Από το Διοικητικό Εφετείο Κομοτηνής, που εκδίκασε προσφυγή του γείτονα και ακύρωσε οικοδομική άδεια με μπόνους του ΝΟΚ για ανέγερση τετραώροφης οικοδομής στην πόλη της Καβάλας γκρεμίζονται κίνητρα του Νέου Οικοδομικού Κανονισμού, που δεν κατέλαβε η ακυρωτική απόφαση της Ολομέλειας του ΣτΕ αλλά ταυτοχρόνως έκρινε ότι δεν ισχύει για αυτά ο περιορισμός των αποτελεσμάτων της αντισυνταγματικότητας σε εκκρεμείς δίκες. Βγήκαν αντισυνταγματικές και οι σοφίτες. Στον αέρα οικοδομικές άδειες του ΝΟΚ, χωρίς προέγκριση της ΠολεοδομίαςΗ νέα ακυρωτική απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Κομοτηνής απορρίπτει τα επιχειρήματα που πρόβαλλε το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας, εκπροσωπούμενο από το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, στην παρέμβαση που άσκησε στη δίκη υπέρ των κινήτρων του ΝΟΚ και κρίνει ότι «δεν νοείται χώροι κύρια χρήσης, δηλαδή προοριζόμενοι για κατοικία, να εξαιρούνται του συντελεστή δόμησης», ενώ βγάζει αντισυνταγματικές και τις σοφίτες. Ταυτοχρόνως το Διοικητικό Εφετείο Καβάλας τίναξε στον αέρα τις οικοδομικές άδειες του ΝΟΚ χωρίς προέγκριση της Πολεοδομίας, που εκδίδονται και υλοποιούνται με ευθύνη του μηχανικού. Απέρριψε το επιχείρημα του Δήμου Καβάλας κατά του οποίου, όπως και κατά του ΥΠΕΝ και του ιδιοκτήτη της ανεγειρόμενης οικοδομής στράφηκε η προσφυγή, «ότι την ευθύνη για την έκδοση της επίμαχης οικοδομικής άδειας κατηγορίας 3 απευθείας από το ψηφιακό σύστημα e- adeies φέρει ο ιδιώτης μηχανικός» και έκρινε ότι: -«Αν με τον ισχυρισμό αυτό θεωρηθεί ότι ο καθ’ου Δήμος αρνείται την παθητική του νομιμοποίηση, τότε αυτός πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος. Και τούτο διότι, από διατάξεις του ν 4495/2017, προκύπτει ότι ναι μεν η οικοδομική άδεια δεν εκδίδεται από όργανο του Δήμου, το οποίο ενεργεί υπό την ιδιότητα και τις εγγυήσεις δημοτικού υπαλλήλου (άρθρο 102 παρ. 6 του Συντ.) μετά από έλεγχο νομιμότητας που ενσωματώνεται στην αιτιολογία της πράξης, αλλά «αυτομάτως», από το ηλεκτρονικό σύστημα του Τ.Ε.Ε. e–adeies, με πρωτοβουλία και «ευθύνη» ιδιώτη μηχανικού ή τεχνικής εταιρείας ύστερα από την ηλεκτρονική υποβολή του σχετικού φακέλου, χωρίς παρέμβαση της πολεοδομικής αρχής, πάντως όμως, τυπικώς η πολεοδομική αρχή θεωρείται, κατά πλάσμα δικαίου, ως εκδότρια της οικοδομικής άδειας (ΣτΕ 293/2024 σκ. 8)». Η δέσμευση του Προέδρου ΣτΕ να κλείσουν σύντομα οι εκκρεμείς δίκες του ΝΟΚΦαίνεται να παρατείνεται το χρονικό διάστημα για τελικές αποφάσεις και νομοθετικές λύσεις, καθώς συνεχώς διευρύνεται ο κύκλος των δικαστικών εκκρεμοτήτων για τα μπόνους του ΝΟΚ. Το επόμενο βήμα από τους θιγόμενους κατασκευαστές και ιδιοκτήτες μετά από ακυρωτικές αποφάσεις Διοικητικών Εφετείων και Πρωτοδικείων είναι να προσφύγουν για τελική κρίση στο Συμβούλιο της Επικρατείας, αν και υπάρχουν φίλτρα και περιορισμοί από τη νομοθεσία για εφέσεις και αναιρέσεις. Στο μεταξύ παραμένει ανοιχτό, με άγνωστο χρονικό ορίζοντα κατάληξης σε τελικές αποφάσεις, το θέμα με τις εκκρεμείς δίκες για τα μπόνους του ΝΟΚ στο ΣτΕ. -«Είμαστε σε επικοινωνία με το αρμόδιο τμήμα, να τις μαζέψουμε όλες αυτές τις υποθέσεις, να δούμε τι έχει απομείνει και θα κοιτάξουμε να τις συζητήσουμε το συντομότερο δυνατό και να βγάλουμε αποφάσεις το συντομότερο δυνατό», δήλωσε πρόσφατα ο Μιχάλης Πικραμένος Πρόεδρος του ΣτΕ για τις εκκρεμείς δίκες. Πρόκειται για υποθέσεις που αφορούν στα μη προσμετρούμενα στον συντελεστή δόμησης υπόγεια γκαράζ κτιρίων σε μικρά και μεγάλα οικόπεδα, τις σοφίτες και τη εφαρμογή των κινήτρων του ΝΟΚ σε «παραδοσιακό τμήμα» με Προεδρικό Διάταγμα κ.α. Δικαστικές διελκυστίνδες μεταξύ Πρωτοδικείων, Εφετείων και ΣτΕΤο θέμα των πολεοδομικών διαφορών του ΝΟΚ, για το οποίο επισημάνθηκε ότι «μεγάλο μέρος έχει πάει στα Διοικητικά Εφετεία και στα Πρωτοδικεία», οι περιορισμοί που θέτει η νομοθεσία για εφέσεις και αναιρέσεις, αλλά και επισημάνσεις για «δικαστές, που συστηματικά βγάζουν λανθασμένες αποφάσεις», όπως επίσης το θέμα των εκπρόθεσμων προσφυγών στο ΣτΕ , καθώς στην πράξη δεν τηρείται η προθεσμία των 60 ημερών τέθηκε σε συζήτηση πρόσφατης εκδήλωσης από τη Γλυκερία Π. Σιούτη, Δικηγόρος, Ομ. Καθηγήτρια, Νομική Σχολή Πανεπιστημίου Αθηνών και τον Ανδρέα Παπαπετρόπουλο, Δικηγόρος, με εξειδίκευση σε θέματα πολεοδομίας και περιβάλλοντος, στην οποία συμμετείχε ο Νικόλαος Π. Σεκέρογλου, Πάρεδρος – εκπρόσωπος Τύπου του Συμβουλίου της Επικρατείας. Η νέα ακυρωτική απόφαση για τα μπόνους ΝΟΚ από το Διοικητικό Εφετείο ΚομοτηνήςΗ προσφυγή που εκδίκασε το Διοικητικό Εφετείο Κομοτηνής αφορά σε οικοδομική άδεια (Κατηγορίας 3 χωρίς προέγκριση) της Υπηρεσίας Δόμησης (Υ.ΔΟΜ.) του Δήμου Καβάλας, για το έργο: «Ανέγερση Τετραώροφης Οικοδομής Διαμερισμάτων επί Υποστυλωμάτων (Πιλοτή) με Σοφίτα και Περίφραξη». Με την άδεια εγκρίθηκε, η ανέγερση τετραώροφης οικοδομής διαμερισμάτων επί υποστυλωμάτων (πιλοτή) με σοφίτα και περίφραξη, σε οικόπεδο στην πόλη της Καβάλας επιφάνειας 105,43 τ.μ., με εμβαδόν κάλυψης κτιρίου 65,62 τ.μ., εμβαδόν δόμησης 161,69 τ.μ., μέγιστο ύψος κτιρίου 16,08 μ. και αριθμό ορόφων τέσσερις (4). Σύμφωνα με το Διάγραμμα Κάλυψης των Μελετητών της Μελέτης της προσβαλλόμενης άδειας, προβλέπεται: Α) η κατασκευή συνολικής επιφάνειας κλιμακοστασίων (18,95 + [4X15,84 =) 82,31 τ.μ. που δεν προσμετράται στη δόμηση, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 11 παρ.6 περ. δ’ του ν. 4067/2012, Β) η κατασκευή συνολικής επιφάνειας σοφίτας ως χώρου κύριας χρήσης (32,26 – 0,19=) 32,07 τ.μ. που δεν προσμετράται στη δόμηση, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 11 παρ.6 περ.ιε’ του ν. 4067/2012, Γ) η κατασκευή συνολικής επιφάνειας κλειστών εξωστών (έρκερ) ως χώρων κύριας χρήσης (2Χ 2,40=) 4,80 τ.μ. που δεν προσμετράται στη δόμηση, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 16 παρ.5 και 11 παρ.6 περ. ιστ’ του ν. 4067/2012, Δ) η κατασκευή συνολικής επιφάνεια θερμομονωτικών στοιχείων πλήρωσης (2Χ 5,18 + 4,44 + 4,04=) 18,84 τ.μ. που δεν προσμετράται στη δόμηση κατ’ εφαρμογή του άρθρου 11 παρ.6 περ.ιθ’ του ν. 4067/2012. Το «πολεοδομικό κεκτημένο» και τα παλιά ΠΔ ισχυρότερα του ΝΟΚΗ δικαστική απόφαση, που ακύρωσε την οικοδομική άδεια στο οικόπεδο της Καβάλας, λέει για τα κίνητρα του ΝΟΚ, ακολουθώντας τις αποφάσεις του ΣτΕ ότι: -«Οι διατάξεις αυτές παρέχουν συλλήβδην σε όλη την επικράτεια και ασχέτως της φυσιογνωμίας κάθε περιοχής, τη δυνατότητα μη προσμέτρησης στο συντελεστή δόμησης των ανωτέρω κατασκευών, κατά παράβαση των ειδικών διατάξεων που έχουν θεσπιστεί με προεδρικά διατάγματα για κάθε περιοχή και συνεπώς υπερισχύουν των γενικών διατάξεων του ν 4067/2012, η εφαρμογή τους παραβιάζει τις αρχές του ορθολογικού σχεδιασμού και της βιώσιμης οικιστικής ανάπτυξης και συνεπάγεται επιβάρυνση του περιβάλλοντος, η οποία δεν αντισταθμίζεται από τα οφέλη μείωσης της κάλυψης (άρθρο 10), της φύτευσης του δώματος (παρ. 8 άρθρου 15 σε συνδ. με την περ. 2α του άρθρ. 19) και της αυξημένης ενεργειακής απόδοσης του κτηρίου (άρθρο 25), σε κάθε δε περίπτωση δεν επιτρέπεται η σωρευτική εφαρμογή τους». Για την πόλη της Καβάλας η δικαστική απόφαση υπογραμμίζει το «πολεοδομικό κεκτημένο» και επισημαίνει ότι ισχύουν προεδρικά διατάγματα που περιέχουν ειδικές για την περιοχή πολεοδομικές διατάξεις οι οποίες κατισχύουν των γενικών διατάξεων του ν. 4067/2012 του ΝΟΚ. Αναφέρει συγκεκριμένα ότι «ισχύει για την επίμαχη περιοχή το π.δ. της 16-11-1978 «περί καθορισμού συντελεστών δόμησης και όρων εντός του εγκεκριμένου ρυμοτομικού σχεδίου περιοχής Καβάλας», το οποίο ως προς τους όρους αυτούς δεν εθίγη από το μεταγενεστέρως εκδοθέν π.δ. της 16/1-2/2 1980 «Περί τροποποιήσεως και αναθεωρήσεως του ρυμοτομικού Σχεδίου Καβάλας» (Δ’68). Ειδικότερα, σύμφωνα με το άρθρο 2 του π.δ/τος της 16-11-1978, ο μέγιστος επιτρεπόμενος αριθμός ορόφων για τον Τομέα VI είναι τρεις (3) όροφοι, το δε μέγιστο ύψος τη οικοδομής οριζόταν κατά ΓΟΚ, ενώ, σύμφωνα με το άρθρο 22 του ισχύοντος κατά το χρόνο έκδοσης και ισχύος του ως άνω π.