Jump to content

Συνιστούμε την συμμετοχή στα θέματα με ερωτήσεις - απαντήσεις - σχολιασμό.

Featured Replies

Posted

Ο Ηλίας Αγγελόπουλος ήταν ένας από τους πιο σημαντικούς Έλληνες μηχανικούς του 19ου και 20ού αιώνα, ο οποίος έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην εισαγωγή του οπλισμένου σκυροδέματος (μπετόν αρμέ) στην Ελλάδα. Γεννήθηκε το 1859 στην Τρίπολη, με καταγωγή από τη Δημητσάνα, και μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον που ενθάρρυνε τη γνώση και την καινοτομία. Ο πατέρας του ήταν εκδότης της εφημερίδας «Παλιγγενεσία», γεγονός που επηρέασε την ευρύτερη παιδεία και την κοινωνική του αντίληψη.

Σπουδές και επαγγελματική πορεία

Το 1886, αποφοίτησε από τη Σχολή Γεφυροποιών Ecole des Ponts et Chaussees στη Γαλλία, όπου ήρθε σε επαφή με τις πρωτοποριακές τεχνικές κατασκευής από οπλισμένο σκυρόδεμα. Στη συνέχεια, συνεργάστηκε ως αντιπρόσωπος με την εταιρεία του François Hennebique, ενός από τους πρωτοπόρους του μπετόν αρμέ.

Με την επιστροφή του στην Ελλάδα, ανέλαβε σημαντικές θέσεις στον δημόσιο τομέα:

  • Υπηρεσία Δημοσίων Έργων

  • Διευθυντής έργων του Δήμου Αθηναίων

  • Διευθυντής της Λιμενικής Επιτροπής

Κατά τη διάρκεια της θητείας του, επεξεργάστηκε προτάσεις και μελέτες για την υδροδότηση της Αθήνας από τη Στυμφαλία, ένα έργο ζωτικής σημασίας για την πόλη.

Συμβολή στην εκπαίδευση και την επιστήμη

Ο Αγγελόπουλος είχε έντονη δραστηριότητα στον ακαδημαϊκό χώρο. Διετέλεσε καθηγητής στο Σχολείο Βιομηχανικών Τεχνών του Πολυτεχνείου, όπου δίδαξε καινοτόμες τεχνικές κατασκευής. Παράλληλα, εξέδωσε τη «Μηχανική Επιθεώρηση», το πρώτο ελληνικό τεχνικο-επιστημονικό περιοδικό, καθώς και το περιοδικό «Αρχιμήδης», συμβάλλοντας στη διάδοση της τεχνικής γνώσης.

Το 1898, πρωτοστάτησε στην ίδρυση του Πολυτεχνικού Συλλόγου, ενώ το 1925-1927 διετέλεσε πρώτος πρόεδρος του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας (ΤΕΕ), καθορίζοντας την πορεία του τεχνικού κόσμου της χώρας.

Κοινωνική ζωή και επιρροή

Ο Αγγελόπουλος δεν ήταν μόνο ένας εξαιρετικός μηχανικός, αλλά και ένας άνθρωπος με βαθιά κοινωνική συνείδηση. Η ενασχόλησή του με την εκπαίδευση και την τεχνική αρτιότητα των κατασκευών είχε ως στόχο τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των πολιτών. Η δράση του επηρέασε την εξέλιξη της ελληνικής αρχιτεκτονικής και των κατασκευών, καθώς το μπετόν αρμέ έγινε το βασικό δομικό υλικό των σύγχρονων κτιρίων, προσφέροντας μεγαλύτερη αντοχή και ασφάλεια.

Η κληρονομιά του συνεχίζει να επηρεάζει την κατασκευαστική βιομηχανία της Ελλάδας μέχρι σήμερα, καθώς οι αρχές που εισήγαγε εξακολουθούν να αποτελούν θεμέλιο της σύγχρονης μηχανικής.

Οικία Αφεντούλη.

