις. 5. Εξομαλυντική στρώση τσιμεντοκονιάματος. 6. Ελαφροσκυρόδεμα κλίσεων. 7. Πλάκα οπλισμένου σκυροδέματος. 8. Οροφοκονίαμα. 9. Εσωτερικό επίχρισμα. 10. Στηθαίο σκυροδέματος. 11. Εξομαλυντική στρώση τσιμεντοκονιάματος. 12. Κονίαμα επικόλλησης θερμομονωτικών πλακών. 13. Θερμομονωτικές πλάκες. 14. Οργανικό επίχρισμα ακρυλικής βάσης σε δύο στρώσεις με ενσωματωμένο υαλόπλεγμα. 15. Εξομαλυντική στρώση τσιμεντοκονιάματος. 16. Κάλυμμα από γαλβανισμένη, στραντζαριστή λαμαρίνα, στερεωμένη περιμετρικά του στηθαίου. 17. Βύσμα στερέωσης. 18. Διπλό ασφαλτόπανο με ψηφίδα στο ελεύθερο τμήμα του.

Εφόσον για την ενίσχυση της θερμομονωτικής επάρκειας υφιστάμενου δώματος επιλεγεί η εφαρμογή αντεστραμμένου δώματος, είναι απόλυτα απαραίτητο να ελεγχθεί και να εξασφαλιστεί η λειτουργική επάρκεια της στεγανοποιητικής στρώσης. Στις περιπτώσεις που υπάρχουν εκτεταμένες φθορές ή βλάβες στην υφιστάμενη κατασκευή, θα πρέπει αυτές να αποκατασταθούν πλήρως ή να διαστρωθεί νέα στεγανοποιητική στρώση. Οι εργασίες εκτελούνται με την ακόλουθη σειρά: • Αποκατάσταση της στεγανοποιητικής στρώσης ή διάστρωση νέας. • Τοποθέτηση των θερμομονωτικών πλακών (πλάκες από υλικά απρόσβλητα από την υγρασία) απευθείας επάνω στην στεγανοποιητική στρώση με απλή διάστρωση χωρίς επικόλληση. • Τοποθέτηση γεωυφάσματος ή μεμβράνης διαχείρισης ομβρίων. • Κατασκευή της τελικής προστατευτικής στρώσης, που την αποτελούν είτε πλάκες πεζοδρομίου με απευθείας τοποθέτηση επάνω σε εφέδρανα ή ροδέλες (βατό αντεστραμμένο δώμα), ή κροκάλες ή χαλίκια σε πάχος περί τα 10 cm (επισκέψιμο αντεστραμμένο δώμα). Η σειρά των στρώσεων σε ένα βατό αντεστραμμένο δώμα. 1. Πλάκες πεζοδρομίου. 2. Eφέδρανα. 3. Γεωύφασμα. 4. Θερμομόνωση από υλικό που δεν προσβάλλεται από την υγρασία. 5. Aσφαλτόπανο σε δύο στρώσεις. 6. Eλαφροσκυρόδεμα κλίσεων με λεπτή επίστρωση τσιμεντοκονιάματος. 7. Φέρουσα πλάκα οπλισμένου σκυροδέματος. 8. Oροφοκονίαμα. 9. Tσιμεντοκονίαμα. 10. Mάρμαρο. 11. Eπίχρισμα. πηγή ktirio.gr

Οι ασφαλτικές μεμβράνες (κοινώς ασφαλτόπανα), παρέχουν πολυετή στεγανοποίηση, προστασία έναντι της υδροστατικής πίεσης και αντιμετωπίζουν το ενδεχόμενο ρηγμάτωσης του υποστρώματος λόγω καθιζήσεων. Η στεγανοποίηση πραγματοποιείται είτε στο επίπεδο των θεμελίων είτε στο επίπεδο του δαπέδου του υπογείου. Η σειρά των στρώσεων περιλαμβάνει: • αμμοχάλικο ή λιθόστρωση, πάχους 20 cm, • φύλλο πολυαιθυλενίου σε περίπτωση λιθόστρωσης, • σκυρόδεμα καθαριότητας ελαφρώς οπλισμένο, • εξομαλυντική