δ/τος ΓΟΚ (Ν.Δ. 8 της 9/9-6-73, Α’124), το μέγιστο ύψος θα ανήρχετο σε 10,90 μ. (σε περίπτωση που ο ισόγειος όροφος προβλεπόταν ως κατοικία) ή 11,90 μ. (σε περίπτωση που ο ισόγειος όροφος προβλεπόταν ως κατάστημα καθ’ όλη την πρόσοψη)». Πως από την Κομοτηνή βγαίνουν αντισυνταγματικές οι σοφίτες σε όλη τη χώραΗ απόφαση του δικαστηρίου μεταξύ των άλλων βγάζει αντισυνταγματικές τις σοφίτες αναφέροντας ότι: «Η σοφίτα μπορεί να χρησιμοποιηθεί από πλευράς ύψους ως χώρος κατοίκησης, όπως παρατηρείται άλλωστε στην προσβαλλόμενη οικοδομική άδεια, στην οποία η (μη προσμετρώμενη στο σ.δ.) σοφίτα έχει ύψος 3,10 μ. (μέγιστο σημείο) και 2,28 μ. (χαμηλότερο σημείο στέγης). Υπό τα δεδομένα αυτά, οι σοφίτες του άρθρου 2 περίπτ. 81 του ΝΟΚ αποτελούν χώρους που, έχοντας χρήση και ύψος χώρου κύριας χρήσης και προσαυξάνοντας την κατοικήσιμη επιφάνεια του υποκειμένου ορόφου κατά 1/2 προσφέρονται για να εξυπηρετήσουν τη διαμονή και τις ανάγκες περισσότερων ατόμων εντός συγκεκριμένου διαμερίσματος και αποτελούν στην πραγματικότητα επιπλέον όροφο, παρά τον αντίθετο κατ’ επίφαση, ορισμό του νόμου» «Περαιτέρω, λέει η απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Κομοτηνής ότι, η αντιμετώπιση «χρηστικών απαιτήσεων», που επιδιώκεται με την αρχιτεκτονική λύση των σοφίτων ουδόλως σχετίζεται με το ζήτημα του συνυπολογισμού τους στον συντελεστή δόμησης». Και κρίνει ότι: «Κατόπιν των ανωτέρω, η μη προσμέτρηση των σοφίτων στον συντελεστή δόμησης, σύμφωνα με το άρθρο 11 παρ. 6 περ. ιε’ του ΝΟΚ, δε δικαιολογείται από πολεοδομικούς ή άλλους λόγους δημοσίου συμφέροντος (πρβλ. ΣτΕ 146/2025 σκ. 44,45) και αντίκειται στο άρθρο 24 παρ. 2 του Συντάγματος, διότι δεν νοείται χώροι κύρια χρήσης, δηλαδή προοριζόμενοι για κατοικία, να εξαιρούνται του σ.δ., αφού εξ ορισμού αυξάνουν τη δόμηση, επιπλέον δε συνιστά επιδείνωση σε σχέση με τον ΓΟΚ 1985, ο οποίος δεν προέβλεπε τι μη προσμέτρηση στο σ.δ. των εν λόγω κατασκευών (πρβλ. ΣτΕ 293/2024 σκ.27 περ.ΣΤ, 310/2024, σκ.29, 662/2024 σκ. 25). Ως εκ τούτου βάσιμος παρίσταται ο δεύτερος λόγος της κρινόμενη αίτησης κατά το μέρος που επιδιώκει την ακύρωση της προσβαλλόμενης οικοδομικής άδειας στη δόμηση της οποίας δεν προσμετρήθηκε η συνολική επιφάνεια σοφίτας 32,07 τ.μ. κατ’ εφαρμογή το άρθρου 11 παρ.6 περ.