Δραστηριότητα

Για πέμπτη συνεχόμενη ημέρα σήμερα, στην αγορά ηλεκτρισμού συμβαίνει το εξής παράδοξο: Για κάποιες ώρες της ημέρας οι παραγωγοί πληρώνουν αντί να πληρωθούν για την ενέργεια που διαθέτουν στο σύστημα και οι προμηθευτές πληρώνονται για να την αγοράσουν. Το Σάββατο και την Κυριακή μάλιστα αυτό συνέβαινε για 8 συνεχόμενες ώρες, με τη μεγαβατώρα να πωλείται έως και -12,92 ευρώ και τους μεγάλους κερδισμένους, προμηθευτές και βιομηχανίες που προμηθεύονται ενέργεια βάσει ωριαίας τιμολόγησης, να κάνουν κυριολεκτικά «πάρτι». Στον αντίποδα οι παραγωγοί ΑΠΕ που δεν διαθέτουν συμβάσεις με εγγυημένες τιμές και είδαν τα έσοδά τους να μηδενίζονται και στο ενδιάμεσο οι οικιακοί καταναλωτές και οι μικρές επιχειρήσεις που δεν διαθέτουν έξυπνους μετρητές για να έχουν άμεσο όφελος. Για αυτή τη μεγάλη κατηγορία καταναλωτών το όποιο όφελος θα έρθει προοδευτικά από την υποχώρηση της μέσης τιμής της μεγαβατώρας κατά σχεδόν 50% σωρευτικά στο πενθήμερο και σε ποσοστό που οι προμηθευτές ως μεσάζοντες θα αποφασίσουν να το μετακυλίσουν στους λογαριασμούς ρεύματος. Tο αρνητικό έδαφος στο οποίο κινούνται από την περασμένη Παρασκευή οι τιμές στη χονδρεμπορική αγορά είναι αποτέλεσμα της αυξημένης παραγωγής των ΑΠΕ, καθώς ο συνδυασμός ηλιοφάνειας και ισχυρών ανέμων εκτόξευσε τις αποδόσεις αιολικών και φωτοβολταϊκών πάρκων και της παράλληλης υποχώρησης της ζήτησης σε εργοστάσια, επιχειρήσεις αλλά και νοικοκυριά λόγω διακοπών του Αυγούστου. Η συμμετοχή των ΑΠΕ στην κάλυψη της ζήτησης κυμάνθηκε στο πενθήμερο από 60% έως και 66% και το εύρος της μέσης τιμής της μεγαβατώρας μεταξύ 53 ευρώ (Κυριακή) και 74 ευρώ (σήμερα Τρίτη). Για κάποιες ώρες της ημέρας οι παραγωγοί πληρώνουν αντί να πληρωθούν για την ενέργεια που διαθέτουν στο σύστημα. Η ανισορροπία προσφοράς-ζήτησης εξελίσσεται σε δομικό πρόβλημα της αγοράς ηλεκτρισμού καθώς συνεχίζεται η μεγάλη διείσδυση των ΑΠΕ χωρίς η πλευρά της ζήτησης να εμφανίζει σημάδια τόνωσης, ενώ καθυστερούν τα έργα αποθήκευσης που μπορούν να εξισορροπήσουν ως ένα βαθμό την κατάσταση. Οι διαχειριστές για να διατηρήσουν την ευστάθεια του συστήματος αναγκάζονται να περικόπτουν όλο και μεγαλύτερες ποσότητες πράσινης ενέργειας, τα έσοδα των παραγωγών ΑΠΕ συρρικνώνονται και η βιωσιμότητα παλαιών και νέων έργων καθίσταται αμφίβολη. Στο πρώτο εξάμηνο του 2025 οι περικοπές ενέργειας έφτασαν το 9,6% της συνολικής παραγωγής των ΑΠΕ, ποσότητα υπερδιπλάσια από τις περικοπές του συνόλου του έτους πέρυσι (3,5%). Σύμφωνα με τα στοιχεία του Green Tank, μόνο τον Ιούνιο φέτος η πράσινη παραγωγή που περικόπηκε έφτασε τις 352 GWh, που σημαίνει ότι πετάχτηκε στα σκουπίδια το 12,3% της συνολικής παραγωγής, όταν οι αντίστοιχες περικοπές τον Ιούνιο του 2024 ήταν 59,5 GWh, δηλαδή το 2,5% της συνολικής παραγωγής. Το έτος αναμένεται να κλείσει με ρεκόρ περικοπών, καθώς εκτιμάται ότι σε λειτουργία θα μπουν φέτος νέα έργα ΑΠΕ συνολικής ισχύος 2,6 GW κάτι που θα επιδεινώσει την ανισορροπία προσφοράς-ζήτησης. Σε αυτό το πλαίσιο, μικροί και μεγάλοι παραγωγοί ΑΠΕ αναδιαμορφώνουν τα πλάνα τους, ώστε να περιορίσουν το ρίσκο και την οικονομική αιμορραγία. Στον κλάδο των φωτοβολταϊκών που δέχεται και τις μεγαλύτερες πιέσεις, μικροί παραγωγοί, υπό τον φόβο της απώλειας εσόδων που μπορεί να δυσκολέψει την αποπληρωμή των δανείων αναγκάζονται να πουλήσουν τα έργα τους ενισχύοντας την τάση συγκέντρωσης που παρατηρείται στην αγορά. Πηγή: b2green.gr View full Άρθρου

αφού όλα γίνοντα "άϋλα", το κλέψιμο θα ξέφευγε?

Η διαδικασία κλήρωσης των 3 βιβλίων Τόμος Α του Συγγραφέα Χρήστο Ροδόπουλο ολοκληρώθηκε με το https://commentpicker.com. Βλέπε το Video της Κλήρωσης Recording 2025-08-07 221028.mp4 Κληρώθηκαν οι @asak70 @kostassid @hkamp Μπορούν να επικοινωνήσουν μαζί μου έως 24/08/2025,με Προσωπικό Μήνυμα για συνεννόηση πως θα λάβει ο καθένας το Βιβλίο του. Σε περίπτωση μη επικοινωνίας κάποιου θα κληρωθεί ξανά το βιβλίο μετά την λήξη της προθεσμίας. Σύντομα θα ξεκινήσει και η κλήρωση του 2ου Τόμου του Χρήστου Ροδόπουλο. Είναι έργο που αξίζει να το έχουμε διότι θα είναι συμπαραστάτης και βοήθημα σε πολλά ζητήματα των ακινήτων. Συνιστούμε φυσικά όσοι δεν κέρδισαν να φροντίσουν για την αγορά του εδώ Συγγραφέας: Χρήστος Ροδόπουλος Σημείωση: Το σύγγραμμα κυκλοφορεί μόνο ηλεκτρονικά, για πληροφορίες μπορείτε να απευθυνθείτε στο carodopoulos@gmail.com

Συνοπτικά.... Μας κλέβουν με αλγόριθμο χωρίς καν να κάνουν το κόπο να κουβαλάνε τα κλοπιμαία στην πλάτη .....

Ανεξέλεγκτη αύξηση καταγράφει η αγορά εξισορρόπησης στην Ελλάδα, με το κόστος για το 2025 να εκτιμάται ότι θα ξεπεράσει το 1 δισ. ευρώ, προκαλώντας ανησυχία για τη δομή και τη λειτουργία της. Οι Λογαριασμοί Προσαυξήσεων και κυρίως ο ΛΠ3, που επιφορτίζεται με το κόστος της ανακατανομής (σ.σ μονάδες που μπαίνουν και βγαίνουν στο σύστημα με εντολή ΑΔΜΗΕ) έχουν εκτοξευθεί έως και 150% σε σχέση με το 2024, αύξηση που έχει σαν αποτέλεσμα την υπέρμετρη επιβάρυνση των καταναλωτών και υπερκέρδη για τις μονάδες υδροηλεκτρικών και φυσικού αερίου όπως προκύπτει από στοιχεία της ΕΒΙΚΕΝ. Σύμφωνα με μελέτη της Grant Thornton η μέση χρέωση εξισορρόπησης στην Ελλάδα το 2024–2025 ανήλθε σε 12,2 €/MWh, έναντι 3 €/MWh στην Ιταλία και σχεδόν μηδενικές τιμές στις υπόλοιπες χώρες της Βόρειας και Δυτικής Ευρώπης. «Έχουμε μία αγορά εξισορρόπησης που δεν λειτουργεί, με κόστος που επιβαρύνει βιομηχανία και καταναλωτές δυσανάλογα. Το πρόβλημα δεν είναι τεχνικό, είναι θεσμικό και ρυθμιστικό. Οφείλει η Πολιτεία να παρέμβει άμεσα με ανώτατα όρια, διαχωρισμό των χρεώσεων και διαφάνεια στους μηχανισμούς πληρωμής», αναφέρει ο κ. Αντώνης Κοντολέων πρόεδρος της ΕΒΙΚΕΝ. Στο πλαίσιο της απελευθερωμένης αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας, ένα από τα σημαντικότερα στοιχεία για την εύρυθμη λειτουργία του συστήματος είναι η εξισορρόπηση μεταξύ προσφοράς και ζήτησης σε πραγματικό χρόνο. Η διαδικασία αυτή, γνωστή ως εξισορρόπηση φορτίου, διασφαλίζει ότι η παραγόμενη ενέργεια ισούται συνεχώς με την καταναλισκόμενη. Όταν αυτή η ισορροπία διαταράσσεται, προκύπτει το λεγόμενο κόστος εξισορρόπησης, το οποίο επωμίζονται οι συμμετέχοντες στην αγορά αλλά και τελικά οι καταναλωτές. Το colpo grosso έχει όνομα και λέγεται υπερδήλωση φορτίου από πλευράς των προμηθευτών και έχει οδηγήσει σε στρεβλώσεις και αδικαιολόγητη αύξηση του κόστους εξισορρόπησης. Αυτή η πρακτική δημιουργεί σημαντικά προβλήματα στην αγορά ηλεκτρικής ενέργειας, τόσο σε τεχνικό όσο και σε οικονομικό επίπεδο. Τι είναι η υπερδήλωση φορτίου; Η υπερδήλωση φορτίου αφορά την τεχνητή δήλωση υψηλότερης κατανάλωσης από την πραγματική από προμηθευτές ή χρήστες στην Αγορά Επόμενης Ημέρας (DAM) και/ή στην Ενδοημερήσια Αγορά. Ο λόγος που κάποιος προβαίνει σε υπερδήλωση είναι συχνά στρατηγικός: εκμετάλλευση της δομής τιμολόγησης της εξισορρόπησης ή προσδοκία υπερκέρδους από τη συμμετοχή του στην Αγορά Εξισορρόπησης. Για παράδειγμα, αν κάποιος δηλώσει μεγαλύτερο φορτίο και στη συνέχεια η πραγματική κατανάλωση είναι μικρότερη, η απόκλιση καλύπτεται από τον διαχειριστή του συστήματος μέσω αγορών εξισορρόπησης – συνήθως με αυξημένο κόστος που μπορεί να φτάσει έως και 800% πάνω από την προημερησία τιμή. Το κόστος αυτό επιμερίζεται σε όλους, ανεξαρτήτως συμμετοχής ή υπαιτιότητας. Οι επιπτώσεις της υπερδήλωσης είναι πολλαπλές και σημαντικές: Αύξηση του κόστους εξισορρόπησης: Οι αποκλίσεις που προκύπτουν λόγω υπερδήλωσης αναγκάζουν τον ΑΔΜΗΕ να καλύψει περισσότερα MW μέσω παρεμβάσεων στην αγορά εξισορρόπησης, οι οποίες κοστίζουν ακριβά. Αθέμιτος ανταγωνισμός: Ορισμένοι προμηθευτές επωφελούνται από τη δυνατότητα να μετακυλίουν τεχνητά κόστη στους υπόλοιπους, δημιουργώντας συνθήκες άνισης μεταχείρισης. Διαταραχή της ορθής αποτίμησης κινδύνου: Οι πραγματικοί παραγωγοί ή φορτία που προσπαθούν να προβλέψουν σωστά τις καταναλώσεις και παραγωγές τους ζημιώνονται, καθώς η αγορά δεν ανταμείβει την ακρίβεια αλλά την «στρατηγική απόκλιση». Αναποτελεσματική χρήση πόρων: Όταν το σύστημα ενεργοποιεί εφεδρείες ή μονάδες παραγωγής χωρίς να υπάρχει ανάγκη, σπαταλά ενέργεια και χρήμα. Αβεβαιότητα στις τιμές: Οι στρεβλώσεις αυξάνουν τη μεταβλητότητα των τιμών στην Αγορά Εξισορρόπησης, καθιστώντας τη συμπεριφορά της αγοράς απρόβλεπτη και αποτρέποντας επενδύσεις σε ευέλικτες και καθαρές τεχνολογίες. Τι δεν κάνει η πολιτεία (Αρμόδια Υπουργεία και Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας) για να αντιμετωπίσει αυτές τις παθογένειες εξαιτίας των στρεβλώσεων που δημιουργεί ο μηχανισμός εξισορρόπησης του κόστους Δεν ελέγχει την ακρίβεια των δηλωμένων φορτίων που εξισορροπούν την πρόσφορα με την ζήτηση σε πραγματικούς χρόνους και δεν επιβάλει αυστηρές ποινές σε παραγωγούς/προμηθευτές που εμφανίζουν μόνιμα και συστηματικά αποκλίσεις από την δήλωση φορτίου και κάλυψης ζήτησης. Δεν επιμερίζουν το κόστος εξισορρόπησης αναλογικά με βάση τη συμβολή κάθε συμμετέχοντα στη δημιουργία αποκλίσεων. Δεν θεσμοθετούν μηχανισμούς εποπτείας και διαφάνειας και ένα πλαφόν στους παραγωγούς που τεχνητά δημιουργούν υπερδήλωση φορτίου και τέλος Δεν εγκαλούν τους παραγωγούς και προμηθευτές ενέργειας που προσφέρουν την τελευταία στιγμή εξωφρενικές και εξωπραγματικές προσφορές στο σύστημα για να καλύψουν την ζήτηση που δολίως έχουν δημιουργήσει με πλασματικές δηλώσεις φορτίων μια μέρα πριν. Από τα παραπάνω συνάγεται το συμπέρασμα ότι η σημερινή λειτουργία της αγοράς ενέργειας σε τίποτα δεν θυμίζει λειτουργία ευνομούμενης ευρωπαϊκής αγοράς, ενώ ξεκάθαρα στηρίζει μια ολιγοπωλιακή αγορά με προκλητική συγκέντρωση υπερεσόδων εξαιτίας των στρεβλώσεων του μηχανισμού εξισορρόπησης του κόστους. Κανένας δεν αμφισβητεί ότι η υπερδήλωση φορτίου αποτελεί μια σημαντική στρέβλωση στην ελληνική αγορά ηλεκτρικής ενέργειας, που διογκώνει υπέρμετρα το κόστος της ενέργειας και αποσταθεροποιεί το σύστημα. Η ελληνική αγορά μάλλον ακόμα έχει δρόμο για να βρεθεί σε στάδιο ωρίμανσης όπως συμβαίνει με την υπόλοιπη Ευρώπη, ενώ δεν φαίνεται στο άμεσο μέλλον η ανάγκη για θεσμικές παρεμβάσεις και ενίσχυση των μηχανισμών διαφάνειας και λογοδοσίας, που θα έπρεπε να είναι μόνιμη είναι επιτακτική. Μιχάλης Χριστοδουλίδης Διπλ. Μηχανολόγος Μηχανικός και Ενεργειακός Αναλυτής πηγή news.b2green.gr View full Άρθρου

Καταληκτική ημερομηνία η 30ή Νοεμβρίου Σε λειτουργία τέθηκε από την 1η Αυγούστου η νέα ψηφιακή πλατφόρμα του Μητρώου Απογραφής Ανελκυστήρων του υπουργείου Ανάπτυξης, https://elevator.mindev.gov.gr, για την πλήρη καταγραφή των ανελκυστήρων που λειτουργούν σε όλη τη χώρα.Καλύπτει ένα πολυετές θεσμικό και τεχνικό κενό και αποτελεί το πρώτο βήμα για την καθολική συμμόρφωση των ανελκυστήρων της χώρας με τα ευρωπαϊκά πρότυπα και τις τεχνικές απαιτήσεις ασφάλειας. Όπως έχει τονίσει ο υπουργός Ανάπτυξης, Τάκης Θεοδωρικάκος, «η πιστοποίηση των ανελκυστήρων αφορά την ασφάλεια εκατομμυρίων ανθρώπων που τα χρησιμοποιούν καθημερινά. Το ελληνικό κράτος αποκτά για πρώτη φορά μια πλήρη εικόνα της τεχνικής κατάστασης και ασφάλειας του συνόλου των ανελκυστήρων που λειτουργούν στην Ελλάδα». Η διαδικασίαΗ ηλεκτρονική απογραφή είναι υποχρεωτική για όλους τους ανελκυστήρες – ανεξαρτήτως ηλικίας, πιστοποίησης ή τεχνικής κατάστασης – ακόμα και αν είναι απενεργοποιημένοι ή και έχουν καταχωρηθεί στο παρελθόν σε άλλα Μητρώα και πρέπει να έχει ολοκληρωθεί έως τις 30 Νοεμβρίου 2025, από τους ιδιοκτήτες, διαχειριστές ή εξουσιοδοτημένους συντηρητές και εγκαταστάτες. Η απογραφή γίνεται μέσω της εισόδου στην πλατφόρμα με κωδικούς Taxisnet (ή με τους Κωδικούς Δημόσιας Διοίκησης για τους υπεύθυνους λειτουργίας ενός δημόσιου κτηρίου) και απαιτεί τα εξής στοιχεία: στοιχεία ιδιοκτήτη, διαχειριστή ή νόμιμου εκπροσώπου, διεύθυνση του κτηρίου που είναι εγκατεστημένος ο ανελκυστήρας, αριθμός στάσεων, έτος εγκατάστασης, καθώς και στοιχεία του υπεύθυνου συντηρητή. Με την ολοκλήρωση της διαδικασίας, κάθε ανελκυστήρας αποκτά Μοναδικό Κωδικό Αναγνώρισης (UUID), ο οποίος θα τον συνοδεύει σε κάθε μεταγενέστερη διαδικασία ελέγχου, ασφάλισης ή μεταβίβασης ακινήτου. Πηγή: naftemporiki.gr View full Άρθρου

Αυτή η πρόταση διαγωνισμού υποβλήθηκε για μια νέα οικιστική περιοχή στο Χόρσχολμ, ένα προάστιο της Κοπεγχάγης. Το οικόπεδο, το οποίο κατά τον χρόνο της παράλληλης ανάθεσης ήταν ένα εγκαταλελειμμένο νοσοκομείο, επρόκειτο να μετατραπεί σε σχεδόν 300 νέα διαμερίσματα. Τεχνικές λεπτομέρειεςΤυπολογίες Κατάσταση Τοποθεσία Γενικός Σχεδιασμός, Κατοικίες Πρόταση Σχεδιασμού Χόρσχολμ, Δανία Συνεργάτες : Orbicon, ACT Η κύρια ιδέα του γενικού σχεδίου ήταν η συγκέντρωση των κτιρίων κατά μήκος των άκρων του οικοπέδου, προκειμένου να δημιουργηθεί χώρος για ένα πιο εκτεταμένο, κοινό, μη προγραμματισμένο δάσος. Διαμορφώνοντας το δάσος ως λόφο, θέλαμε να ενισχύσουμε την ταυτότητα του χώρου και, ταυτόχρονα, να αντιμετωπίσουμε όλες τις μάζες τοπικά. Ο λόφος περιβάλλεται από έναν κύκλο κοινόχρηστων δραστηριοτήτων με μονοπάτια που συνδέονται με τις γύρω περιοχές. Όλα τα νέα κτίρια είναι δομημένα με ακτινωτά πλέγματα και οι στέγες είναι κομμένες με τρόπο που τους δίνει ταυτότητα και μειώνει την κλίμακα προς τον λόφο και τις γειτονικές περιοχές. Οι στέγες που βλέπουν προς τα νότια καλύπτονται με ηλιακούς συλλέκτες, ενώ οι στέγες που βλέπουν προς τα βόρεια είναι πράσινες. Το έργο έχει σχεδιαστεί ως έργο μηδενικών εκπομπών πηγή snohetta.com View full Άρθρου

Προσωπικά ομολογώ ότι δύσκολα το φαντάζομαι …. Όχι διότι δεν θα ήταν θετικότατο και όχι μόνο για την Αθήνα…. Αλλά και Θεσσαλονίκη και Γιάννενα και Πάργα και αρκετούς σημαντικούς τουριστικούς προορισμούς μας στην Κρήτη και σε άλλα νησιά… Αλλά το πιο βασικό από όλα που δεν έχουμε, είναι ότι Δήμοι και οι Δήμαρχοι μας δεν έχουν την οργανωτική υποδομή να το αναπτύξουν και να το συντηρήσουν σαν δράση…. Πέραν του ότι πάσχουμε αρκετά από έργα υποδομής Κοινόχρηστων χώρων. Ενδεικτικά τι έχει η Κοπεγχάγη Αλλά οκ ας αποκτήσουν οργάνωση οι Δήμοι…. Με αρχικά καθήκοντα (μέχρι να αποκτήσουμε ποδηλατοδρόμους) να μαζεύουν οι τουρίστες με σακούλες τα πεταμένα πλαστικά στις παραλίες μας. Κάθε Χ αριθμό σακούλες δώρο ένα σουβλάκι τυλιχτό ή ένα παγωτό (π.χ.). Δεν χρειαζόμαστε καν καγιάκ να τα καθαρίζουν τις θάλασσες τα έχουμε έξω και μπόλικα μάλιστα….. Το δώρο που αναφέρει το άρθρο «μια ενημέρωση για την πρόσφατη οικονομική κατάσταση της χώρας και τα σημερινά προβλήματά της» το θεωρώ μαρτύριο» και τιμωρία για όσους δεν κάνουν τίποτα….

Υπερτουρισμός στο αστικό κέντρο, αλόγιστη ανάπτυξη του Airbnb, τιμές που παίρνουν την ανιούσα στα σημεία “τουριστικού ενδιαφέροντος” και όχι μόνο, σκουπίδια και έλλειψη εξυπηρέτησης. Η εικόνα σίγουρα θυμίζει το κέντρο της Αθήνας. Η “αγανάκτηση” των ντόπιων έναντι του υπερτουρισμού, παρατηρείται σε πολλές περιοχές της ΕΕ. Στη Βαρκελώνη πραγματοποιούνται διαμαρτυρίες των κατοίκων, το ίδιο έχει γίνει τους τελευταίους μήνες σε Γένοβα, Λισαβόνα και Κανάρια Νησιά, όπως σημειώνει σε ανάλυσή του το Politico. Το ίδιο έγινε και στη Βενετία, με αφορμή το το γαμήλιο πάρτι του Τζεφ Μπέζος. Την ώρα που συμβαίνουν αυτά, οι Δανοί ενεργοποιούν τους επισκέπτες και τους καλούν να συμμετάσχουν ενεργά στη φροντίδα της πόλης, με θετικά “ανταλλάγματα” προς ανταμοιβή τους. Η τοπική Αρχή της Κοπεγχάγης έχει εφαρμόσει ένα πρωτοποριακό πρόγραμμα που ακούει στο όνομα CopenPay. Το πρόγραμμα επιβραβεύει τους τουρίστες που αφήνουν θετικό αποτύπωμα κατά την επίσκεψή τους. Κάνεις κάτι καλό για τον τόπο στον οποίο κάνεις διακοπές; Παίρνεις ανταμοιβή. Όπως αναφέρεται στην περιγραφή του, στην επίσημη ιστοσελίδα: “Το CopenPay, ένα νέο πρόγραμμα της Αρχής της Κοπεγχάγης, παρέχει κίνητρα για βιώσιμο τουρισμό. Οι τουρίστες κερδίζουν πόντους για δράσεις όπως η ποδηλασία ή η χρήση των μέσων μαζικής μεταφοράς, τους οποίους μπορούν να εξαργυρώσουν σε τοπικές εμπειρίες. Σε αντίθεση με πολλές πρωτοβουλίες, το CopenPay δεν έχει ως στόχο να αυξήσει τον τουρισμό, αλλά μάλλον να τον κάνει πιο βιώσιμο και ανταποδοτικό τόσο για τους επισκέπτες, όσο και για την πόλη. Το CopenPay αποσκοπεί στο να προσφέρει μια κουλτούρα περιβαλλοντικής ευθύνης, εμπλουτίζοντας την συνολική εμπειρία του επισκέπτη”. Το μοντέλο είναι απλό: Αντί να επιλέξεις το αεροπλάνο, μπορείς να φτάσεις στην Κοπεγχάγη με τρένο ή ηλεκτρικό αυτοκίνητο και να πάρεις ως δώρο ένα παγωτό ή ένα τοπικό σνακ. Αντί να νοικιάσεις αυτοκίνητο, κάνεις ποδήλατο, καθαρίζεις μια γειτονιά, συντηρείς έναν κήπο ή συμμετέχεις σε μια εθελοντική δράση που περιλαμβάνεται στο CopenPay. Σε αντάλλαγμα, λαμβάνεις δωρεάν είσοδο σε μουσεία, δωρεάν ποδηλασία, μαθήματα γιόγκα, ξεναγήσεις, ακόμα και δωρεάν γεύματα στον κεντρικό σταθμό. Για να διατηρήσει τα πράγματα ελκυστικά, το CopenPay εισάγει εβδομαδιαίες και μηνιαίες “προκλήσεις”. Αυτές μπορεί να περιλαμβάνουν ποδηλασία σε μια συγκεκριμένη απόσταση μέσα στον αστικό ιστό, ή συμμετοχή σε μια κοινοτική πρωτοβουλία δενδροφύτευσης. Η ολοκλήρωση αυτών των “challenges”, ξεκλειδώνει επιπλέον πόντους. Το CopenPay ξεκίνησε πιλοτικά το 2023 και φέτος επεκτάθηκε θεαματικά. Στην αρχή λειτουργούσε για τέσσερις εβδομάδες και πλέον έφτασε στις εννέα, με συμμετοχή 100 σημείων ενδιαφέροντος, αριθμός τετραπλάσιος σε σχέση με το 2024. Τα τοπικά καταστήματα και εστιατόρια που δίνουν προτεραιότητα στη βιωσιμότητα, συνεργάζονται με το CopenPay “εξαργυρώνοντας” πόντους για τους επισκέπτες και αυξάνοντας τη δική τους επισκεψιμότητα με τον τρόπο αυτό. Win – win δηλαδή. “Αναλάβετε δράση για μια πιο καθαρή Κοπεγχάγη – και απολαύστε το μεσημεριανό γεύμα στη μισή τιμή”, προτρέπει για παράδειγμα ένα κεντρικό εστιατόριο. “Περπάτησε 5000 βήματα στην πόλη και πάρε έναν δωρεάν καφέ”, αναφέρει άλλο “challenge”, με τον καφέ να παρέχεται σε συμβεβλημένα μαγαζιά. Τα Marriott Hotel προσφέρουν 50% στο μεσημεριανό γεύμα για όποιον μετέχει σε δράσεις αστικής γεωργίας (σπορά, φύτευση, πότισμα, ξεβοτάνισμα). Ανάμεσα στις δράσεις είναι ο καθαρισμός του λιμανιού με χρήση καγιάκ (και επιβράβευση με ένα μη αλκοολούχο ποτό ή σνακ), χρήση δημόσιων μεταφορών αντί για ιδιωτικά μέσα, και συμμετοχή σε τοπικά αστικά projects, πάντα με επιβράβευση. Να πούμε εδώ πως το κόστος ζωής στη Κοπεγχάγη είναι 1,44 φορές πιο υψηλό σε σχέση με την Αθήνα, ωστόσο τα ενοίκια κατ’ αναλογία μέσου μισθού, ανέρχονται περίπου στο 1/3 αυτού για περιοχές στο κέντρο, ενώ σαφώς υψηλότερος είναι και ο μέσος μισθός (βλέπε παρακάτω). Κάτι ανάλογο άρχισε να κάνει και η Ελβετία η οποία προσφέρει εκπτώσεις στα μέσα μεταφοράς για όσους διαμένουν σε βιώσιμα καταλύματα και χρεώνει συμβολικό εισιτήριο σε δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς (όπως η λίμνη Brienz). Η ανάγκη για έναν “νέο τουρισμό”Όπως γράφει το Politico, η ανάγκη για “επανεφεύρεση του τουρισμού”, είναι επείγουσα. Το 2024, ο τουρισμός στην Ισπανία εκτοξεύτηκε, φτάνοντας το 15,6% του ΑΕΠ, αλλά οι Ισπανοί δεν έμειναν ιδιαίτερα ικανοποιημένοι. Αυτό γιατί βλέπουν τις πόλεις τους να μετατρέπονται σε απρόσωπα θεματικά πάρκα για τουρίστες με συνωστισμό παντού, έλλειψη κατοικιών και εκτόξευση ενοικίων, σκουπίδια παντού. Ο τουρισμός “συνεισφέρει” το 8% των παγκόσμιων εκπομπών CO₂ παγκοσμίως, ενώ είναι 20% πιο ρυπογόνος σε σχέση με άλλες πλευρές των δράσεων οικονομικής ανάπτυξης. Κοινώς, το να καθαρίζεις σκουπίδια ενώ κάνεις καγιάκ στο λιμάνι της Κοπεγχάγης, δεν είναι απλώς μια “πράσινη τουριστική εμπειρία”, αλλά έχει ουσιαστικό περιβαλλοντικό αποτύπωμα, πράγματα δηλαδή που υπερβαίνουν ένα καρέ στο Instagram. Φανταστείτε να γινόταν κάτι τέτοιο στην Αθήνα. Αντί να περιφέρεται ο τουρίστας στην πόλη απλώς καταναλώνοντας, θα μπορούσε να γνωρίσει ουσιαστικά μια γειτονιά συμβάλλοντας στον καθαρισμό της, με δωρεάν ιστορικές ξεναγήσεις. Ή να συνεισφέρει σε κοινωνικές δράσεις για ευάλωτο πληθυσμό, λαμβάνοντας κάποιο αντίστοιχο, συμβολικό “αντάλλαγμα”, όπως μια ενημέρωση για την πρόσφατη οικονομική κατάσταση της χώρας και τα σημερινά προβλήματά της. Κοπεγχάγη iStock Κατά το Politico ο “τουρισμός του μέλλοντος” πρέπει να είναι ο τουρισμός της συμμετοχής, της προσφοράς, της βιωσιμότητας, στη “γραμμή” που χαράσσει η Κοπεγχάγη. Φυσικά, τα παραπάνω δεν μπορούν να υποκαθιστούν την ευθύνη των δημοτικών αρχών έναντι της καθαριότητας και της στήριξης όλων των πολιτών (προσβασιμότητα, κοινωνικό έργο, ασφάλεια, φωτισμός, χώροι πρασίνου). Ο σκοπός δεν είναι να κάνουν οι τουρίστες “τη βρώμικη δουλειά”, αλλά να συμβάλλουν στον σεβασμό του τόπου που επισκέπτονται, ερχόμενοι πιο κοντά στον καθημερινό τρόπο ζωής που προάγεται από την εκάστοτε πόλη. Η Κοπεγχάγη θεωρείται συνολικά μια πόλη-πρότυπο λόγω της εστίασής της στην βιώσιμη ανάπτυξη, την πράσινη αστική διαχείριση και τις καινοτόμες λύσεις στις μεταφορές. Η ετήσια κατάταξη βιωσιμότητας των πόλεων για το 2025, που δημοσιεύτηκε από την Economist Intelligence Unit (EIU) φέρνει στην κορυφή της λίστας την πρωτεύουσα της Δανίας, αποσπώντας την υψηλότερη συνολική βαθμολογία μεταξύ 173 πόλεων από όλο τον κόσμο. Η αξιολόγηση βασίστηκε σε πέντε βασικούς πυλώνες: σταθερότητα, υγειονομική περίθαλψη, πολιτισμός και περιβάλλον, εκπαίδευση και υποδομές. Η Κοπεγχάγη ξεχώρισε με συνολική βαθμολογία 98/100, αγγίζοντας το απόλυτο σε σταθερότητα, εκπαίδευση και υποδομές. Να πούμε τέλος, πως η Δανία είναι συνολικά στις 10 πιο “ευτυχισμένες” χώρες του κόσμου, και αυτή τη στιγμή βρίσκεται στη δεύτερη θέση της σχετικής κατάταξης του Gallup, πίσω από τη Φινλανδία. Η Ελλάδα είναι στην 81η θέση. Η εν λόγω κατάταξη των χωρών βασίστηκε στις απαντήσεις που έδωσαν οι κάτοικοι όταν τους ζητήθηκε να αξιολογήσουν τη ζωή τους με βάση μία σειρά από παράγοντες όπως κοινωνική υποστήριξη, εισόδημα, υγεία, ελευθερία και απουσία διαφθοράς. Ο μέσος μισθός στη Δανία φτάνει στα 5.634 ευρώ, με ένα διαμέρισμα με 3 υπνοδωμάτια στο κέντρο της πρωτεύουσας να φτάνει περίπου στα 1.700 ευρώ. ΧΡΗΣΤΟΣ ΔΕΜΕΤΗΣ πηγή news247.gr View full Άρθρου

Ιδιαίτερα εμπεριστατωμένο το άρθρο του συναδέρφου Κώστα Παπαβασιλείου. Απ ότι κατάλαβα όμως ή όλη ανάλυση είναι έως και το 2024. Το κακό όμως είναι ότι στο τέλος του 24 (Δεκέμβρη) βγήκε η απόφαση του ΣτΕ που έβαλε σε «καραντίνα» τον Οικοδομικό κανονισμός όλης της Ελλάδας. Τον Ν.Ο.Κ. Αυτό* έφερε ραγδαία καθίζηση της όλης Οικοδομικής δραστηριότητας της Ελλάδας με εξαίρεσης τους πολύ πολύ μεγάλους παίχτες (5-6 εταιρείες που έχουν >90% όλων των έργων ΣΔΙΤ και το Ελληνικό) με τα έργα που έχουν αναλάβει και όπως φαίνεται και από το άρθρο ΕΙΧΑΝ το μεγαλύτερο ανεκτέλεστο έργο και οι «κακές γλώσσες» λένε ότι κινδύνευαν και με πρόστιμα ή απεντάξεις (Τράπεζες, ΕΕ κ.λπ.) Αυτός είναι και ένας λόγος που πάλι οι «κακές γλώσσες» λένε ότι τίποτα τυχαίο …. Και το Cherchez la femme, είναι λιγότερο ισχυρό από το ψάξε το χρήμα …. Σημείωση * Ειδικά αν συνδυαστεί και με τις αποφάσεις για τα εκτός σχεδίου από το ΣτΕ που δεν κατάφεραν να μειώσουν στον μέγιστο βαθμό την Οικοδομική δραστηριότητα όπως ο ΝΟΚ

Σχόλια πάνω στη μελέτη του Ιδρύματος Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ) με τίτλο «Τάσεις, προκλήσεις και προοπτικές των Κατασκευών στην Ελλάδα – 2025 Μελέτη για το Ταμείο Μηχανικών Εργοληπτών Δημοσίων Έργων (ΤΜΕΔΕ)» ΕισαγωγικάΤο πανηγυρικό κλίμα που επικρατεί εδώ και αρκετό καιρό στο δημόσιο λόγο για τον κλάδο της Κατασκευής με τα απανωτά ρεκόρ των μεγάλων κατασκευαστικών ομίλων (ενδ. [3], [2]) έρχεται να ενισχύσει η νέα κλαδική μελέτη του ΙΟΒΕ [1]. Η δημόσια εικόνα ενός κλάδου που δείχνει να έχει ανακάμψει σε μεγάλο βαθμό μετά την περίοδο της κρίσης σε όλο το φάσμα των έργων και με τις μηχανές να δουλεύουν “στο φουλ”, με το μόνο που φαίνεται να επισκιάζει τη λαμπερή βιτρίνα να είναι η εκτόξευση των εργατικών ατυχημάτων/δυστυχημάτων [4], γεγονός που άλλωστε συνδέεται άμεσα και πολύ στενά με την ακραία εντατικοποίηση που επικρατεί στα εργοτάξια όλης της χώρας. Το κατασκευαστικό κεφάλαιο, μεγάλο αλλά και μεσαίο, έχει καταφέρει, επιπλέον, να καθηλώσει τους μισθούς σε πραγματικά επίπεδα (αγοραστική δύναμη) χαμηλότερα σε σχέση με τα προ-κρίσης, δείχνοντας την ικανότητα του να διατηρεί την κερδοφορία τόσο σε περίοδο κρίσης όσο και εκτός αυτής. Πολύ σημαντική φαίνεται να είναι και η επιρροή των κλαδικών πολιτικών γύρω από το ζήτημα της στέγης, ενός εκ των βασικότερων προβλημάτων που αντιμετωπίζει σήμερα ο εργαζόμενος κόσμος συνολικά και ειδικά ο νεότερος. Στη συνέχεια παρουσιάζονται συνοπτικά κάποια σχόλια πάνω στα αποτελέσματα της μελέτης. Πρώτο σημείο δε θα μπορούσε να είναι άλλο από το “πετράδι του στέμματος”, το ανεκτέλεστο υπόλοιπο συμβάσεων. Όπως έχει γραφτεί επανειλημμένως οι μεγάλοι κατασκευαστικοί όμιλοι, οι εισηγμένοι στο χρηματιστήριο, έχουν συγκεντρώσει ένα τεράστιο νούμερο ανεκτέλεστου υπολοίπου, τιμή μάλιστα που αποτελεί ιστορικά υψηλή τιμή, από εποχές δηλαδή προ κρίσης. Στοιχείο κρίσιμο και για τη συζήτηση γύρω από το μισθολογικό ζήτημα στον κλάδο, όπου οι πραγματικοί μισθοί παραμένουν χαμηλότερα από την προ κρίσης εποχή και μάλιστα με τμήμα εργαζομένων (μηχανικοί και τεχνικοί) να μην καλύπτονται καν από συλλογική σύμβαση λόγω άρνησης των εργοδοτικών φορέων να προχωρήσουν στη σύναψή της [5]. Το νούμερο του υπολοίπου αποτελεί και το βασικό μοχλό πίεσης για εντατικοποίηση της εργασίας και κατάργηση των ωραρίων στις κατασκευές σε ένα ύφος “τώρα που υπάρχει δουλειά”, γραμμή που εδράζεται στη σχετικά πρόσφατη εμπειρία της κρίσης και ηγεμονεύει ιδεολογικά, δυστυχώς, σε σημαντικά κομμάτια εργαζομένων αλλά και αυτοαπασχολούμενων. Εδώ διακρίνεται η πρώτη μεγάλη διαφοροποίηση του κλάδου σε σχέση με την εποχή της κρίσης. Από το 2009 μέχρι το 2020 οι επενδύσεις των κατασκευαστικών επιχειρήσεων σε πάγιο κεφάλαιο δεν κάλυπταν ούτε τις αποσβέσεις (την ετήσια δηλαδή απαξίωση του παγίου κεφαλαίου) αναδεικνύοντας την αποεπένδυση και τη μείωση των παραγωγικών δυνατοτήτων του κλάδου στη διάρκεια της οικονομικής κρίσης. Από το 2021 και έπειτα αυτό αλλάζει και μάλιστα το ποσοστό των επενδύσεων ως προς την ακαθάριστη προστιθέμενη αξία των Κατασκευών από το 2021 και μετά είναι υψηλότερο στην Ελλάδα σε σύγκριση με τον μέσο όρο της ΕΕ-27. Η παραγωγικότητα της εργασίας στις Κατασκευές στην Ελλάδα παρουσιάζει τάση μείωσης την περίοδο 2010-2024 και μάλιστα υπολείπεται σημαντικά τόσο σε σύγκριση με τη μέση παραγωγικότητα εργασίας στο σύνολο της ελληνικής οικονομίας, όσο και σε σχέση με τη μέση παραγωγικότητα εργασίας στις Κατασκευές στην ΕΕ-27. Η σύγκριση αυτή δείχνει, σύμφωνα με τη μελέτη, και την ύπαρξη ειδικών διαρθρωτικών παραγόντων (κατακερματισμός, χαμηλός ρυθμός υιοθέτησης νέων τεχνολογιών, κ.ά.), που επηρεάζουν την παραγωγικότητα εργασίας στον κλάδο των Κατασκευών. Παράγοντες που στην πλειοψηφία τους συνδέονται με την ύπαρξη πάρα πολλών μικρών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων στον κλάδο. Η παραγωγικότητα εργασίας στις Κατασκευές στην Ελλάδα φαίνεται να παρουσιάζει λοιπόν απόκλιση σε σχέση με το μέσο όρο στην ΕΕ-27. Επιπλέον, οι αμοιβές στον κλάδο φαίνεται να ακολουθούν σχετικά καλά το επίπεδο παραγωγικότητας στον κλάδο στις περισσότερες χώρες της ΕΕ. Η “εκκαθάριση” λοιπόν του κλάδου από τις λιγότερο ανταγωνιστικές επιχειρήσεις (που συντελέστηκε ενδεχομένως στα χρόνια της κρίσης) φαίνεται να έχει αναστραφεί και πως δεν επηρεάζει την παραγωγικότητα στο σήμερα που βαίνει μειούμενη. Παρά την αύξηση της απασχόλησης στον κλάδο είναι πολύ μεγάλη η διαφορά με τα προ κρίσης επίπεδα και -δεδομένου του ανεκτέλεστου- δίνει άλλη μία ένδειξη της ανάγκης για εργατικό δυναμικό του ελληνικού κατασκευαστικού κεφαλαίου αλλά, κυρίως, αναδεικνύει την αιτία της ραγδαίας αύξησης της εντατικοποίησης της εργασίας στον κλάδο από το 2019-2020 και μετέπειτα, αφού καλούνται πολύ λιγότεροι άνθρωποι να εκτελέσουν πολύ μεγαλύτερο όγκο έργων. Εδώ ανακύπτει και η πολύ μεγάλη σημασία της μάχης του ωραρίου (πέραν του μισθολογικού) για τους εργαζόμενους στον κλάδο και η άμεση ανάγκη να ωριμάσει το αίτημα για ανθρώπινους ρυθμούς εργασίας σε βάρος του “κατεπείγοντος” χαρακτήρα της παραγωγής όπως προβάλλεται, σε έναν κλάδο που δυστυχώς έχει συνδεθεί και διαχρονικά με την ακραία εκμετάλλευση της εργασίας (“ελαφρύ πεζικό του κεφαλαίου” [6]). Με βάση τις απαντήσεις των κατασκευαστικών επιχειρήσεων στην Έρευνα Οικονομικής Συγκυρίας που διενεργεί σε μηνιαία βάση το ΙΟΒΕ, η ανεπάρκεια εργατικού δυναμικού προβάλει -και το 2024- ως το βασικό εμπόδιο ανάπτυξης για τις εγχώριες κατασκευαστικές επιχειρήσεις. Οι ειδικότητες τεχνίτες, χειριστές και ανειδίκευτοι αποτελούν κατά προσέγγιση το 86% των εργαζομένων στον κλάδο για το 2024. Ενδεικτικό σημείο του χαρακτήρα και της έντασης εργασίας στον κλάδο. Σύμφωνα με την Έρευνα Εργατικού Δυναμικού της ΕΛΣΤΑΤ περίπου οι μισοί εργαζόμενοι στον κλάδο εντάσσονται στην ηλικιακή κατηγορία 45-64 ετών. Τα επίσημα νούμερα φυσικά δεν περιλαμβάνουν τους 65+ που δουλεύουν παράνομα (υπό καθεστώς “μαύρης” εργασίας), κάτι δυστυχώς όχι σπάνιο στον κλάδο σε μια σειρά από ειδικότητες. Η ηλικιακή κατανομή των εργαζομένων του κλάδου αποτελεί (μετά την εντατικοποίηση) ακόμα ένα ισχυρό παράγοντα κινδύνου για τους εργαζόμενους που αναγκάζονται να δουλεύουν ακόμα και μετά τα 60-65 έτη και ειδικά αυτούς που απασχολούνται σε επικίνδυνες και πολύ επικίνδυνες εργασίες. Στη μελέτη φαίνεται καθαρά πως η αγορά νέων στεγαστικών δανείων είχε υποχωρήσει την περίοδο 2015-2020 κοντά στα 650 εκατ. ευρώ κατά μέσο όρο ανά έτος, όταν στο παρελθόν ήταν πολλαπλάσια (15,2 δισ. ευρώ το 2007 και 7,2 δισ. ευρώ κατά μέσο όρο ετησίως την περίοδο 2007-2014). Από το 2021 παρουσιάζεται σημαντική αύξηση στις εκταμιεύσεις στεγαστικών δανείων, αν και από ιδιαίτερα χαμηλή βάση, η οποία συνδέεται και με την άνοδο της οικοδομικής δραστηριότητας. Η απόκλιση της οικοδομικής δραστηριότητας από τη χρηματοδότηση μέσω στεγαστικών από το 2014-2015 και μετά δείχνει -ενδεχομένως- και την όλο και μεγαλύτερη χρηματοδότηση του κλάδου της κατοικίας από “επενδυτική σκοπιά” και όχι στην κατεύθυνση της ιδιοκατοίκησης, γεγονός που ευθυγραμμίζεται και με το ότι παρόλη τη μεγάλη άνοδο της οικοδομικής δραστηριότητας το στεγαστικό πρόβλημα εντείνεται και οι τιμές των ακινήτων δεν δείχνουν μέχρι στιγμής σημάδια αποκλιμάκωσης. Η συντριπτική πλειονότητα των επιχειρήσεων του κλάδου των Κατασκευών στην Ελλάδα (96,4% το 2023) είναι πολύ μικρές επιχειρήσεις (αυτοαπασχολούμενοι και επιχειρήσεις με απασχόληση έως 9 άτομα). Ωστόσο, οι επιχειρήσεις αυτές αντιπροσώπευαν το 2022 το 38% της αξίας παραγωγής των Κατασκευών. Στον αντίποδα, μόλις 14 μεγάλες επιχειρήσεις απασχολούν περισσότερους από 250 εργαζόμενους, αλλά αντιπροσωπεύουν το 17% της αξίας παραγωγής των Κατασκευών. Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις (απασχόληση από 10 έως 249 άτομα) αποτελούν το 3,6% του συνολικού πλήθους και συγκεντρώνουν το υπόλοιπο 45% της αξίας παραγωγής των Κατασκευών. Το μικρό μέγεθος των επιχειρήσεων φαίνεται να αποτελεί ένα εγγενές χαρακτηριστικό του κλάδου των κατασκευών στον ελληνικό καπιταλισμό, ο οποίος με αυτόν τον τρόπο δείχνει να αντιμετωπίζει τη διακύμανση της ζήτησης για κατασκευή ποικίλων έργων διαφορετικού βαθμού τεχνικών απαιτήσεων, σε διαφορετικές περιοχές της χώρας. Η μελέτη τονίζει πως η ευελιξία αυτών των επιχειρήσεων για να επιβιώσουν σε αυτή τη συνθήκη βασίζεται κυρίως πάνω στην ελαχιστοποίηση του πάγιου κόστους και ειδικότερα κυρίως στη μέγιστη μείωση των αμοιβών του προσωπικού. Σημειώνεται και η σημασία του τόσο εκτεταμένου θεσμού των υπεργολαβιών στην περαιτέρω ευελιξία και στη μείωση των μισθών. Η υστέρηση των επενδύσεων στην Ελλάδα –συγκριτικά με τον μέσο όρο στην ΕΕ-27 είναι γενικευμένη, δηλαδή δεν αφορά μόνο στις επενδύσεις σε υποδομές και κτίρια, αλλά επεκτείνεται σε όλες τις κατηγορίες επενδύσεων (π.χ. μηχανολογικό εξοπλισμό). Έντονη επίπτωση όμως σε αυτή τη διαφορά είχε η δραστική μείωση των επενδύσεων σε κατοικίες και άλλα κατασκευαστικά έργα στη διάρκεια της οικονομικής κρίσης. Ενδεικτικά, εδώ φαίνεται πως οι επενδύσεις σε κατασκευές αντιστοιχούσαν στο 6,0% του ΑΕΠ το 2024, έναντι 16,3% το 2007. Η απόκλιση για το 2024 σε σύγκριση με τον μέσο όρο της ΕΕ-27 ήταν ~5 ποσοστιαίες μονάδες, καθώς η Ελλάδα καταγράφει το χαμηλότερο ποσοστό επενδύσεων σε κατασκευές ως ποσοστό του ΑΕΠ μεταξύ των χωρών της ΕΕ. Η δραστική μείωση του πραγματικού διαθέσιμου εισοδήματος μετά το 2008, σε συνδυασμό με άλλους παράγοντες (π.χ. φορολογία ακινήτων), οδήγησε σε σημαντική υποχώρηση των συναλλαγών στην εγχώρια αγορά ακινήτων, καθώς περιορίστηκε κατακόρυφα η ζήτηση. Ως αποτέλεσμα, οι τιμές των νέων διαμερισμάτων μειώθηκαν κατά 40% μεταξύ 2007 και 2017. Από τις αρχές του 2018 καταγράφεται -ωστόσο- συνεχής άνοδος των μέσων τιμών των νέων διαμερισμάτων σε ονομαστικούς όρους, με την αύξησή τους να φτάνει το 72% μέχρι τον Δεκέμβριο του 2024. Η καθαρή εισροή κεφαλαίων από το εξωτερικό για την αγορά ακινήτων φαίνεται πως έχει παίξει κρίσιμο ρόλο στην άνοδο των τιμών των ακινήτων, καθώς η τάση αύξησης των τιμών ακολουθεί αρκετά στενά την αύξηση αυτών των επενδύσεων. Ένα μεγάλο μέρος της αύξησης της εισροής κεφαλαίων οφείλεται στο πρόγραμμα της Golden Visa που ξεκίνησε τον Μάιο του 2013. Για την περίοδο 2022-2024 οι συνολικοί κινητοποιούμενοι πόροι στον κλάδο από το ΤΑΑ ανά έτος φαίνεται να είναι συνολικά ~2,5 φορές μεγαλύτεροι από τα αντίστοιχα συνολικά δάνεια που δόθηκαν από τα εγχώρια ΝΧΙ σε δραστηριότητες που αφορούν τον κλάδο. Δείκτης που δείχνει το μεγάλο βαθμό εξάρτησης της ανάπτυξης του κλάδου από αυτούς τους πόρους αλλά και την αβεβαιότητα όσον αφορά την περίοδο μετά την ολοκλήρωση των αντίστοιχων έργων (περίοδος 2027-2030 κατ’ εκτίμηση της μελέτης). Η μελέτη σημειώνει πως τους δύο πρώτους μήνες το 2025, για τους οποίους υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία, παρατηρήθηκε κατακόρυφη πτώση των οικοδομικών αδειών για νέες κατοικίες σε σύγκριση με την αντίστοιχη περίοδο του προηγούμενου έτους, κατά -51% στο πλήθος και κατά -49% στην επιφάνεια των νέων κατοικιών. Η αβεβαιότητα που φαίνεται να προκλήθηκε από την απόφαση του ΣτΕ και την αναμενόμενη προσαρμογή της νομοθεσίας, σε συνδυασμό με την αναστολή έκδοσης αδειών που περιλάμβαναν τα κίνητρα του Ν.Ο.Κ., οδήγησαν πιθανότατα σε αυτή τη σημαντική μείωση, η οποία θα επηρεάσει την οικοδομική δραστηριότητα όπως αναμένεται να καταγραφεί κυρίως στο έτος 2026. Θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη η πίεση που θα επιχειρηθεί να ασκηθεί για να παρακαμφθούν τα υπάρχοντα εμπόδια, δεδομένου και του πολύ μεγάλου ποσοστού των εργαζομένων στον κλάδο των επιχειρήσεων μέχρι 250 άτομα, που έχουν σημαντική δραστηριοποίηση στον τομέα της οικοδομής. Η ίδια η μελέτη του ΙΟΒΕ στο τέλος προεξοφλεί παρεμβάσεις για την “εξομάλυνση της αγοράς”, ειδικά από το 2026 και μετά που “βλέπει” ιδιαίτερα αρνητικές επιπτώσεις σε αυτό το κομμάτι αν αυτές δεν πραγματοποιηθούν. Αντί επιλόγουΣυμπερασματικά λοιπόν, αν θέλαμε να κρατήσουμε κάποια σημαντικά σημεία -και με το βλέμμα στραμμένο στον εργαζόμενο κόσμο του κλάδου- θα μπορούσαμε να μείνουμε στα εξής: Είναι πράγματι απολύτως ξεκάθαρη η οικονομική ανάκαμψη του κλάδου, που προκύπτει, μεταξύ πολλών άλλων, και από τα πρωτοφανή μεγέθη ανεκτέλεστου. Ανάκαμψη που σε καμία περίπτωση δεν έχει μεταφραστεί και στην αντίστοιχη μισθολογική επαναφορά. Είναι απολύτως σαφής η μείωση της παραγωγικότητας στον κλάδο τόσο σε σχέση με παλαιότερα όσο και με το με το μέσο όρο της ΕΕ-27. Η απασχόληση είναι ιδιαίτερα μειωμένη σε σχέση με τα προ-κρίσης επίπεδα γεγονός που συνδέεται άμεσα και με την εκτόξευση της εντατικοποίησης της εργασίας στον κλάδο. Τα στεγαστικά δάνεια φαίνεται να μην ακολουθούν την οικοδομική δραστηριότητα, από το 2014-2015 και μετά, κάτι που δείχνει ενδεχομένως και την όλο και μεγαλύτερη χρηματοδότηση του κλάδου της κατοικίας από επενδυτική σκοπιά και όχι στην κατεύθυνση της ιδιοκατοίκησης. Οι μικρές σε μέγεθος επιχειρήσεις αποτελούν δομικό χαρακτηριστικό του κλάδου κυρίως όσον αφορά τον τρόπο αντιμετώπισης της διακύμανσης της ζήτησης για πολλά και διαφορετικά έργα ανά τη χώρα. Κύριο σημείο επιβίωσης αυτών των εταιρειών αποτελεί η ελαχιστοποίηση του πάγιου κόστους και ειδικότερα των μισθών. Η καθαρή εισροή κεφαλαίων από το εξωτερικό για την αγορά ακινήτων φαίνεται πως έχει παίξει κρίσιμο ρόλο στην άνοδο των τιμών των ακινήτων, καθώς η τάση αύξησης των τιμών ακολουθεί αρκετά στενά την αύξηση των σχετικών επενδύσεων (π.χ. Golden Visa κλπ). Η ανάπτυξη στον κλάδο δείχνει μεγάλο βαθμό εξάρτησης από τους πόρους του ΤΑΑ αλλά και την αβεβαιότητα όσον αφορά την περίοδο μετά την ολοκλήρωση των αντίστοιχων έργων. Βιβλιογραφία: ΙΟΒΕ, Τάσεις, προκλήσεις και προοπτικές των Κατασκευών στην Ελλάδα – 2025 Μελέτη για το Ταμείο Μηχανικών Εργοληπτών Δημοσίων Έργων (ΤΜΕΔΕ).Κατασκευαστικές: Ευκαιρίες με έργα 10 δισ. αλλά και έξι παγίδες μετά το RRF, Οικονομικός Ταχυδρόμος ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ: Συνεισφορά 5,9 δισ. ευρώ στο ελληνικό ΑΕΠ το 2024, Οικονομικός Ταχυδρόμος. Κατασκευές: από πτώσεις και ηλεκτροπληξία τα εργατικά δυστυχήματα, Ecopress ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΟΥΣ ΦΟΡΕΙΣ, ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 22.06.25, Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών Karl Marx. Capital – A Critique of Political Economy, Volume I, Book One: The Process of Production of Capital, 1867 Κώστας Παπαβασιλείου, Πολιτικός Μηχανικός, μέλος της Αναμέτρησης πηγή thepressproject.gr View full Άρθρου

