Δασική Νομοθεσία και Οικιστική Γη

[Didonis]

....

Στο άρθρο σας "Με 10 δισ. κρατικά χαρτζιλίκια δεν μιλάς για ανάπτυξη..." πολύ σωστά επισημαίνεται, ότι η γραφειοκρατία δεν επιτρέπει την οικονομική ανάπτυξη και ότι αποτελεί την αιτία και για την αποβιομηχάνιση στο 50% της χώρας.

Ο λόγος για τον οποίο εξακολουθεί η Ελλάδα να παρουσιάζει αυτό το έλλειμμα της οικιστικής γης είναι ένας και μοναδικός. Η Δασική νομοθεσία, που διαμορφώθηκε με τους αγώνες των δασολόγων, οι οποίοι είναι υπάλληλοι του Υπουργείου Περιβάλλοντος, για την προστασία των δασών και με τον ισχυρισμό ότι τα ελληνικά δάση κινδυνεύουν μ εξαφάνιση. 

Ισχυρισμός που οδήγησε το Συμβούλιο της Επικρατείας να κρίνει ότι απαγορεύεται η αλλαγή της χρήσης τους, η οποία μαζί με την απαγόρευση αλλαγής της χρήσης των γεωργικών και κτηνοτροφικών εκτάσεων, που επιβλήθηκε με τον νόμο 4685/2020 με συνέπεια να απαγορεύεται η αλλαγή της χρήσης σε ΟΛΗ την επιφάνεια της χώρας η οποία ευρίσκεται εκτός του σχεδίου Πόλεων και Οικισμών.

 

Η αιτία για την δημιουργία του στεγαστικού προβλήματος, το οποίο κατατρώει το εισόδημα των Ελλήνων και το οποίο διογκώθηκε από την απουσία κατασκευής νέων κατοικιών στα τελευταία χρόνια, είναι η μεγάλη αξία της οικιστικής γης. Πρόβλημα που δεν αντιμετωπίζεται με τα διαφαινόμενα μέτρα της κυβέρνησης.

Στα κράτη της Ευρώπης για την αγορά μιας κατοικίας αρκεί το ετήσιο εισόδημα 4,5 ετών, στην Ελλάδα ξεπερνά και τα 14 χρόνια. Όσο και εάν αυτό δικαιολογείται από την διαφορά των μισθών, το μεγάλο ποσοστό αυτής της διαφορά αντιπροσωπεύει η αξία της γης,  η οποία αντιστοιχεί στο κόστος της κατοικίας, το οποίο στην Ελλάδα ανέρχεται στο 40% αξίας της, όταν δεν το υπερβαίνει. 

Αυτό συμβαίνει διότι παρά τον νόμο περί οικιστικών περιοχών (Στέφανος Μάνος) και τον οικιστικό νόμο 1337/1983, που τον αντικατέστησε ( Αντώνης Τρίτσης ), η Πολεοδομική Ανασυγκρότηση της χώρας, στην οποία απέβλεπαν οι νόμοι αυτοί, δεν απέδωσε ούτε κατ΄ ελάχιστο από τα αναμενόμενα, κυρίως διότι η δασική νομοθεσία απαγόρεψε την δημιουργία οικιστικής γης στο σύνολο της επιφάνειας της χώρας.   

Απόδειξη της στρεβλής οικιστικής κατάστασης της χώρας,  είναι το γεγονός ότι στην Ελλάδα η οικιστική γη ανέρχεται, σύμφωνα με την Ελληνική Στατιστική Υπηρεσία, στο 2,5% επί του συνόλου της επιφανείας της και αυτό χωρίς να λαμβάνουμε υπ΄οψιν τις ανάγκες για την επιφάνεια που χρειάζεται η τουριστική υποδομή. Σε αντίθεση με το ανωτέρω ποσοστό στην Γερμανία η οικιστική γη καλύπτει το 17,0% της επιφανείας της και κάθε χρόνο αυξάνεται σημαντικά ! Αντίστοιχα είναι και τα ποσοστά στις λοιπές χώρες της Ε.Ε., για να μην αναφερθούμε στο 20,0% της Ολλανδίας και το 24,0% του Βελγίου.Είναι επομένως προφανές ότι, η οικιστική γη στην Ελλάδα πρέπει να αυξηθεί !

Η απαράδεκτη όμως αξία της οικιστικής γης στην Ελλάδα, αποδεικνύει και επιβάλει την άμεση προσφορά φτηνών οικοπέδων, η οποία θα εξισορροπήσει την αξία τους, με συνέπεια το κόστος της στέγης να μειωθεί τουλάχιστον κατά 20%. 

Υπολογιζόμενης της αξίας ενός διαμερίσματος των 100 τ.μ., που έχει ανάγκη η μέση ελληνική οικογένεια η οποία κυμαίνεται μεταξύ 220.000 – 350.000 ευρώ ( φτηνές, ακριβές περιοχές ) είναι προφανές ότι με την προσφορά φτηνών οικοπέδων, αυτή θα μειωθεί κατά 20%. 

Αυτό που χρειάζεται να γίνει είναι: 

1.    Η άμεση απόφαση για την μεταβολή της χρήσης του 8-10% της επιφάνειας της Χώρας σε οικιστικές χρήσεις.
2.    Η άμεση νομοθέτηση του Χωροταξικού χάρτη και της πολεοδομήσεως των επιβαλλομένων εκτάσεων. 
3.    Η μεταφορά των αρμοδιοτήτων πολεοδόμησης από τους Δήμους στο Υπουργείο, στους οποίους θα παραμείνει η έκφραση γνώμης επί της προτάσεως του υπουργείου για τις επεκτάσεις, τις δημιουργίες παραθεριστικών οικισμών και χωροταξικών ρυθμίσεων, και
4.    Η θέσπιση τους κατά παρέκκλιση των υφιστάμενων διατάξεων και με κατεπείγουσες διαδικασίες, με διατήρηση των διατάξεων του οικιστικού νόμου 1337/1983 περί εισφοράς σε γης και χρήμα.

Με εκτίμηση
Δημήτριος Κοτσώνης
πολιτικός μηχανικός

 

πηγή απόσπασμα από capital.gr

View full Άρθρου