ιε’ του ΝΟΚ, λόγω αντίθεσης του τελευταίου αυτού άρθρου στο Σύνταγμα». Η ίδια απόφαση επισκοπεί την πολεοδομική νομοθεσία για τις σοφίτες και κρίνει ότι: -«Οι σοφίτες δεν προβλέφθηκαν στον ΓΟΚ/1985. Στη συνέχεια, με τον ΝΟΚ (ν. 4067/2012) οι σοφίτες προβλέφθηκαν πολεοδομικά ως προσβάσιμοι χώροι που βρίσκονται κάτω από την επικλινή στέγη. Κατά τον ΝΟΚ, η σοφίτα «αποτελεί ενιαίο σύνολο με το χώρο κάτω από τη στέγη και ο παραπάνω χώρος αντιμετωπίζεται ενιαία για τον υπολογισμό του ελεύθερου ύψους», μπορεί δε να έχει προσπέλαση «από το κεντρικό κλιμακοστάσιο τυχόν αυτοτελούς ανεξάρτητης ιδιοκτησίας’». Αρχικώς στο άρθρο 11 παρ.6 περ. ιε’ του ΝΟΚ προβλεπόταν ότι δεν προσμετρούνταν στ συντελεστή δόμησης οι σοφίτες «με συνολικό εμβαδόν μικρότερο ή ίσο των 1/2 του χώρου της υποκείμενης κάτοψης με τον οποίο συνδέονται λειτουργικά, χωρίς να αποτελούν ανεξάρτητο όροφο και εφόσον το μέσο ελεύθερο ύψος ήταν μικρότερο από 2,20 μ.». Ακολούθως, το άρθρο αυτό τροποποιήθηκε ώστε πλέον δεν προσμετρούνται σοφίτες με συνολικό εμβαδόν μικρότερο ή ίσο με το 1/2 του χώρου του υποκείμενου ορόφου με τον οποίο συνδέονται λειτουργικά, ως υποκείμενος δε όροφος «νοείται η συνολική επιφάνεια της κάτοψης, συμπεριλαμβανομένων των τοίχων που την ορίζουν», ενώ με το άρθρο 122 παρ.4 του ν. 4819/2021 προστέθηκε τελευταίο εδάφιο στην παρ.81 του άρθρου 2 του ΝΟΚ (ορισμός της σοφίτας), με το οποίο προβλέφθηκε ότι «Δεν υφίσταται ελάχιστος ή μέγιστος περιορισμός ως προς το ύψος της σοφίτας». Επιχειρήματα υπέρ του ΝΟΚ και της οικοδομικής άδειας που ακύρωσε το δικαστήριοΑπό το δικαστήριο δεν έγιναν δεκτά τα επιχειρήματα που αναπτύτχθηκαν υπερ των κινήτρων του ΝΟκ στη δίκη, όπως ότι: ♦ Mε το πλέγμα των διατάξεων του NOK επιτυγχάνεται η αντιμετώπιση του στεγαστικού προβλήματος, με παράλληλη όμως προστασία του περιβάλλοντος, αφού επιτρέπει τη δόμηση κτιρίων ενεργειακά αυτόνομων, χωρίς εκπομπές αερίων ή θερμότητας και με αυξημένη φύτευση, προς όφελος όλων των περιοίκων. ♦ Η δαπάνη κατασκευής ενός βιοκλιματικού κτιρίου είναι υπέρτερη ενός συμβατικού, δεδομένου ότι απαιτείται η τοποθέτηση ακριβών υλικών (όπως θερμομονωτικά κουφώματα, τούβλα θερμοπρόσοψη κλπ.) και επομένως η αύξηση της δόμησης δεν ευνοεί τους κατασκευαστές και ιδιοκτήτες, αλλά αποδίδει σε αυτούς μέρος της αυξημένης δαπάνης κατασκευής τους. ♦Στην εξεταζόμενη περίπτωση η χρήση των επίμαχων διατάξεων του ΝΟΚ δεν επέδρασε δυσμενώς στην γειτονική οικία του ιδιοκτήτη που άσκησε την προσφυγή, καθόσον με την οικοδομική άδεια δεν εξαντλήθηκαν τα ανώτερα όρια που προβλέπονται στον ΝΟΚ. ♦Ορθώς έγινε αύξηση του συντελεστή κατά 10% δυνάμει του άρθρου 25 παρ.2 του ΝΟΚ, δοθέντος ότι το κτήριο κατατάσσεται στην ενεργειακή κατηγορία Α, καθώς στη στέγη του θα τοποθετηθούν ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (φωτοβολταϊκά πάνελ), σύμφωνα δε με τη μελέτη το κτήριο θα καταναλώνει ενέργεια κάτω του 16% του κτηρίου αναφοράς. ♦Όσον αφορά τις διατάξεις περί κατασκευής επιφανειών μη προσμετρώμενων στη δόμηση: -Οι διατάξει περί κλιμακοστασίων αποσκοπούν αφενός στην κατασκευή οδεύσεων διαφυγής με μεγαλύτερο πλάτος, διευκολύνοντας έτσι την εκκένωση του κτηρίου σε περίπτωση πυρκαγιάς, αφετέρου στην απρόσκοπτη πρόσβαση των ατόμων με αναπηρίες στους κοινόχρηστους χώρους των κτηρίων και -Οι διατάξεις περί θερμομόνωσης, οφειλόμενες στην ενεργειακή κρίση και τη ρύπανση από τη χρήση ορυκτών καυσίμων, παρέχουν κίνητρα στους ιδιοκτήτες να επενδύσουν σε υλικά και τεχνολογίες μείωσης των ενεργειακών αναγκών, τα οποία μολονότι δαπανηρότερα, παράγουν συνεχή οφέλη στην κοινωνία και το περιβάλλον, αφού ελαχιστοποιούν το ενεργειακό αποτύπωμα του κτηρίου. -Στην προκειμένη δε περίπτωση, δεν προσμετρήθηκαν στη δόμηση σύμφωνα με τις διατάξεις του ΝΟΚ, τα κοινόχρηστα κλιμάκια σε όλες τις στάθμες, μεγαλύτερο δε εξ αυτών (εμβαδού 18,95 τ.μ.) ήταν το κλιμακοστάσιο στη στάθμη της πιλοτής, το οποίο πάντως ήταν κατώτερο του επιτρεπομένου ορίου των 30 τ.μ., [όριο το οποίο, σύμφωνα με το άρθρο 11 παρ.6 εδ.δ’, ιζ’ του ΝΟΚ, προσαυξάνεται στα 40 τ.μ. στην περίπτωση της πιλοτής], ήτοι δε εξαντλήθηκαν τα επιτρεπόμενα από το νόμο όρια. -Επιπλέον, δεν προσμετρήθηκε στη δόμηση η εξωτερική τοιχοποιία και εξωτερική θερμομόνωση. -Σχετικά με το μέγιστο επιτρεπόμενο ύψος ότι ναι μεν το π.δ. της 16-11-1978 προέβλεπε μέγιστο ύψος περιοχής καθοριζόμενο κατά το ΓΟΚ 1973 (Α’124), πλην όμως ο κανονισμός αυτός καταργήθηκε μετά τη δημοσίευση του ΓΟΚ 1985 (Α’ 210) [σύμφωνα με το άρθρο 31 παρ.1 αυτού], με το νεότερο δε ΓΟΚ 1985 θεσπίστηκε ο ορισμός του μέγιστου επιτρεπόμενου ύψους κατά συνάρτηση του συντελεστή δόμησης της περιοχής (άρθρο 9 παρ.7 του ΓΟΚ ’85) με αποτέλεσμα τον ορισμό μέγιστου επιτρεπόμενου ύψους υπέρτερου αυτού που ορίστηκε εν συνεχεία με το ΝΟΚ. Και ότι κατά το χρόνο δημοσίευσης του ΝΟΚ (9-4-2012) οι ειδικές διατάξεις περί μέγιστου επιτρεπόμενου ύψους περιοχής οριζόμενου από το π.δ. της 16-11-1978, είχαν ήδη παύσει να ισχύουν. -Εν προκειμένω, δυνάμει του εφαρμοστέου ΝΟΚ (άρθρο 15) το μέγιστο επιτρεπόμενο ύψος της εν λόγω οικοδομής ανέρχεται σε 21,50 μ. (ήτοι 19,50 + 2,00 μ. λόγω στέγης), το δε πραγματοποιούμενο ύψος ανέρχεται σε 16,08 (17,02 μαζί με τη στέγη) ήτοι κατώτερο του μέγιστου επιτρεπόμενου, κατά 4,42 μ. (21,50 μείον 17,08= 4,42). Και τούτο ενόσω δεν έγινε χρήση τοι άρθρου 10 και του άρθρου 15 παρ.8 του ΝΟΚ, δυνάμει των οποίων προσαυξάνεται το ύψος του κτηρίου πέραν των ορίων που τίθενται στο άρθρο 15 παρ.1δ του ίδιου Κανονισμού. Του Αργύρη Δεμερτζή πηγή ecopress.gr
View full Άρθρου
2
Recommended Comments