Κάθε έργο του νορβηγικού Snøhetta είναι μια πρόσκληση για εμβύθιση στη φύση. Ενα πέτρινο μονοπάτι-installation σε λίμνη, που εξαφανίζεται με την παλίρροια. Ενα viewpoint για όλους, στα νορβηγικά υψίπεδα, με κρεμαστό τζάκι και ξύλινο, καμπυλωτό καθιστικό. Μια σειρά από αρχιτεκτονικές παρεμβάσεις -πάγκοι, πλατφόρμες θέασης- στην οροσειρά Nordkette της Αυστρίας, σχεδιασμένες για την απόλαυση του αλπικού τοπίου. Ολα έργα του διάσημου και βραβευμένου Snøhetta. Bibliotheca Alexandrina (2002), μια προσπάθεια αναβίωσης της θρυλικής αρχαίας Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας από τη Snøhetta. / Photo: Gerald Zugmann Biblioteca Alexandrina / Photo: Gerald Zugmann Το στούντιο ιδρύθηκε το 1989 από τον Νορβηγό αρχιτέκτονα Kjetil Thorsen. Με έδρα το Οσλο και γραφεία από τη Νέα Υόρκη και το Παρίσι μέχρι τη Μελβούρνη, η Snøhetta δραστηριοποιείται σε τομείς όπως η αρχιτεκτονική, η αρχιτεκτονική τοπίου, η εσωτερική διακόσμηση, η τέχνη, ο σχεδιασμός προϊόντων, καθώς και ο γραφιστικός και ψηφιακός σχεδιασμός. Μοιράζεται το όνομά της «με ένα όμορφο, απομακρυσμένο και ιστορικά σημαντικό βουνό στην κεντρική Νορβηγία» και απέκτησε παγκόσμια φήμη με τον σχεδιασμό της Bibliotheca Alexandrina (2002), μια προσπάθεια αναβίωσης της θρυλικής αρχαίας Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας. Ακολούθησε το κτίριο της Οπερας του Οσλο (2008), μια κατασκευή από λευκό μάρμαρο Carrara και γρανίτη που μοιάζει με παγόβουνο, με μια μεγάλη επικλινή στέγη που ενώνει το έδαφος με το νερό και λειτουργεί ως χώρος περιπάτου. Το έργο διακρίθηκε με το Βραβείο Σύγχρονης Αρχιτεκτονικής της Ε.Ε. Mies van der Rohe. «Αν και τα μεγαλύτερα έργα μας τραβούν συχνά την προσοχή, συνεχίζουμε να δουλεύουμε σε μια ευρεία γκάμα κλίμακας και τύπων έργων -ξεκινώντας από κάτι τόσο μικρό όσο μια φωλιά πουλιού ή μια κυψέλη μελισσών», εξηγούν. Κάθε έργο και μια εμπειρία Στη Σουηδία, μόλις ολοκλήρωσαν το Lakehouse, ένα κοινοτικό κέντρο από ξύλο και μπετόν, στη θέση ενός παλιού λατομείου μέσα στο δάσος, με πράσινη στέγη που σχεδιάστηκε έτσι ώστε «να μιμείται τις κορυφές των δέντρων». Βρύα, μύρτιλα, ρείκι και άλλα ενδημικά φυτά καλύπτουν την επιφάνειά της, ώστε να μοιάζει με το δάπεδο του δάσους, ενώ μονοπάτια και διάδρομοι με χαλίκι προσκαλούν τον κόσμο να τη διασχίσει. «Καλυμμένη με χαλίκι και φυτά του δάσους, δημιουργεί την αίσθηση ότι περπατάς σε ένα φυσικό μονοπάτι. Έτσι, μια λειτουργική επιφάνεια μετατρέπεται σε δημόσια εμπειρία -κάτι που μπορεί κανείς να ανακαλύψει, να χρησιμοποιήσει και να απολαύσει όλο τον χρόνο», αναφέρει η Snøhetta στο Dezeen. Norwegian National Opera / Photo: Jiri Havran H φουτουριστική κατοικία στην κορυφή του διάσημου θέρετρου Rusutsu. / Photo: Mir Rusutsu / Photo: Mir Lakehouse, ένα κοινοτικό κέντρο στη θέση ενός παλιού λατομείου μέσα στο δάσος. / Photo: Kalle Sanner Lakehouse / Photo: Kalle Sanner Τα περιοδικά design δεν σταματούν να γράφουν για τη φουτουριστική κατοικία στο νησί Χοκάιντο, στην κορυφή του διάσημου χιονοδρομικού θέρετρου Rusutsu, η οποία θα είναι έτοιμη τον χειμώνα, για λογαριασμό της πρωτοποριακής πλατφόρμας Not A Hotel, που λειτουργεί με ποσοστά ιδιοκτησίας. Αιχμαλωτίζοντας την εντυπωσιακή θέα προς το βουνό Yotei, το κτίριο των 1.200 τ.μ. αποτελείται από δύο γραμμικούς όγκους τοποθετημένους κάθετα ο ένας πάνω στον άλλον, με ελαφρώς κυρτή μορφή που «βουλιάζει» απαλά στο κέντρο. Οι αρχιτέκτονες, όπως αποκαλύπτουν, άντλησαν έμπνευση από τον όρο ζενίθ της αστρονομίας -το υψηλότερο φανταστικό σημείο στον ουράνιο θόλο, ακριβώς πάνω από τον παρατηρητή. Στόχος τους ήταν να δημιουργήσουν μια κατοικία από πέτρα και ξύλο, που ανυψώνει την ανθρώπινη εμπειρία και προσκαλεί τη φύση να εισχωρήσει στο εσωτερικό -βυθιζόμενα καθιστικά και ανοιχτά τζάκια, υπαίθρια ιαματικά λουτρά και infinity πισίνες που ατενίζουν το παγωμένο τοπίο, ενεργοποιούν το πνεύμα και φροντίζουν τη σωματική ευεξία. Με μια προσέγγιση που χαρακτηρίζεται από περιβαλλοντική και πολιτιστική ευαισθησία, τα έργα μεγάλης κλίμακας της Snøhetta δεν επιβάλλονται στο φυσικό ή το αστικό τοπίο, αλλά ενσωματώνονται ήπια σε αυτό. Δεκάδες άλλα μικρά projects συμπληρώνουν το portfolio του στούντιο -έργα που αναδεικνύουν την εμπειρία του φυσικού τοπίου, με μια φιλοσοφία ριζωμένη στο Allemannsretten, το δικαίωμα όλων για ελεύθερη πρόσβαση στη φύση. To καταφύγιο Barroude πλάι σε μια αλπική λίμνη σε οροπέδιο των Πυρηναίων. Tο διάσημο υποθαλάσσιο εστιατόριο Under, στον βυθό της Βόρειας Θάλασσας στη Νορβηγία. Photo: Inger Marie Grini Το ευρηματικό πέτρινο μονοπάτι Trælvikosen στη Νορβηγία. Photo: Ivar Kvaal Από το διάσημο υποθαλάσσιο εστιατόριο Under, στον βυθό της Βόρειας Θάλασσας στη Νορβηγία (2019), μέχρι το κουλουριασμένο καταφύγιο Barroude πλάι σε μια αλπική λίμνη σε οροπέδιο των Πυρηναίων (2024–2027) και από τον εμβληματικό ουρανοξύστη 50 West 66th Street, εμπνευσμένο από τη γεωλογική μορφολογία της Νέας Υόρκης, που έχει σκαλιστεί σαν γλυπτό, μέχρι το ευρηματικό πέτρινο μονοπάτι Trælvikosen στη Νορβηγία -το οποίο εξαφανίζεται κάτω από το φιόρδ με την πλημμυρίδα και εμφανίζεται ξανά με την άμπωτη, προσκαλώντας σε έναν περίπατο πάνω στο νερό- η αποστολή της Snøhetta παραμένει «να δημιουργεί μια αίσθηση τόπου και θαυμασμού». Eξωτερική φωτογραφία: Viewpoint, Εθνικό Πάρκο Dovrefjell-Sunndalsfjella, Νορβηγία Φωτογραφίες: Courtesy of Snøhetta www.snohetta.com Της Μάρθας Κορινθίουπηγή newmoney.gr Βλέπε φώτο Gallery View full Άρθρου