στρώση τσιμεντοκονιάματος, • υγρομόνωση 2 ή 3 στρώσεων ασφαλτικών μεμβρανών, • γεωύφασμα προστασίας, • φέρουσα πλάκα οπλισμένου σκυροδέματος, • εξομαλυντική στρώση τσιμεντοκονιάματος, • θερμομονωτική στρώση, • εξισωτικές στρώσεις και τελική επικάλυψη. Προηγείται επάλειψη με ασφαλτικό βερνίκι και κατόπιν τοποθετούνται τα στεγανοποιητικά φύλλα συνήθως εν θερμώ, έτσι ώστε να υπερκαλύπτουν το ένα το άλλο κατά 10 cm τουλάχιστον. Οι ασφαλτικές μεμβράνες σε πολλαπλά φύλλα που επικολλώνται στο υπόβαθρο με θερμική διαδικασία ενδείκνυνται κυρίως για οριζόντιες επιφάνειες λόγω του μεγάλου ίδιου βάρους τους. Στις αυτοκόλλητες μεμβράνες υπάρχουν και ειδικές, που μπορούν να ανακόψουν το ραδόνιο, ακτινοβολία που εκπέμπει το έδαφος. 1. Θερμομονωτική στρώσηπου δεν προσβάλλεται από την υγρασία. 2. Στεγανοποιητική στρώση. 3. Φέρον στοιχείο οπλισμένου σκυροδέματος. 4. Λιθορριπή. 5. Αγωγός αποστράγγισης. 6. Λιθοπλήρωση ή αμμοχάλικο. 7. Φύλλο πολυαιθυλενίου. 8. Ελαφρώς οπλισμένο σκυρόδεμα. 9. Στεγανοποίηση (ασφαλτικά φύλλα). 10. Πλάκα σκυροδέματος. 11. Θερμομονωτική στρώση. 12. Φύλλο πολυαιθυλενίου (όταν η θερμομόνωση προσβάλλεται από την υγρασία). 13. Εξισωτική στρώση. 14. Ακρυλική κόλλα. 15. Τελική επίστρωση πλακιδίων. πηγή ktirio.gr

Στις περισσότερες περιπτώσεις υπολογισμού της θερμικής συμπεριφοράς του κτιριακού κελύφους απλοί υπολογισμοί των συντελεστών θερμοπερατότητας δίνουν ικανοποιητικά αποτελέσματα, θεωρώντας πως η μεταφορά θερμότητας λαμβάνει χώρα κάθετα στην επιφάνεια του κελύφους. Όταν όμως υπεισέρχονται παράγοντες, όπως ανόμοιες θερμικές αγωγιμότητες και διαφορετικά πάχη υλικών, δημιουργούνται θερμογέφυρες οι οποίες μειώνουν την απόδοση της θερμικής του συμπεριφοράς. Η θερμομόνωση είναι πιο αποτελεσματική, όταν εφαρμόζεται σε μια συνεχή επιφάνεια, χωρίς παρεμβολές ή διακοπές. Οι παρεμβολές θερμογεφυρών επιτρέπουν την αύξηση της θερμικής ροής σ’ εκείνο το σημείο. Επίσης η εφαρμογή της θερμομόνωσης με μέγιστη απόδοση δεν είναι πάντοτε εφικτή εξαιτίας άλλων λειτουργιών του κελύφους, όπως η συνέχεια των φερόντων δομικών στοιχείων ή η προστασία από τις καιρικές συνθήκες, η ικανοποίηση των οποίων έχει πολλές φορές ως αποτέλεσμα την αναγκαστική δημιουργία θερμογεφυρών. Παρ’ όλα αυτά και ιδιαίτερα σε καινούργια κτίρια οι θερμογέφυρες θα πρέπει να αποφεύγονται. Η πρακτική που επικρατεί στον ελλαδικό χώρο, και ιδιαίτερα στις κατασκευές κατοικιών, όπου οι πρόβολοι (μπαλκόνια) αποτελούν προέκταση τουορόφου καθιστούν τη δημιουργία θερμογέφυρας αναπόφευκτη. Όταν οι θερμογέφυρες είναι αναπόφευκτες θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη στον υπολογισμό του συντελεστή θερμοπερατότητας (τιμή U). Πολλές φορές και ιδιαίτερα όταν υπάρχουν σημαντικές ενδείξεις πως οι θερμογέφυρες επιφέρουν σημαντική μείωση στο συντελεστή θερμοπερατότητας συνιστάται η χρήση δισδιάστατων και τρισδιάστατων μοντέλων και υπολογιστικών πακέτων για τον υπολογισμό των θερμικών γεφυρών. 1 Διακοπή της συνέχειας της θερμομονωτικής στρώσης σε σημείο σύνδεσης του φέροντος οργανισμού και της τοιχοποιίας πλήρωσης. Το πρόβλημα αντιμετωπίζεται με πλευρική θερμομονωτική προστασία του στοιχείου του φέροντα οργανισμού. Για καθαρά κατασκευαστικούς λόγους η θερμομονωτική στρώση επεκτείνεται σε όλη την έκταση του πλευρικού τοιχώματος και όχι μέχρι τη θερμομόνωση της τοιχοποιίας. Δεν πρέπει όμως να τοποθετηθεί από την αρχή μέσα στον ξυλότυπο αλλά κατόπιν, μετά την αφαίρεση του ξυλότυπου, ώστε να είναι ορατές τυχόν "φωλιές" στο σκυρόδεμα και να επιδιορθωθούν. 2 Aυξημένες θερμικές απώλειες λόγω διαφοράς επιφάνειας στις δύο όψεις των γωνιακών δομικών στοιχείων και πρόταση αντιμετώπισής τους με πλευρική θερμομόνωση και επαύξηση του πάχους της θερμομονωτικής στρώσης στις πλευρές της δίεδρης γωνίας. Ομοίως και σ'αυτήν την περίπτωση η θερμομόνωση πρέπει για τους ίδιους λόγους να τοποθετηθεί εκ των υστέρων και όχι μέσα στον ξυλότυπο πηγή ktirio.gr

Το κουτί περιέλιξης του ρολού κουφώματος είναι σημαντικό να τοποθετείται στη σωστή θέση σε σχέση με τις στρώσεις της θερμομόνωσης, ώστε να αποφεύγονται οι θερμογέφυρες, να εξασφαλίζεται η ενιαία στρώση της θερμομόνωσης και να ελαχιστοποιείται η πιθανότητα ακούσιου αερισμού από τις σχισμές περιέλιξης του ρολού στα σημεία ένωσης και συναρμογής με άλλα υλικά. Τα κουτιά, κατασκευάζονται σε συγκεκριμένες διαστάσεις και θερμομονώνονται εσωτερικά, συνήθως με πετροβάμβακα, με διαμόρφωση εκ κατασκευής (στο εργοστάσιο), ώστε να εξασφαλίζεται θερμομόνωση και ηχομόνωση, ενώ συχνά διαθέτουν ελαστικά διαφράγματα σε όλο το μήκος τους, τα οποία βελτιώνουν ακόμη περισσότερο την ηχομόνωση του κουτιού συνολικά. 1. Τελικό επίχρισμα (2η στρώση). 2. Πρώτη στρώση οργανικού επιχρίσματος με ενσωματωμένο υαλόπλεγμα. 3. Βύσμα στερέωσης. 4. Θερμομονωτικό υλικό. 5. Κονίαμα συγκόλλησης. 6. Οπλισμένο σκυρόδεμα. 7. Επίχρισμα. 8. Πλαστικό προφίλ ρολού. 9. Ειδικά τεμάχια θερμομόνωσης. 10. Νεροσταλάκτης. πηγή ktirio.gr