Πρόκειται για ένα ιστορικό κτήριο που συνδέεται με την αρχιτεκτονική κληρονομιά της Ελλάδας. Ανήκε στην οικογένεια Αφεντούλη, η οποία είχε σημαντική παρουσία στον επιχειρηματικό και κοινωνικό χώρο. Το κτήριο χαρακτηρίζεται από την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική του, που συνδυάζει νεοκλασικά και μοντέρνα στοιχεία, και αποτελεί ένα από τα αξιοσημείωτα δείγματα της αστικής αρχιτεκτονικής της εποχής του.

Το κτήριο κατασκευάστηκε βάση σχεδίων Γάλλου Αρχιτέκτονα με μελέτες των Όψεων από τον Αε. Μπαλανός. Ήταν όμως καθοριστική η παρέμβαση του Η. Αγγελόπουλου να πείσει την Αφεντούλη να κατασκευαστεί με οπλισμένο σκυρόδεμα.

kentro.jpg

Σταδίου και Κολοκοτρώνη. Ο ολοκληρώθηκε σε 7 μήνες το 1907 από τον Αγγελόπουλο. 5όροφοι και υπόγεια.

Είχε συμμετοχή και σε άλλα εμβληματικά έργα.

ete.jpg

Γ' Σεπτεμβρίου 146 Εθνικής Τράπεζας. Έτος κατασκευής 1924

Aspiotis_να.jpg

Γενικά

AGGELOPOULOS.jpg


Εργασία

1886: διορισμός στην Υπηρεσία Δημοσίων Έργων και στην Τεχνική Υπηρεσία του Δήμου Αθηναίων. Αργότερα μηχανικός της Λιμενικής Επιτροπής Πειραιά. 1886-1888: Δ/ντής της Τεχνικής Υπηρεσίας του Δήμου Αθηναίων. 1892: νομομηχανικός στην Ερμούπολη. Ανώτερο κρατικό στέλεχος, ιδιοκτήτης τεχνικής εταιρείας

Λοιπή Δραστηριότητα

(1) Ιδρυτικό μέλος Πολυτεχνικού Συλλόγου. (2) Πρώτος πρόεδρος του Τ.E.Ε. (1925-1927), (3) Ιδρυτής/συνιδρυτής περιοδικών Μηχανική Επιθεώρησις (1887-1888) και Αρχιμήδης (Διευθυντής/επιμελητής 1899). (4) 1899: Υπεύθυνος του περιοδικού του Πολυτεχνικού Συλλόγου, Αρχιμήδης.

Πηγές - Βιβλιογραφία

περ. Έργα, τχ. 41, 15.2.1927, σ. 409-416, τχ. 43, 15.3.1927, σ. 459-461, τχ. 88, 30.1.1929, σ. 441-449, τχ. 91, 15.3.1929, σ. 552-553, τχ. 93, 15.4.1929, σ. 597-600, τχ. 166, 30.4.1932, σ. 618, Αντωνίου-Ασημακόπουλος-Χατζής, «The National Identity of Inter-war Greek Engineers: Elitism, Rationalization, Technocracy, and Reactionary Modernism History and Technology», vol. 23, No 3, September 2007, σ. 241-261, Γεωργία Μαυρογόνατου, Κωνσταντίνος Χατζής, «Τεχνολογία και δημόσια σφαίρα στην Ελλάδα: το ζήτημα της υδροδότησης της Αθήνας μέσα από το πρίσμα της «δημοποίησης», 1880-1914», Τα Ιστορικά, τχ. 55, Σπύρος Τζόκας, «Περιοδικά και κοινότητες μηχανικών στην Ελλάδα: Η περίοδος πριν την ίδρυση του Τεχνικού Επιμελητηρίου της Ελλάδας», Νεύσις, τχ. 18, 2009, σ. 49-68 και Ασημακοπούλου Φωτεινή – Χατζής Κώστας, «Σπουδαστές στη Γαλλία, μηχανικοί στην Ελλάδα. Ο κόσμος των Ελλήνων μηχανικών, 19ος – αρχές 20ου αιώνα», Νεοελληνικά Ιστορικά 1, Ακαδημία Αθηνών, Αθήνα 2008, σ. 121-128


View full Άρθρου

Δημιουργήστε έναν λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε